Waarom je kind je afwijst als jullie weer bij elkaar komen

Ben je bezorgd omdat je kind je afwijst als jullie weer samenkomen? Lees verder om de redenen te weten te komen en wat je moet doen.

We moeten toegeven dat het een heel moeilijk gevoel is als je kind je afwijst als jullie weer bij elkaar komen. Het overkomt moeders vaak en het is moeilijk te begrijpen. Voor moeders is het een moment van vreugde om met hun kinderen herenigd te worden na ze een paar uur verlaten te hebben. Voor sommige kinderen lijkt het echter een ergernis. In dit artikel gaan we dieper in op waarom dit gebeurt.

Het is verwarrend voor kleintjes als hun ouders hen op de crèche of bij een verzorger achterlaten terwijl ze eigenlijk bij hen willen zijn. Hun ongemak tonen en hen eerst afwijzen is een soort wraak voor hun vermeende verlating. Het is iets dat veel pijn kan doen. Maar meestal duurt het niet zo lang.

Na zoveel tijd samen doorgebracht te hebben, bereiken ouders en kinderen een diepe gehechtheid. Maar dan komt de tijd dat bij elkaar weggaan noodzakelijk is. Deze heraanpassingsperiode kan voor beide partijen erg moeilijk zijn. Het verschil is ehcter dat volwassenen het beter begrijpen.

Waarom wijst je kind je af als jullie weer samenkomen?

Dat je kind je afwijst als jullie weer samenkomen, betekent niet dat het verdrietig is dat je terug bent. Hoewel het misschien niet zo lijkt, voelen kinderen zich opgelucht en blij als ze zien dat hun ouders weer bij hen zijn. Ook al laten ze dat niet bepaald merken.

Daarom is het heel waarschijnlijk dat de afstand die ze houden, soms gepaard met driftbuien, tot doel heeft je aandacht te krijgen. Op de een of andere manier willen ze jou de schuld geven dat je hen alleen liet.

Als kinderen op deze manier protesteren, betekent dat dat ze zich geraakt voelen door het uiteengaan. Dat is een aanwijzing dat ze ons missen.

Persoonlijkheid speelt ook een rol

De afkeuring van je afwezigheid is dus de belangrijkste reden voor deze kortstondige afwijzing. Maar hun reactie vertelt je ook dat ze zich tijdens hun uren met andere mensen goed hebben gevoeld. Als de kinderen niet kunnen wachten tot je er weer bent en afstandelijkheid of angst jegens hun verzorgers tonen, dan kan dat een teken zijn dat er iets mis is.

Dat gezegd hebbende, is het een goed idee om ook hun reactie op anderen te observeren. Soms is het een kwestie van persoonlijkheid. Niet alle kinderen zullen zich op dezelfde manier gedragen. Soms zijn sommige ouders gewend dat hun kinderen vaak bij familie logeren of bij hen wonen. Daardoor zal het voor hen normaal zijn dat je gaat en weer terugkomt. Anderen zijn rijp en onafhankelijk genoeg om het te begrijpen.

Volgens psychologen kunnen, ook om redenen van persoonlijkheid, sommige meer onzekere kinderen geloven dat ze het op de een of andere manier ‘verdienen’. Daarom is het belangrijk dat we hun reactie observeren als ze verdrietig worden maar niet de typische afwijzing tonen.

Dus als ze het gevoel lijken te hebben dat ze als straf worden achtergelaten, is het verstandig op hun reactie te letten. Het is namelijk een verdrietig teken van een laag gevoel van eigenwaarde.

Is het normaal dat je kind je afwijst?

Volgens deskundigen is dit een normale reactie van kinderen om te laten merken dat ze het niet eens zijn met iets wat ze niet leuk vinden. Maar als dat niet zo is, kunnen we te maken krijgen met een groter probleem.

Psychologen leggen uit dat wat het kind probeert uit te drukken niet afwijzing als zodanig is, maar afschuw. Het is niet dat het kind niet bij je wil zijn, integendeel. Hij of zij wilde in de eerste plaats niet dat je hem of haar verliet.

Het normale zou zijn dat ze, kort nadat je ze begint achter te laten, gewend raken aan de routine. Vooral als ze zich goed voelen bij hun verzorgers. Het is echter belangrijk de communicatie in stand te houden. Praat voortdurend met hen over het feit dat de dingen zo zullen blijven gaan en dat je liefde voor hen daardoor niet zal veranderen.

Door quality time aan hen te wijden, door momenten met hen te delen wanneer we beschikbaar zijn, kunnen we hen helpen zich zeker te voelen dat hun ouders van hen houden en vaak bij hen zijn. Het is heel belangrijk hen gerust te stellen. Heb veel geduld met hun houding. In plaats van hen te berispen voor hun reactie, is het namelijk beter hen oprecht te begrijpen.