Van een koppel naar een gezin zijn: de gevolgen van de komst van een baby

De komst van je eerste kind betekent dat je van een stel naar een gezin zijn gaat. Vandaag hebben we het over de gevolgen van de komst van een baby.

Je individualiteit, je relatie met je partner, je gezin: de komst van een baby beïnvloedt het leven op meerdere niveaus. Je leeft met grote tevredenheid, maar elk moment lijkt alles moeizaam en duur. Het is waar dat je er nooit voor 100% klaar voor bent. Maar het is ook waar dat voorbereiding een grote hulp is als het erom gaat van een koppel naar een gezin te gaan. Laten we eens kijken waarom.

De B-kant van de komst van een baby

Iedereen stelt zich de A-kant van het krijgen van een kind voor: de vreugde om ouders te worden, de tederheid die een baby opwekt, de ontdekking van een nieuwe manier van liefhebben, tot nu toe onbekend en onvermoed.

Er wordt echter niet veel over de B-kant gesproken, want er bestaan nog veel traditionele en bevooroordeelde ideeën over ouderschap.

Veel mensen kunnen een vrouw er zelfs van beschuldigen een slechte moeder te zijn als ze hardop durft te zeggen dat ze haar kind terug wil sturen nadat het een aantal dagen zonder slaap heeft doorgebracht of niet even rustig naar de wc kan gaan. Er zijn er ook die denken dat een moeder overdrijft als ze klaagt over het meer dan 5 keer per dag verschonen van luiers.

De ervaring van de komst van een baby in een gezin is uitputtend en ieder mens wordt er op een heel eigen manier door getroffen. Daarbij komt nog de uitdaging om voor je relatie met je partner te zorgen.

Samen een gezin zijn: wat kunnen we dan doen?

In de eerste plaats moeten we de verandering accepteren. Ontkennen en proberen alles bij het oude te houden laat ons namelijk zonder middelen achter om een nieuwe situatie het hoofd te bieden. Aanvaarding stelt ons in staat nieuwe vaardigheden en bekwaamheden te verwerven. Het helpt ons ook onze verwachtingen op elkaar af te stemmen..

Het aanvaarden van de komst van de baby kost tijd. De zwangerschap is dus een goed moment om je voor te bereiden. Praten over hoe je je na de geboorte zult organiseren helpt de last te verlichten en de overgang (Engelse link) naar het ouderschap beter te maken.

Het is belangrijk te begrijpen dat voor ouders deze nieuwe uitdaging meer of minder moeilijk zal zijn, afhankelijk van de eerdere dynamiek die het stel had.

De beste voorspellers van succes zijn communicatie, genegenheid, vertrouwen, wederzijdse steun, en het vermogen om problemen op te lossen. Hermetische paren daarentegen, die niet communiceren of wachten tot ze ‘ontploffen’ om onder ogen te zien wat hen dwars zit, zijn negatieve voorspellers.

Het is waar dat de komst van een baby in een gezin zijn eigen complexiteit heeft. Maar het is niet nodig om alle schuldgevoelens en onzekerheden van het paar die er al waren op het nieuwe lid te deponeren. Ieder moet de verantwoordelijkheid nemen voor wat van hem is en zijn frustraties niet op anderen projecteren.

Enkele tips om in praktijk te brengen voordat je van koppel naar gezin gaat

Hier volgen enkele suggesties die koppels kunnen toepassen als ze voor het eerst ouders worden:

Houd de dialoog gaande

Het is belangrijk dat je wat tijd van de dag kunt vinden om te praten. Om je gedachten, emoties, angsten en onzekerheden met elkaar te delen. En ook om elkaar steun te bieden. Lange, eindeloze gesprekken zijn niet nodig – soms zijn een paar minuten tussen volwassenen al voldoende.

Pas je plannen aan

Het is belangrijk om flexibel te zijn en te begrijpen dat alles zijn tijd heeft, zodat we onze verwachtingen kunnen aanpassen aan elke fase die we moeten meemaken.

Misschien is er niet zoveel tijd meer beschikbaar. Maar je hoeft ook niet bij kaarslicht uit eten te gaan om toch wat tijd alleen te krijgen. Soms wordt, terwijl je baby slaapt, een ontbijt op bed het perfecte afspraakje.

Daarnaast is het goed om jullie agenda’s zo in te delen dat elke partner wat individuele vrije tijd heeft.

Van koppel naar gezin zijn: leer om hulp te vragen

De komst van een baby is voor iedereen een uitdaging en verbindt ons met onze eigen kindertijd en met onze eigen angsten. Het is daarom niet de tijd om te geloven dat we almachtig zijn en dat we alles alleen kunnen.

In dit stadium is er niets beter dan te leren hulp te vragen en te aanvaarden. Natuurlijk moeten beide partijen bij het ouderschap betrokken zijn en de verantwoordelijkheden delen.

Wissel verwijten of eisen in voor wensen en projecten

Vaak zeggen we zinnen als: “je doet (zoiets) niet meer zoals vroeger”. We concentreren ons dan op het gebrek. En de andere partner krijgt, behalve een klacht, ook een last te horen.

In plaats hiervan is het het handigst om iets positievers te proberen, dat de ander aanmoedigt zich te verbinden met een goede herinnering: “weet je nog toen… Zo gauw we kunnen, laten we het nog eens doen!” of “ik vond het erg leuk toen…”.

Steun elkaar en leef met elkaar mee

Beide leden van het echtpaar zijn bij de verandering betrokken. Er rust echter een enorme verantwoordelijkheid op de moeder. Het is namelijk de vrouw die haar lichaam ziet veranderen, die een hormonale revolutie meemaakt, en van wie de baby het grootste deel van de dag afhankelijk wordt.

Een begripvolle houding is de sleutel. Het is zelfs essentieel om haar inspanningen te versterken en te benadrukken. Zeg dingen als “Je doet dit heel goed” of “Ik ben trots op hoe je het doet“.

Betrokkenheid vereist ook dat je de veranderingen kent die je partner ondergaat tijdens de zwangerschap, de borstvoeding en het postpartum. En natuurlijk moet je opmerkingen vermijden die verwijzen naar het lichaam van de vrouw, haar uiterlijk, of haar verzorging.

Een boodschap voor wie van koppel naar gezin zijn gaat

Het is belangrijk te weten dat niets eeuwig duurt. Dat er voor alles een tijd is, en dat slapeloze nachten met voortdurend huilen spoedig een verre herinnering zullen zijn.

Naarmate je baby groeit, zul je weer tijd krijgen om als paar voor elkaar te zorgen en samen van andere (en nieuwe) ervaringen te genieten. Het is belangrijk je angsten te kalmeren. Te leren omgaan met de frustratie die veranderingen teweegbrengen, en te genieten van het gezin-zijn.

Als laatste is de uitdaging om niet langer alleen maar een stel te zijn en een gezin te worden moeilijk voor nieuwe ouders. Je moet je ervoor openstellen en het erkennen. Ook als het veel pijn en frustratie met zich meebrengt. In die zin kan relatietherapie veel helpen.

Maar bovenal is het belangrijk je kinderen niet de dupe te laten zijn of tot zondebok te maken als een relatie niet lukt. Soms is een scheiding het beste voor het hele gezinssysteem. Op goede voet en met respect met elkaar spreken is het gezondste wat je kunt doen.