Moet je je kind in het openbaar straffen?

Als je je kind in het openbaar straft, vermijd dan schreeuwen en jennen. Dit is kwetsend en beledigend en zal het conflict doen escaleren.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Maria Fátima Seppi Vinuales.

Laatste update: 24 januari, 2024

Als je een ouder vraagt welke situaties hij of zij het meest vreest, dan zullen velen zeker noemen wanneer hun kinderen driftbuien hebben in het openbaar. Plotseling kan een wandeling in het park of een bezoek aan een winkelcentrum veranderen in een moment van spanning en stress. Dan rijst de vraag: “Moet je je kind discipline in het openbaar straffen?”

Soms staat de reactie van de ouder niet in verhouding tot het probleem zelf. Lees daarom verder om erachter te komen of je je kind in het openbaar moet straffen en zo ja, hoe je dat het beste kunt doen.

Is het goed om je kind in het openbaar te straffen?

Het antwoord op deze vraag is ja. Ben je verrast?

Ja, je moet een grens stellen aan het ongepaste gedrag van je kind in het openbaar. Nu moet het duidelijk zijn wat we bedoelen met straffen. Straffen gaat niet over schreeuwen, vernederen of een kind in verlegenheid brengen, of dat nu in het openbaar is of privé.

Integendeel, straf heeft te maken met opvoeden en leren (Spaanse link), en dat begint al lang voor een openbaar uitje. Het gaat erom dat ze regels respecteren die van tevoren bekend en afgesproken zijn.

Als je plannen gaat maken, kun je je kind het beste van tevoren laten weten wat je gaat doen, hoe je verwacht dat het zich gedraagt, welk gedrag is toegestaan en welk niet. Dit helpt ongetwijfeld om ze wat zekerheid en voorspelbaarheid te geven.

Tot slot nog een reden waarom het belangrijk is om je kind in het openbaar te straffen: het ongewenste gedrag vindt op dat moment plaats . Als je wacht tot je thuis bent, begrijpen ze het misschien niet.

De sleutels tot het straffen van je kind in het openbaar

Hier zijn enkele tips om positief in te grijpen als je kind zich misdraagt in het openbaar.

Probeer op hun niveau te komen

Als het een jong kind is, is een manier om hun empathische aandacht te krijgen om op hun niveau te komen. Het is alsof je probeert een ‘één-op-één’ situatie te creëren in plaats van het te laten lijken alsof iemand ‘van hogerhand’ orders geeft.

Wat betekent dit? Dat je moet bukken, ze in de ogen kijken en uitleggen dat wat ze doen ongepast is en waarom ze het niet moeten doen.

Onthoud de regels

Omdat je de grenzen van tevoren hebt vastgesteld, kun je je kind erop wijzen wat jullie hebben afgesproken en wat de gevolgen zijn als het zich er niet aan houdt. Verwacht niet dat je kind weet dat het iets verkeerd doet zonder het eerst uit te leggen.

Spreek op een rustige maar krachtige manier als je je kind in het openbaar moet straffen

Schreeuwen is niet nodig om respect te krijgen. Het onderhouden van een warme en liefdevolle band (Spaanse link) zorgt voor een betere context om te leren. Bovendien, als je schreeuwt of je kind neerzet, kun je een situatie creëren waar je kind in de toekomst nog steeds met wrok op terugkijkt.

Vraag wat ze nodig hebben en leef met ze mee

Door ze te helpen identificeren wat er mis is, krijg je de sleutel in handen om ze te geven wat ze nodig hebben. Zodra je dat eenmaal weet, laat dan zien dat je het begrijpt en stel een alternatief plan voor.

Als je kind bijvoorbeeld graag een zoete frisdrank wil, maar dit doordeweeks niet mag, kun je zeggen: “ik begrijp dat je graag frisdrank wilt, maar vergeet niet dat we dit doordeweeks meestal niet drinken. Als we deze wens nu eens opschrijven op een papiertje, zodat we hem in het weekend kunnen vervullen?”

Wat moet je vermijden als je je kind in het openbaar discipline probeert bij te brengen?

Er zijn ook een aantal handelingen die je moet vermijden als je wilt dat je kind leert.

