Shaping en chaining om vaardigheden te leren
Als ouders zijn we verantwoordelijk om onze kinderen te helpen nieuwe vaardigheden te verwerven. Wij zijn hun levensmentoren en het is aan ons om het leren van nieuwe vaardigheden gemakkelijker te maken. Vaardigheden zoals lopen, praten, handen wassen, tanden poetsen, aankleden, enz. Shaping en chaining zijn twee technieken die eenvoudig en effectief zijn om deze doelen te bereiken.
Zowel shaping als chaining zijn operante technieken gebaseerd op positieve bekrachtiging. Beide helpen kleintjes op een progressieve manier nieuwe vaardigheden of gedrag onder de knie te krijgen. Gezien het gemak waarmee je ze kunt toepassen, is het gemakkelijk om deze technieken thuis te gebruiken zonder tussenkomst van een professional.
Shaping en chaining: twee operante technieken
Zowel shaping als chaining vallen in de operante focus van gedragsverandering. Gedragsverandering is gebaseerd op de veronderstelling dat onze acties worden beïnvloed door de gevolgen die eruit voortvloeien. Dus als er een soort beloning of bekrachtiging komt na een gedrag, dan zal dit gedrag vaker voorkomen. Op dezelfde manier, als een bepaald gedrag wordt bestraft of genegeerd, dan zal het afnemen.
Op basis hiervan maken beide technieken gebruik van bekrachtiging en extinctie om het gedrag van kinderen op een positieve manier vorm te geven. Ouders kunnen ze gebruiken om nieuw gedrag bij te brengen en om al bestaand gedrag aan te passen. Shaping en chaining impliceren een aantal verschillende specificaties die je in gedachten moet houden.
Shaping
Dit wordt gebruikt om op een progressieve manier eenvoudige en unitaire gedragingen vast te stellen. Bijvoorbeeld om een kind een bepaald woord te leren uitspreken of met een schaar te knippen. Om dit te doen, omvat de methode opeenvolgende benaderingen die bestaan uit het versterken van gedrag dat steeds dichterbij de doelactie komt (Engelse link).
Dus, allereerst moet je je doel identificeren. Je wilt bijvoorbeeld dat je kind het woord ‘pop’ leert uitspreken. De volgende stap omvat het vaststellen van een basislijn van waaruit we beginnen. Met andere woorden, een gedrag dat al in het repertoire van het kind voorkomt en als uitgangspunt voor je werk zal dienen.
In dit geval kan je kind bijvoorbeeld ‘pasdoen’ zeggen wanneer hij of zij moet plassen. Vanaf nu moet je uitspraken versterken die steeds dichter bij het uiteindelijke doel komen. Dus in eerste instantie kun je eenvoudig de oorspronkelijke uitspraak van ‘pasdoen’ versterken. Op die manier blijf je je kind motiveren om zijn of haar behoeften te blijven verwoorden.
Later moet je echter de lat iets hoger leggen, wat betekent dat je ophoudt met het versterken van ‘pasdoen’ en probeert je kind een beetje dichter bij de juiste uitspraak te krijgen.
Als je kind er bijvoorbeeld in slaagt ‘plasdoen’ uit te spreken, dan is dit de volgende benadering om te belonen. Tegelijkertijd juich je de vorige uitspraak ‘pasdoen’ niet langer toe. Dus, door onze aandacht en lof, zullen we onze kinderen langzaam begeleiden naar de juiste en volledige uitspraak van een doelwoord.
Chaining
Chaining wordt gebruikt om eenvoudige gedragingen zo aan elkaar te koppelen dat ze een opeenvolging vormen. Dit hopen we bijvoorbeeld te bereiken als we willen dat onze kinderen leren hun tanden te poetsen. Hiervoor is een reeks acties vereist die in een specifieke volgorde plaatsvinden. Er zijn twee soorten chaining: forward chaining en backward chaining.
Bij forward chaining leren kinderen eerst de eerste stap van het proces. In dit geval worden kinderen beloond voor het aanbrengen van tandpasta op hun tandenborstel. Daarna voltooit de volwassene de rest van de stappen. Na verloop van tijd worden op volgorde verdere stappen toegevoegd. Bijvoorbeeld de boventanden poetsen, de ondertanden poetsen, kiezen poetsen, uitspugen, spoelen, enz.
Volwassenen bekrachtigen alleen de laatste stap waar het kind aan werkt. Als een kind de stappen tot aan het poetsen van de tanden heeft geleerd, heeft het geen zin om hem of haar te blijven belonen voor het aanbrengen van tandpasta op de tandenborstel.
Een andere variant op deze techniek is backward chaining. Hier leren kinderen eerst de laatste stap van de reeks en werken ze achteruit. Als je bijvoorbeeld wilt dat je kind opruimt na het spelen, kun je het speelgoed zelf opbergen, behalve één stuk. Laat je kind vervolgens het laatste speeltje oppakken en beloon dit gedrag.
De volgende dag bergt je kind twee speeltjes op en de dag daarna drie speeltjes. Dit gaat door tot je kind volledig verantwoordelijk is voor het opruimen van al het speelgoed. Het mooie van deze optie is dat kinderen veel dichter bij het doel, of met andere woorden, met succes beginnen. Hierdoor kan de motivatie vanaf de eerste dag groter lijken.
Shaping en chaining: conclusie
Kortom, zowel shaping als chaining zijn eenvoudige technieken die gemakkelijk thuis kunnen worden toegepast. Ze zijn een geweldig alternatief om kinderen op een positieve en lonende manier te helpen nieuwe vaardigheden te verwerven.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Barral, J. (2014). Técnicas de modificación de conducta: una guía para su puesta en práctica . Síntesis.
- Caballo, V. (1998). Manual de técnicas de terapia y modificación de conducta (4a Ed.). Siglo XXI.
- Labrador, F, J. (2013). Técnicas de modificación de conducta . Ediciones Pirámide.
- Olivares, J. y Méndez, F. (2005). Técnicas de modificación de conducta (4a ed.). Biblioteca Nueva.
- Ruiz, A., Díaz, M. y Villalobos, A. (2012). Manual de Técnicas de Intervención Cognitivo Conductuales . Desclée De Brouwer.
