De controle op de fout volgens Montessori

Analyseer de controle van de fout volgens Montessori en ontdek waar het voor dient, hoe het gebruikt wordt en wat de voordelen zijn voor de ontwikkeling van kinderen.

Beoordeeld en goedgekeurd door de kinderdocent Pedro González Núñez.

Geschreven door Pedro González Núñez

Laatste update: 22 december, 2022

María Montessori was een van de grote pioniers van het moderne onderwijs en een enorme invloed op de leraren van vandaag. Een van haar grootste bijdragen was het begrip ‘controle op de fout’.

Er is altijd gezegd dat je leert van fouten. In feite vormt deze uitspraak een van de pijlers van de wetenschappelijke methode. Daarom willen we je uitleggen wat dit begrip van de Montessori-methode inhoudt en hoe je het thuis op de juiste manier kunt toepassen.

Wat is de controle op de fout?

Laten we allereerst met de kern van de zaak beginnen. De controle op de fout is een sleutelstuk van de door María Montessori ingestelde methodiek. Het betreft de volwassene die het kind begeleidt. Dat wil zeggen, de leraar, ouder, of verzorger die de leiding heeft.

Deze figuur fungeert als gids voor de kleine, maar moet alleen als begeleider optreden. Hun functie is dus te observeren zonder zich met het leren van het kind te bemoeien. Zo ontwikkelt het kind zich namelijk juist.

Daarom moet de controle op de fout kinderen in staat stellen zich zelf bewust te zijn van hun mislukkingen en ze zelf te corrigeren als ze zich voordoen.

Daarom moeten alle materialen die het kind aangeboden worden zo voorbereid zijn dat kinderen hun fouten kunnen corrigeren zonder dat hun gevoel van eigenwaarde of hun vermogen om zich op de activiteit te concentreren verandert.

Fouten en de Montessori-methode

Volgens de Montessori-methode moet elk kind in staat zijn te ontdekken of wat het doet juist is of niet. En dat moet gebeuren met hun eigen middelen en hun eigen mogelijkheden, zonder dat de volwassene uitleg geeft of ingrijpt. Dit verschaft de kleine namelijk een bewuste formule voor autonoom leren.

Laten we, om het begrijpelijker te maken, naar een praktisch voorbeeld kijken. Stel je voor dat het kind een sleutel heeft en verschillende sloten. Door instinct zal het een voor een proberen tot het uiteindelijk de juiste vindt. De mechaniek lijkt erg op die van puzzels: probeer tot je het goed hebt.

Dus, controle op de fout berust op de vooronderstelling dat als het kind een fout maakt, het zich realiseert dat het niet gelukt is en de handeling uit zichzelf herhaalt tot het gewenste resultaat bereikt is.

De voordelen van controle op de fout

We vinden meerdere voordelen in de controle op fouten zoals die door de Montessori methode bepaald worden:

• Zorgt voor zelfstandig en autonoom leren voor de kleintjes.
• Bevordert het vermogen tot analyse en observatie.
• Vergroot het gevoel van eigenwaarde van de kleine: Dit wordt bereikt doordat ze meer vertrouwen in zichzelf en in hun mogelijkheden krijgen. Het stelt ze ook in staat zichzelf te leren kennen, hun zelfbeeld te ontwikkelen, en zich bewust te worden van hun sterke kanten.
• Legt een belangrijke basis voor logisch denken: Elke actie heeft gevolgen.
• Verbetert hun vermogen om problemen op te lossen, een heel belangrijke levensvaardigheid.
• Laat ze ontdekken dat fouten maken niet zo negatief is en dat het deel ook uitmaakt van het dagelijks leven.
• Laat zien dat fouten deel uitmaken van een leerproces.
• Moedigt de zelfevaluatie van kinderen aan, zodat ze de nodige maatregelen nemen en fouten corrigeren.

Wat moeten wij volwassenen doen?

Wat doen wij volwassenen tijdens dit hele proces? Ons werk is heel belangrijk. Wij zijn namelijk degenen die de kinderen het materiaal en de activiteiten aanreiken om de controle op de fouten te leren.

Bedenk dat volwassenen er zijn om te begeleiden zonder zich met de ontwikkeling van de kleintjes te bemoeien. Daarom is het niet goed voor ons om het kind dat een fout maakt snel te hulp te schieten. Dan beroven we het namelijk van de gelegenheid om zelf iets te leren.