Waarom worden intelligente kinderen meer afgeleid?
Een studie van het University College London concludeerde dat de intelligentste mensen het meest afleidbaar zijn. Dit geldt evenzeer voor intelligente kinderen, die meer afgeleid zijn dan hun leeftijdgenoten met een gemiddeld intelligentieniveau.
Kinderen met een hoog intellectueel vermogen hebben meer moeite om zich te concentreren, en dit komt gedeeltelijk door de duizenden ideeën die tegelijk in hun kleine hersenen circuleren. Deze kleuters zijn door hun lagere aandachtscapaciteit gemakkelijker afgeleid dan hun leeftijdgenootjes.
Wil je hier meer over weten? Blijf lezen!
Intelligente kinderen zijn meer afgeleid
De studie ‘Distractibility in Daily Life Is Reflected in the Structure and Function of Human Parietal Cortex’ (Afleidbaarheid in het dagelijks leven wordt weerspiegeld in de structuur en functie van de menselijke pariëtale cortex) werd uitgevoerd door het University College London. In 2011 publiceerde men het in het Journal of Neuroscience.
De verantwoordelijke onderzoekers concludeerden dat de slimste mensen (gedefinieerd door meer grijze stof in de superieure pariëtale kwab of SPL te hebben) ook het meest afgeleid zijn.
Hoewel het wat tegenstrijdig lijkt, is het precies het gevolg van ‘overtollige’ neuronen dat slimme kinderen verhindert hun concentratie vast te houden. Volgens studie co-auteur Ryota Kanai zijn deze mensen eerder afgeleid door andere ideeën die in hun hoofd ronddwalen en die niets te maken hebben met de situatie waarin ze verkeren.
Het onderzoek evalueerde 145 deelnemers tussen 18 en 32 jaar en de resultaten toonden aan dat er hersenverschillen waren tussen degenen die hun aandacht goed konden vasthouden en degenen die daar moeite mee hadden.
Ze merkten op dat het aantal neuronen in de SPL van de linker hemisfeer omgekeerd evenredig was met het concentratievermogen. Dus, hoe groter de hoeveelheid grijze stof in dat gebied, hoe groter de mate van afleidbaarheid.
Naarmate de hersenen rijpen, worden bepaalde zenuwverbindingen vernietigd, terwijl andere versterkt worden. Dit verschijnsel heet synaptisch snoeien en is wat het mogelijk maakt je meer op een handeling te concentreren. Om deze reden stellen onderzoekers dat de hersenen van kinderen gemakkelijker afgeleid zijn dan die van volwassenen, door hun groter aantal neurale verbindingen in het SPL.
Kenmerken van kinderen met hoge vermogens
Intelligente kinderen zijn kinderen van wie de cognitieve vermogens hoger zijn dan wat men voor hun leeftijd verwacht.
Deze kinderen hebben de neiging onopgemerkt te blijven, want hun cijfers zijn vaak niet zo goed. Ze hebben zelfs de neiging zich in de klas te vervelen, geen motivatie te vinden voor de vakken, en worden ook gemakkelijker afgeleid.
Enkele kenmerken van intelligente kinderen zijn de volgende:
- Ze leren heel snel.
- Ze zijn erg energiek.
- Deze kinderen hebben op hun leeftijd meestal een zeer gevarieerde en brede woordenschat.
- Ze hebben een een buitengewoon goed geheugen.
- Hun denken is intuïtief, abstract en complex.
- Ze houden erg van puzzels en getallen.
- Ze dagdromen.
- Vooral als ze zich vervelen zijn ze gemakkelijk afgeleid.
- Het zijn gevoelige kinderen.
- Ze worden ongeduldig als ze zien dat anderen langzamer gaan dan zij.
- Ze hebben een grote nieuwsgierigheid.
- Deze kinderen zijn ook erg creatief.
- Ze hebben meerdere interesses.
- Competitiefte zijn is een van hun eigenschappen.
- Ze zijn autodidact.
- Ze hebben een grote vitaliteit.
Intelligentie en afleiding
De intelligentste mensen, ook kinderen, vertonen meestal moeite om hun ideeën te ordenen naar prioriteiten en daardoor zouden ze gemakkelijker afgeleid worden.
Op bepaalde momenten worden ze, in plaats van beter te presteren, afgeleid door onbelangrijke dingen, zoals het gesprek van iemand in de buurt, wat een klasgenoot aan het doen is, of een geluid van buiten.
Sommige van de volgende zaken overkomen intelligente kinderen vaak:
- Door verveling sluiten ze zich af. Soms, als ze bepaalde begrippen die ze proberen te bestuderen al kennen of ze al geleerd hebben, hebben ze de neiging de verbinding te verbreken en lijken ze afgeleid.
- Ze nemen gewaarwordingen intenser waar. Dat wil zeggen, hun zintuigen (zicht, tast, smaak, reuk en gehoor) zijn veel meer ontwikkeld. Daarom kan hun aandacht op andere dingen gericht zijn, die voor anderen onopgemerkt blijven.
- Ze zijn heel gemakkelijk afgeleid. Deze kinderen hebben een brein dat in staat is alles op elk moment waar te nemen, zodat soms een emotionele en zintuiglijke overbelasting kan optreden. Ze besteden niet veel aandacht aan onbelangrijke dingen en verwerken minder belangrijke informatie langzamer. Hun hersenen hebben de neiging snel vermoeid te raken, zodat het heel gewoon is dat ze niet lijken te luisteren.
- Ze kunnen verkeerd gediagnosticeerd worden met aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit(ADHD – Engelse link). Omdat het zeer vitale, energieke en rusteloze kinderen zijn of leven met de behoefte om veel activiteiten samen te doen, kan deze diagnose opduiken, zelfs als men het uiteindelijk uitsluit.
Over intelligente en afleidbare kinderen
Zoals je al gezien hebt, hebben de meest intelligente kinderen de neiging gemakkelijker afgeleid te zijn dan kinderen met een normale intelligentie. De verklaring hiervoor berust onder andere op het aantal neurale verbindingen dat ze hebben.
In tegenstelling tot wat je zou denken, ondervinden kinderen met hoge cognitieve vermogens vaak bepaalde moeilijkheden op school, omdat ze voor liggen op hun leeftijdsgenootjes. Ze vervelen zich snel en krijgen niets om hen te motiveren. Ook op sociaal gebied doen ze het niet erg goed, omdat ze zich vaak niet aanpassen.
Daarom raden we je aan, als je vermoedt dat je kind hoge intellectuele vermogens heeft, een deskundige te raadplegen om hun toestand te bevestigen en hen te helpen ermee om te gaan.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Kanai, R., Dong, M. Y., Bahrami, B., & Rees, G. (2011). Distractibility in daily life is reflected in the structure and function of human parietal cortex. Journal of Neuroscience, 31(18), 6620-6626.
- Lobo, M. P. M. (2004). Niños inteligentes: guía para desarrollar sus talentos y altas capacidades. Palabra.
- Domínguez Rodríguez, P., López Escribano, M. D. C., Alfaro Gandarillas, E., & Pérez Sánchez, L. F. (2000). Educar hijos inteligentes: superdotación, familia y escuela. Madrid: CCS, 2000.