Vergelijken met andere kinderen

Als je bijvoorbeeld op een kinderfeestje bent en je kind misdraagt zich, voorkom dan dat je kind in een situatie van minderwaardigheid ten opzichte van andere kinderen terechtkomt. Het komt vaak voor dat we dit doen door dingen te zeggen als “kijk eens hoe goed die en die zich gedraagt! Maar jij bent ongehoorzaam.”

Deze opmerkingen zijn niet alleen niet opbouwend, omdat ze niet tot het gewenste gedrag leiden, maar ze kunnen zelfs kwetsend zijn. Bedenk hoe je je zou voelen als je baas je tijdens een teamvergadering in verlegenheid zou brengen door je te vergelijken met een collega. Je zou je slecht voelen, nietwaar? Vermijd dus om het ook bij je kind te doen.

Schreeuwen of geweld

Als je ongepast gedrag wilt stoppen, is geweld nooit de juiste manier. Mishandeling en geweld voeden kinderen niet op, maar bereiden ze eerder voor op verdediging. Bovendien wekken ze wrok op. In deze staat is een kind niet in staat om zichzelf te bedwingen. Integendeel, hun woede zal alleen maar verder escaleren.

Het kind belachelijk maken of plagen

Plagen is erg kwetsend en in zekere zin is het ook machtsmisbruik van de volwassene. Wat het gebruik van sarcasme betreft: over het algemeen begrijpen kinderen dat niet en daarom is het niet effectief.

“Ja” zeggen tegen waar je altijd “nee” tegen zegt

Om het conflict zo snel mogelijk op te lossen, is het makkelijk om toe te geven aan de verleiding om je kind zijn zin te geven. Bijvoorbeeld je mobiele telefoon gebruiken tijdens de maaltijd. Dit geeft een verwarrende boodschap af die moeilijk te corrigeren zal zijn. Maar als je met je vrienden gaat lunchen en je kind gaat met je mee, is het logisch dat het zich gaat vervelen. Daarom kun je het beste een speeltje meenemen om ze te vermaken.

Weet van tevoren te anticiperen op wat er gaat gebeuren

Als ze jong zijn, fungeren volwassenen als vertaler van de behoeften van hun kinderen. Ze leren hun gebaren te decoderen, de betekenis van elke schreeuw, enz. “Hij is gewoon slaperig”, “hij heeft gewoon honger”… dit zijn enkele van de zinnen die moeders en vaders vaak zeggen als ze uitleggen wat er met hun kinderen aan de hand is. En het is waar, ze behoren tot de meest voorkomende oorzaken van een emotionele uitbarsting.

Dit komt omdat kinderen nog de lange weg van groei en emotionele ontwikkeling moeten afleggen. Dit houdt in dat ze kunnen herkennen wat ze voelen en of ze hulp moeten vragen om het op te lossen. Temperamentvolle driftbuien zijn in feite een manier om zich te uiten.

Daarom moet je je kind kennen om te kunnen herkennen wanneer het zijn grens bereikt. Op die manier kun je eerder ingrijpen en voorkomen dat je een conflict veroorzaakt.

Als je straft, plaats jezelf dan in zijn plaats

Denk aan deze situatie: je hebt de hele ochtend klusjes en boodschappen gedaan, oma bezocht, met het huisdier gewandeld. Rond het middaguur moet je nog één ding doen: een bestelling ophalen bij de winkel. Misschien is het op het eerste gezicht handig om dit nu te doen, want de winkel is op weg naar huis. Maar als je even nadenkt, is het misschien niet zo handig als je denkt, want het is lunchtijd, je kind heeft nog niets gegeten en je bent al een paar uur onderweg.

Welke beslissing denk je dat je moet nemen? Aan de ene kant zou je kunnen stoppen en iets kopen om de honger even te stillen. Aan de andere kant zou je kunnen besluiten om terug naar huis te gaan. Het antwoord hangt af van wat je denkt dat je kind kan verdragen.

Tot slot is het ook belangrijk om je eigen emotionele toestand te kunnen waarnemen. Als je een moeilijke dag hebt gehad en je kind staat erop om naar het park te gaan, stop dan even en denk na voordat je ja zegt.

Misschien wil je een ander plan voorstellen in plaats van ze mee te nemen en boos te worden over situaties die je op een ander moment niet zouden storen. Als je jezelf respecteert en je tolerantiedrempel kent, kun je consequent zijn bij het toepassen van discipline en zorg je voor je band met je kind.