Waarom kinderen niet dwingen om genegenheid te tonen?
Doe het niet. Dwing kinderen niet om anderen genegenheid te tonen met kussen, omhelzingen of dergelijke als ze dat niet willen of als ze zich er ongemakkelijk bij voelen. Het gaat tegen hun wil in door ze te laten geloven dat ze niet de baas zijn over hun eigen lichaam. Want onthoud: genegenheid kan niet opgelegd worden. Dit moet eerder op een vrije, spontane, en gewenste manier ontstaan. Nooit opgelegd.
Velen van ons hebben, zelfs in de volwassenheid, nog wel eens een ongemakkelijke herinnering aan ditzelfde onderwerp. Onze ouders dwongen ons altijd die tante te kussen die we nog nooit gezien hadden, die neef die we niet zo aardig vonden, of die buurvrouw die we gewoon niet in de buurt wilden hebben.
Het is zo’n populair sociaal gedrag in ons dagelijks leven dat we er nauwelijks vraagtekens bij zetten of er belang aan hechten. En we doen dit niet om verschillende redenen. Allereerst omdat het in onze cultuur een daad van beleefdheid is. We omhelzen, we kussen, we schudden elkaar de hand en we beginnen te praten.
Omdat we willen dat we onze kleintjes met deze sociale gedragingen vertrouwd maken, is het gebruikelijk dat we ze van jongs af aan dwingen om op hun tenen te gaan staan om iemand een kus te geven of gekust te worden.
Het is echter voor veel kinderen geen prettige ervaring. Ze willen die nabijheid gewoon niet. Ze willen ook niet gekust of gestreeld worden door mensen die ze niet kennen of die hen ongemakkelijk maken. Dus… waarom doen we het toch? Waarom dringen we erop aan? In Je bent mama stellen we voor dat je over het onderwerp nadenkt, zodat je ons ook je mening kunt geven.
Kussen moet vrij gegeven worden, niet geforceerd
Denk even na over het soort boodschap dat we onze kinderen geven als we ze dwingen een collega te kussen die ze nog nooit gezien hebben. Stel je voor hoe een klein verlegen kind zich voelt als zijn ouders hen aansporen met die klassieke zinnen als “Kom op, ik zei toch dat je ze een kus moest geven, waar wacht je nog op?”
- Die jongens of meisjes die we dwingen iemand te omhelzen of te kussen denken dat hun lichaam niet van hen is. Dat ze geen zeggenschap hebben en dat ze moeten gehoorzamen bij het aanbieden van tekenen van genegenheid. Of ze er nu zin in hebben of niet.
- Het is niet het juiste om te doen. Zozeer zelfs, dat het voor onze kinderen kleine gevolgen kan achterlaten als ze zich geschonden en gebruikt voelen.
- Ook, en hier komt het gevaarlijke, kan een kind denken dat het geen stem of zeggenschap heeft. Dat het telt wat volwassenen van je vragen en dat ze het moeten doen, ongeacht hun eigen wensen.
Het is dus niet het juiste om te doen. Iets wat zo onbenullig lijkt, bevat eigenlijk veel nuances.
Mijn lichaam is van mij
CAPS Hauraki (Engelse link) is een Nieuw-Zeelandse vereniging die strijdt tegen kindermishandeling en op haar beurt een interessante rol speelt bij het adviseren van gezinnen.
- Zeer onlangs startte men een interessante campagne met een heel specifiek doel: Ouders bewust maken van de noodzaak kinderen niet te dwingen een zoen te geven aan degenen die ze niet willen zoenen.
- We moeten begrijpen dat kinderen in een stadium zijn waarin ze leren wat toestemming geven is.
- Als het om lichamelijk contact gaat, moeten kleintjes zo snel mogelijk begrijpen dat hun lichaam van hen is. Niemand heeft het recht hen zonder hun toestemming aan te raken. Niemand kan of mag hen dwingen iets te doen wat ze niet willen in dit intieme aspect.
Bij deze vereniging hebben ze het bijvoorbeeld over de nare ervaring die sommige kinderen met Kerstmis meemaken als ze gedwongen worden op de schoot van de Kerstman te gaan zitten, ook al schrikt hij hen af of willen ze dat niet. Niet alle kinderen zullen het op dezelfde manier ervaren. Maar voor sommigen is op de knieën van een vreemde moeten zitten iets heel onaangenaams.
Geef het goede voorbeeld zonder genegenheid op te dringen
Er zijn ouders die blijven denken dat hun kinderen hun eigendom zijn en dat ze hen daarom kunnen dwingen bijna alles te doen wat voor hen blijkbaar het juiste is.
We moeten echter duidelijk zijn: je kinderen zijn niet je eigendom, Ze zijn je VERANTWOORDELIJKHEID. Daarom moet je gevoelig zijn voor hun behoeften en hun beslissingen respecteren.
- Als ze bepaalde familieleden, vrienden of vreemden niet willen kussen, dwing ze er dan niet toe. Doe het nooit of je manipuleert hun lichamelijke integriteit door ze te laten geloven dat ze niet mogen weigeren.
- Je beste optie is gewoon het goede voorbeeld te geven. Laat ze zien hoe de beleefdheidsregels zijn, hoe we elkaar begroeten, hoe we afscheid nemen, enz. Sta ze toe je te zien en sta ze toe anderen vrijwillig te benaderen voor een omhelzing of kus als ze dat willen.
Als je kind niet gekust of geknuffeld wil worden, doe dan een eenvoudige suggestie: schud elkaar de hand. En als ze dit alternatief ook niet leuk vinden? Dan kunnen ze om genegenheid te tonen ook gewoon zwaaien of hallo zeggen. Op die manier respecteer je de lichamelijke grenzen van je kind en moedig je tegelijk beleefdheid aan.
