Moet je je baby alleen in de wieg laten?

Vraag je je af of je je baby alleen in zijn wiegje moet laten zodat hij leert om 's nachts niet te huilen? Lees verder voor meer informatie.

Wanneer kinderen het bed of de kamer van hun ouders beginnen te verlaten om in hun eigen kamer te slapen, is dat een verandering die geduld en genegenheid vereist. Sommige ouders geloven nog steeds dat hun kind alleen in de wieg laten de enige manier is om ze te leren stoppen met huilen ‘s nachts. Maar als kleintjes huilen, is dat omdat ze je nodig hebben, dus probeer ze te begeleiden met empathie en onvoorwaardelijke liefde, en laat je baby nooit huilend in zijn wiegje liggen.

Twee keer nadenken voordat je besluit om je kleintje alleen in zijn wieg te laten, is iets dat alle emotionele schade die deze populaire praktijk met hen doet, kan voorkomen. Want als ze zich alleen maar konden uitdrukken met woorden behalve huilen, zou je begrijpen hoeveel pijn het ze doet als je ze elke nacht zonder duidelijke reden in de steek laat. En nog meer als jullie tot voor kort hetzelfde bed of dezelfde kamer deelden.

Wat gebeurt er als je je kind alleen in de wieg laat liggen?

Voor de meeste ouders kan de beslissing om hun kleintje elke nacht alleen te laten, ongeacht hun ontroostbare gehuil, heel effectief lijken. Want zij zijn tenslotte in de kamer ernaast en weten dat alles ‘in orde’ is. En ze geloven dat dit gewoon weer een fase is die hun kleintje uiteindelijk wel zal ontgroeien, in goede en in slechte tijden.

Maar ook al weten volwassenen dat hun baby’s niet in gevaar zijn omdat ze in de buurt zijn, zien kleintjes de dingen helaas niet vanuit hetzelfde perspectief. Als ze midden in de nacht in het donker wakker worden, worden ze onvermijdelijk bang omdat ze niet weten dat hun ouders in de buurt zijn. Ze hebben eerder het gevoel dat ze alleen zijn.

Bovendien zijn ouders niet de enigen die het moeilijk hebben als hun baby huilt, want uiteindelijk zijn het de baby’s die het zwaarst worden getroffen. Huilen zonder enige troost kan de keel van de kleintjes aantasten, buikpijn veroorzaken en het moeilijker voor ze maken om in slaap (Engelse link) te vallen.

Als ouders is het cruciaal om de impact van je acties op het emotionele welzijn van je baby te begrijpen. Je kind alleen laten in zijn wiegje, vooral tijdens momenten van nood, kan blijvende gevolgen hebben voor zijn zelfvertrouwen en gevoel van veiligheid.

Het is belangrijk om in te zien dat het gehuil van je baby geen poging tot manipulatie is, maar een uiting van de behoefte aan troost en geruststelling. Het is dus beter om ze te laten weten dat je altijd aan hun zijde staat als ze je nodig hebben.

Drie tips om te voorkomen dat je je kleintje alleen in de wieg achterlaat

Het is geen geheim dat als kinderen nacht na nacht ontroostbaar huilen, de situatie thuis niet ideaal is. En het is een stressvolle situatie die het geduld van mama’s en papa’s op de proef stelt. Niemand heeft echter gezegd dat het krijgen van een baby een gemakkelijke taak is, en dat betekent niet dat je je verantwoordelijkheden moet verwaarlozen.

Hier zijn enkele aanbevelingen om te voorkomen dat je je kind alleen in zijn wiegje achterlaat.

1. Kweek geduld en zelfbeheersing

Natuurlijk klinkt dit makkelijker dan het is als je een kleintje hebt dat nog niet heeft leren slapen zonder gezelschap. Maar het is heel belangrijk om in gedachten te houden dat je kinderen niet huilen omdat ze stout zijn of omdat ze je boos en overstuur willen maken.

Ze alleen laten tot ze kalmeren lijkt misschien een effectieve strategie (want uiteindelijk worden baby’s op een gegeven moment moe en geven ze het op), maar de waarheid is dat de gevoelens van verdriet en verlatenheid die ze ervaren het zelfvertrouwen en de veiligheid van je kinderen alleen maar schaden.

Door geduld en zelfbeheersing te stimuleren, creëer je een omgeving waarin je kind zich geliefd en gesteund voelt. Hoewel het verleidelijk kan zijn om je baby alleen te laten tot hij kalmeert, kan deze aanpak leiden tot gevoelens van verdriet en verlatenheid. Onthoud dat het een voorbijgaande fase is en dat je consistente aanwezigheid tijdens deze eerste maanden de basis legt voor een sterke ouder-kind band.

2. Onthoud dat het een voorbijgaande fase is

Niemand komt op deze wereld en weet alles, en het bed of de kamer van de ouders verlaten en leren slapen in hun eigen kamer is iets dat baby’s niet van de ene op de andere dag zullen bereiken.

Laat je baby daarom tijdens de eerste maanden waarin hij zich emotioneel in de steek gelaten voelt, niet alleen in zijn wiegje terwijl hij in tranen uitbarst van angst en stress. Beantwoord in plaats daarvan zijn roep en maak met genegenheid en respect heel duidelijk dat je er altijd voor hem zult zijn.

Onthoud dat trauma’s in het geheugen gegrift blijven. En als je kind een tiener wordt, kun je niet verwachten dat ze je alles zullen vertellen wat hen overkomt als je er niet was om hun tranen te drogen toen ze jong waren. Want zelfs toen ze nog een baby waren, maakte je met je daden heel duidelijk dat je er niet voor ze was op moeilijke momenten.

3. Zorg voor veiligheid en geruststelling

Ouders zijn er om als toevluchtsoord en gids te dienen voor hun kleintjes. Dus als je baby ‘s nachts huilt en je laat hem alleen tot hij rustig is, leer je hem niets over zelfbeheersing. Je geeft ze alleen maar mee dat je er niet voor ze bent als ze je aanwezigheid het hardst nodig hebben.

Door een gevoel van veiligheid en geruststelling te creëren, geef je je baby de troost die hij nodig heeft om de veranderingen door te komen die komen kijken bij het verlaten van de ouderlijke kamer. In plaats van ze alleen in hun wieg te laten, bied je je baby liefde en begeleiding tijdens deze overgang. Dit helpt je baby niet alleen om zich aan te passen aan nieuwe situaties, maar zorgt er ook voor dat hij opgroeit met het vertrouwen dat papa en mama er altijd zullen zijn om hem te steunen

Laat je baby niet alleen in zijn wieg: verzeker hem of haar van je liefde

Tot slot is het loslaten van de gewoonte om je baby alleen in het wiegje te laten een stap in de richting van het opbouwen van een veerkrachtig en emotioneel veilig kind. Jouw liefde en aanwezigheid tijdens deze vormende fase zetten de toon voor een leven van vertrouwen en open communicatie. Dus omarm dit nieuwe hoofdstuk in het leven van je kind met geduld, begrip en de onwrikbare zekerheid dat je er altijd voor hem of haar zult zijn.