Huismoeders zijn ook werkende moeders
Er is tegenwoordig een zorgwekkende tendens om huismoeders te beoordelen. Maar vrouwen die zich met hart en ziel aan hun zonen en dochters wijden, zijn ook gewoon werkende vrouwen.
Over de hele wereld herdenken we Internationale Vrouwendag op 8 maart, een gelegenheid die oorspronkelijk bekend stond als Internationale Werkende Vrouwendag. Als we de prestaties van vrouwen op de werkvloer vieren, moeten we er echter voor waken dat we huismoeders die ervoor kiezen om thuis te blijven om voor hun kinderen te zorgen, niet uitsluiten.
De geschiedenis van Internationale Vrouwendag
Helaas heeft deze belangrijke dag een tragische geschiedenis. Op 8 maart 1911 stierf een grote groep vrouwen bij een brand in een textielfabriek. Ze vochten voor gelijkheid, of liever gezegd, ze vochten voor erkenning van hun rechten.
Het doel van deze activisten was om de omstandigheden te verbeteren voor alle werknemers, ongeacht hun geslacht. Tegenwoordig herdenken we hen als een symbool van de geschiedenis van het feminisme.
Maar… wat betreft vrouwen die hun leven wijden aan het huishouden en opvoeden van kinderen. Horen die ook niet gewoon bij de viering van de Internationale Vrouwendag???
Natuurlijk horen zij erbij! Huismoeders verdienen dezelfde erkenning als degenen die een professionele carrière kiezen. De zorg hebben voor een huis en een gezin is ook een moeilijke taak. Maar in tegenstelling tot formeel werk buitenshuis, is het onbetaald en eindeloos, het gaat maar door.
Vrouwen die thuisblijven om voor hun kinderen te zorgen, hangen geen prijskaartje aan hun arbeid. Huismoeders ontvangen geen bonussen of vakantietoeslagen. Voor veel mensen tellen ze niet eens als werknemers.
Maar zonder hen zouden we echter niet zijn waar we nu zijn. Voor velen van ons zijn het onze moeders, zussen, grootmoeders, tantes en vriendinnen. En allemaal verdienen ze hetzelfde respect.
Het maakt niet uit dat ze thuisblijven. Het is niet alsof ze permanent op vakantie zijn. Het wordt tijd dat onze samenleving dat begint te erkennen: een huismoeder die fulltime voor haar kinderen zorgt, is namelijk óók een werkende moeder.
Huismoeders zijn werkende moeders
De dagen gaan voorbij en er is altijd werk aan de winkel, zonder materiële beloning. Alleen liefde. Ze spendeert misschien uren aan het opruimen van speelgoed en het schoonmaken van meubels. Op andere momenten is ze een multi-tasking machine, een duizendpoot.
Een huismoeder stopt geen moment. Er moet altijd wel iets gedaan worden:
- eten klaarmaken
- kleren wassen
- rommel opruimen…
Dagen of zelfs weken kunnen verstrijken zonder een gesprek met een andere volwassene, behalve haar partner. Full-time huismoeder zijn, is echt veel moeilijker dan het lijkt. Als het een eenvoudig leven lijkt, denk dan eens aan de dagelijkse eentonigheid.
Het is natuurlijk geen kwestie van concurrentie. Het gaat niet om wie er meer moe is, wie grotere wallen onder haar ogen heeft of wie de meeste offers brengt.
Huismoeders werken soms dubbel zo hard
Veel moeders werken zelfs twee keer zoveel als iedereen: zowel buitenshuis als thuis. Dus waarom zouden we niet iedereen betrekken bij de viering van Internationale Vrouwendag? Op onze eigen manier zijn we toch allemaal werkende vrouwen?
“De vraag is niet wie mij laat gaan; de vraag is wie mij tegenhoudt.”
-Ayn Rand-
Hoe dan ook, er schuilt een andere trieste werkelijkheid achter de discussies over werkende moeders. Als je eenmaal moeder bent, kan het namelijk veel moeilijker zijn om een baan te vinden
Mensen zullen je leven beoordelen, zonder te weten waar ze het feitelijk over hebben. Als je de getuigenissen hoort van vrouwen die terug willen naar een betaalde baan, die nadat ze wat tijd hebben genomen om voor hun kinderen te zorgen, dan weet je genoeg. Dat is heel moeilijk.
En natuurlijk, als een moeder de baan niet vindt die ze nodig heeft, veroordeelt de maatschappij haar ook nog eens. Het is altijd verkeerd. En dat is allemaal omdat ze een moeder is en iemand die een iets ander pad heeft gekozen.
We zijn allemaal werkende vrouwen
Vrouwen die voor hun kinderen zorgen, zijn werkende vrouwen, ongeacht of ze ervoor betaald krijgen om het te doen.
Welke weg ze ook kiezen, alle moeders verdienen respect. Allerlei soorten werk zijn waardig en verdienen respect. We moeten daarom alle arbeid waarderen.
Zorgen voor anderen is nooit eenvoudig geweest en vandaag de dag zeer zeker niet. De verantwoordelijkheid om een kind groot te brengen is iets heel moeilijks, en niet iedereen is daar tegen opgewassen. Het vereist een groot hart en een enorme dosis geduld.
Verzorgen is meer dan alleen een woord. We negeren vaak het feit dat veel mensen dat gewoon echt willen doen. Hoewel het vaak over het hoofd wordt gezien, is de beslissing om voor een ander te zorgen een beslissing gebaseerd op liefde.
Ook is het gebaseerd op genegenheid, onzelfzuchtigheid, toewijding en inzet. Op vermoeidheid en uitputting. En bovenal, op het offer om de kinderen altijd op de eerste plaats te zetten.
Wat mensen niet beseffen
Wat mensen niet beseffen over het moederschap, is hoe belangrijk het is voor zowel moeder als kind – en voor de samenleving.
Een kind dat opgroeit met de volledige aandacht van een ouder zal niets tekort komen in zijn emotionele leven. En is dat niet iets wat ons allemaal ten goede komt?
