Hoe te weten hoeveel je van kinderen kunt eisen

Als het erom gaat te weten hoeveel je van kinderen kunt eisen, is het belangrijk dat we duidelijk zijn over de verwachtingen die we managen. Te hoge eisen kunnen angst, stress en frustratie veroorzaken.

Hoe vind je dat evenwicht tussen te veel eisen en de laissez-faire stijl van opvoeden, die slaat op ‘je kinderen laten doen wat ze willen’? “Als ik niet eis dat ze hun huiswerk maken, kan ik ook niet verwachten dat mijn kind het uit zichzelf doet”. Dit is een veel voorkomende zorg en vraag die volwassenen hebben over hoeveel je van kinderen kunt eisen. Laten we eens kijken wat het betekent om veeleisend te zijn en hoe de keerzijde eruit ziet als het extreem wordt.

Sleutels om te weten hoeveel je van kinderen kunt eisen

Eisen, opgevat als uitdagingen en als duwtjes in de rug die de ontwikkeling en groei van kinderen stimuleren, moeten deel uitmaken van hun opvoeding. Daardoor komen ze uit hun comfortzone en kunnen ze iets verder verkennen. Op die manier kunnen ze zichzelf laten zien waartoe ze in staat zijn. Hier zijn een paar dingen om in gedachten te houden.

Versterk het gevoel van eigenwaarde

Eisen stellen heeft een positieve boodschap die gekoppeld is aan het idee dat we onze kinderen geloven en vertrouwen, dat ze waardevol zijn, en dat ze in staat zijn om te presteren. Daarom is het belangrijk het gevoel van eigenwaarde van je kind te versterken, zodat het op zijn mogelijkheden kan vertrouwen.

Stel geen overdreven eisen

Als we overdreven veeleisend worden, vergeten we aan wie we onze eisen stellen en tot welke antwoorden zij in staat zijn. Te hoge eisen gaan voorbij aan de interesses, verlangens en behoeften van het kind. Van hun kant nemen volwassenen starre houdingen aan met verzoeken waarop de kleintjes proberen in te gaan, maar tegen een zeer hoge prijs van stress en ongemak.

Vermijd het scheppen van een klimaat van spanning

Als we nadenken over waar we de grens moeten leggen wat betreft wat we van kinderen eisen, kunnen we denken aan een bekende metafoor: “Het is alsof je een vis vraagt te vliegen, hij zal het niet kunnen”. Dat wil zeggen, we moeten rekening houden met de evolutionaire factor en die koppelen aan de leeftijd van het kind.

Als we proberen ze te dwingen iets te doen waar ze zich niet klaar voor voelen, frustreren we ze en kunnen we zelfs een zekere afkeer van die activiteit opwekken of angst om het nog eens te proberen.

Bovendien, als er een klimaat van spanning heerst in de leerervaring, is het onwaarschijnlijk dat kinderen er plezier aan kunnen beleven, wat ongetwijfeld hun prestaties beïnvloedt.

Waarschuw voor mogelijke gevolgen

Laten we tegelijk niet alle emoties en reacties vergeten die uit de vraag voortkomen, zoals o.a. boosheid, woede, irritatie, of angst. Stress, angst, onzekerheid, en het zoeken naar perfectionisme (Spaanse link) behoren ook tot de gevolgen. Ook kunnen we ze ertoe brengen zelf-eisende neigingen op buitensporige niveaus te internaliseren, zodat ze het later heel moeilijk vinden zichzelf te reguleren, nee te zeggen en grenzen te stellen.

Enkele sleutels tot het toepassen van positieve eisen

Enkele aanbevelingen die we in acht kunnen nemen om een positieve eis aan kinderen uit te voeren zijn de volgende:

Stel een routine vast en doelen die gehaald moeten worden

Zo kunnen kinderen geleidelijk aan gewoonten en inzet ontwikkelen. Orde en organisatie helpen in deze richting.

Erken hun verdiensten en prestaties

Dit is een goede manier om ze te versterken en aan te moedigen.

Er zijn meerdere manieren om iets te bereiken

Tolereer fouten en vergissingen en ook de eigen stijl van de kinderen om dingen te doen. Zelf moeten we leren dat er meerdere manieren zijn om hetzelfde resultaat te bereiken. Met dit in gedachten moeten we ze op hun eigen manier laten doen, proberen en ontdekken.

Leer je kind het proces te waarderen

We moeten ze leren het proces te waarderen en niet alleen het resultaat. Op deze manier is het de bedoeling dat ze leerervaringen kunnen opdoen en niet “resultaat-afhankelijk” worden.

Wat je van kinderen kunt eisen: je hoeft niet te ‘zacht’ te zijn

Eisen zijn niet de vijand van genegenheid en geduld. Veel mensen geloven dat als je te ‘zacht’ bent, kinderen niets zullen leren. Integendeel, hen vertrouwen geven en hun tijd respecteren helpt hen het beste uit zichzelf te halen, want ze hoeven zich niet te concentreren op zich te verdedigen tegen wat ze als een bedreiging ervaren: de kritische en hyper-eisende blik van anderen.

Kinderen hebben tijd nodig om te spelen

Voorkom dat kinderen hun agenda helemaal vol hebben. Het is belangrijk dat kinderen bepaalde vaardigheden verwerven en eisen stellen, maar het is even belangrijk dat ze tijd hebben om te spelen, uit te rusten, plezier te maken en zich te vervelen. Tegenwoordig vinden we indicatoren van stress op steeds jongere leeftijd en dat is voor een groot deel te wijten aan een teveel aan eisen.

Eisen stellen vereist ook het managen van verwachtingen

Tot slot is het belangrijk te wijzen op de stijl van opvoeden en ouderschap (Spaanse link) die we op kinderen toepassen. Vooral de verwachtingen van de ouders zijn geen onbelangrijk punt als het gaat om eisen stellen. Het gebeurt vaak dat we denken dat we ze helpen door ze tot het uiterste te drijven, terwijl we in feite een fout maken.

Tegelijk kunnen we ons bij het stellen van eisen ook afvragen waarom we het doen. Wat is onze overtuiging achter dit alles? Zeker, de meeste ouders zullen zeggen dat het “voor hun eigen bestwil” is, “zodat ze van succes kunnen genieten” of “zodat ze dingen kunnen leren”.

Niemand twijfelt aan de goede bedoelingen, maar soms worden kinderen de woordvoerders en hoofdrolspelers van onze eigen onvervulde verlangens. Dit is echter schadelijk voor hun emotioneel welzijn, en dat is precies wat we willen vermijden.