Je kinderen niet in angst opvoeden, hoe doe je dat?
De wereld en de mensheid kunnen heel wreed en beangstigend zijn. En het is logisch dat je als ouder je kleintjes wilt beschermen tegen elk potentieel gevaar. Echter, je moet je kinderen niet in angst opvoeden. Integendeel, bereid ze voor om van deze wereld een betere plaats te maken, ondanks de moeilijkheden die ze onderweg tegenkomen.
Het is logisch dat je je kinderen wilt beschermen in een kleine glazen bubbel om ze te behoeden voor elk leed dat hen zou kunnen schaden. Maar als we realistisch zijn, moeten we begrijpen dat we niet altijd aan hun zijde kunnen staan om hen te waarschuwen voor alle slechte dingen die er in de wereld zijn.
Daarom is het essentieel om angst thuis uit te bannen. En te streven naar het cultiveren van waarden die hen hun hele leven zullen vergezellen. Waarden die hen in staat stellen de beste beslissingen te nemen.
Als je niet wilt dat ze een negatieve kijk op de wereld hebben, moet je je kinderen niet in angst opvoeden
Veel ouders denken dat als ze hun kinderen de gedachte bijbrengen dat de wereld een plek vol potentiële gevaren is, ze deze gevaren gemakkelijker zullen herkennen en er zo snel mogelijk voor weg zullen rennen. Deze gedachte is echter verre van effectief. Want als kinderen deze uitspraken internaliseren en ter harte nemen, worden ze bang om hun dagelijks leven onder ogen te zien. Dit leidt ertoe dat ze stoornissen ervaren zoals angst en depressie.
Een recente academische studie (Engelse link) onthulde dat oerovertuigingen over de wereld (die van kinds af aan worden ingeprent) de ontwikkeling van kinderen negatief beïnvloeden als ze worden opgevoed met het idee dat de wereld een gevaarlijke plaats is en gevreesd moet worden. Want in de nabije toekomst zal deze schadelijke gedachte bij hen alleen maar ontevredenheid, een slechtere gezondheid, een slechte emotionele intelligentie en meer zelfmoordpogingen opleveren.
Het valt niet te ontkennen dat niet alles in de wereld rozengeur en maneschijn is. Maar dit betekent niet dat we onze kinderen negatief moeten beïnvloeden en hen verkeerde ideeën moeten bijbrengen. De perceptie die wij van de werkelijkheid hebben, heeft namelijk een diepgaande invloed op de persoonlijkheid en kan kinderen ervan weerhouden hun volledige potentieel te leveren. Dit kan zelfs hun emotionele en fysieke welzijn aantasten. Je moet je kinderen dus niet in angst opvoeden.
Kinderen hebben geen angst nodig om zich te verdedigen tegen de gevaren van de wereld
Als kinderen geleerd wordt dat de wereld een enge plek is vol gevaren, kweken we bij hen alleen maar vooroordelen. Vooroordelen die hen hun hele leven lang zullen vergezellen. Een studie (Engelse link) van de Universiteit van Washington, Tacoma, bevestigt die theorie. Mensen die namelijk leven in voortdurende bezorgdheid over hun veiligheid zijn eerder geneigd tot negatieve stereotypen ten aanzien van groepen die in de collectieve verbeelding als een bedreiging worden gezien.
Uit de studies bleek dat een hoge overtuiging dat de wereld gevaarlijk is, een grotere negativiteit, veiligheidsgerelateerde bezorgdheid en angst voorspelt ten aanzien van groepen die stereotiep worden gezien als een bedreiging voor de veiligheid (bv. illegale immigranten en moslims).
Daarom is het cruciaal dat je als ouder geen irrationele angst aanleert voor de wereld en sommige van haar bewoners. Dat schept alleen maar vooroordelen en starre ideeën die ver van de werkelijkheid afstaan en belemmert kinderen alleen maar om hun best te doen. Daarom is het niet verwonderlijk dat sommige kinderen dingen denken als“Ik ga niet leren fietsen omdat ik kan vallen en me kan bezeren. Ik kan beter thuis blijven, veilig en wel”.
Je moet je kinderen niet in angst opvoeden, maar instrueer ze met oprechtheid
Al het bovenstaande betekent niet dat we tegen kinderen moeten liegen. We moeten ze niet laten geloven dat de wereld een tedere en harmonieuze plek is waar alles altijd goed gaat. Want ook dat is niet de waarheid. Sommige mensen lijden elke dag veel door oorlogen, natuurrampen, pandemieën, en menselijk kwaad in het algemeen.
Het is dus belangrijk om met kleintjes te praten over die donkere kant van de wereld. Maar doe dit zonder hen te laten geloven dat hun leven voortdurend in gevaar is. Als ze volwassen genoeg zijn om deze feiten te begrijpen, moeten we er tactvol over praten. Oprecht en eerlijk zijn, maar niet aanzetten tot angst tegenover anderen. Want liefde en vriendelijkheid horen ook bij de mens.
Probeer daarom je kinderen niet te verharden om ze te beschermen tegen mogelijke gevaren. Praat in plaats daarvan met oprechtheid met hen. En motiveer hen om de verandering te zijn die de wereld nodig heeft om vooruit te komen.
Voed hen ook op door het voorbeeld te geven en waarden (zoals empathie, respect, vriendelijkheid en vrijgevigheid) te koesteren om hen te helpen betere mensen te worden en dat lichtpuntje te midden van de duisternis te zijn dat anderen hoop geeft.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Cook, C. L., Li, Y. J., Newell, S. M., Cottrell, C. A., & Neel, R. (2018). The world is a scary place: Individual differences in belief in a dangerous world predict specific intergroup prejudices. Group Processes & Intergroup Relations, 21(4), 584–596. Recuperado de: https://doi.org/10.1177/1368430216670024
- (2022) Parents think—incorrectly—that teaching their children that the world is a bad place is likely best for them, The Journal of Positive Psychology, 17:2, 182-197, DOI: Recuperado de: 10.1080/17439760.2021.2016907
- Paolini C. Oiberman A. Mansilla M. (2017). Desarrollo cognitivo en la primera infancia: influencia de los factores de riesgo biológicos y ambientales. Argentina: UCES; 2017. Recuperado de: http://dspace.uces.edu.ar:8180/xmlui/handle/123456789/4289
- Valdiviezo Reyes, C. B., & Léon Loaiza, B. J. (2019). La sobreprotección familiar y la incidencia en el desarrollo de la autonomía e independencia de los niños de 0 a 3 años (Bachelor’s thesis). Recuperado de: http://repositorio.unemi.edu.ec/xmlui/handle/123456789/4763?locale-attribute=en