Kinderen helpen een handicap te begrijpen
De vragen beginnen met een eenvoudig waarom, of wat is er met die persoon gebeurd? En automatisch roept dit in de volwassen wereld enig ongemak op. Waarom is een handicap zo verontrustend? Misschien is het omdat het geassocieerd wordt met de valse overtuiging dat elk verschil negatief is en te maken heeft met stigma. In dit artikel vertellen we je hoe je kinderen kunt helpen een handicap te begrijpen.
In de geest van een kind is er gewoon iets dat hun aandacht trekt omdat het er anders uitziet. Het is een nieuwsgierigheid die antwoorden zoekt, maar het hoort bij die geest van verkenning van de wereld.
De antwoorden die wij volwassenen geven zullen echter veel bepalen van de houding die deze jonge kinderen aannemen over handicaps. We weten immers hoe belangrijk socialisatie op jonge leeftijd is. De huidige maatschappij vraagt om meer tolerantie en meer respect en inzet voor mensenrechten.
Hoe praat je met kinderen over een handicap
In veel gevallen leren kinderen dingen als ze ze uit de eerste hand kunnen ervaren. Daarom kun je, naast praten, bepaalde dynamieken bevorderen om het concept toegankelijker te maken, hoewel je altijd rekening moet houden met de leeftijd van het kind.
Nodig ze uit na te denken over de dingen waar ze moeite mee hebben
Een eenvoudige manier om handicap uit te leggen als kinderen jong zijn, is ze uit te nodigen na te denken over de dingen waar ze het meeste moeite mee hebben.
Handicaps hebben een zekere gelijkenis in die zin dat sommige activiteiten moeilijk te doen zijn of meer inspanning of zelfs hulp van anderen vergen. Daarom wordt het ook wel functionele diversiteit genoemd, om erop te wijzen dat veel mensen dezelfde activiteiten leren doen, maar op een andere manier. Bijvoorbeeld, schilders die geen armen hebben, kunnen prachtige kunstwerken namaken met hun voeten.
Een situatie nabootsen door middel van een spel om een handicap te begrijpen
In dezelfde lijn kunnen we ook een spel nabootsen waarbij we het voor het kind onmogelijk maken om een van zijn zintuigen of een lichaamsdeel te gebruiken. Stel bijvoorbeeld een uitdaging om geblinddoekt een taak op te lossen. Het doel is dat ze andere werkelijkheden kunnen herkennen en zich in hen kunnen inleven.
Richt je op overeenkomsten om kinderen te helpen een handicap te begrijpen
Alle kinderen houden van spelletjes, verhalen en lachen. In dit verband is een goede optie het bevorderen van co-existentie en vertrouwdheid. Houd in gedachten dat het heel belangrijk is om op te voeden vanuit zorg en niet vanuit angst.
Een kind dat een rolstoel gebruikt, kan bijvoorbeeld meedoen aan wedstrijden. Je kunt dus een veld kiezen waar hun stoel niet zal worden geruïneerd of doorboord, maar je stopt niet met spelen uit angst dat hem iets zal overkomen. Afhankelijk van de leeftijd van het kind kan een van de manieren om over een handicap te praten door middel van verhalen zijn.
Voorbeelden geven van prestaties van bekende mensen of beroemdheden
Het geven van voorbeelden van referenties of beroemde mensen die gekenmerkt worden door hun prestaties en vasthoudendheid is een goede manier om kinderen op te voeden. Op deze manier zul je het idee van een handicap als iets negatiefs en iets waar mensen ‘onder lijden’ kunnen losmaken. Tegelijkertijd bevorder je een positief beeld en het feit dat mensen met een handicap ook gewoon kunnen deelnemen aan een veelheid van activiteiten, zolang ze de nodige steun krijgen.
Wat je in gedachten moet houden als je kinderen helpt een handicap te begrijpen
Het is belangrijk om empathie te bevorderen, zodat kinderen op een natuurlijke manier omgaan met kinderen die een handicap hebben.
Enkele aanbevelingen om in gedachten te houden als je het onderwerp handicap met kinderen benadert zijn de volgende:
- Herzie je eigen vooroordelen. Kinderen leren van volwassenen, en meestal zijn wij degenen die gedachten doorgeven die beladen zijn met vooroordelen en onwetendheid. In plaats daarvan is het belangrijk om, naast het nadenken over hoe je over handicaps denkt, te reageren met een “Ik weet het niet, laten we het samen uitzoeken”, als je geen goed antwoord hebt op hun nieuwsgierige vragen. Je moet duidelijke en eenvoudige uitleg geven, respect bijbrengen, en je kinderen helpen leren niet te oordelen over anderen.
- Wees voorzichtig met je uitdrukkingen en woordenschat. Vaak gebruiken we, zelfs uit onwetendheid, termen die geladen zijn met een bepaalde negatieve connotatie. Bijvoorbeeld, “zwakbegaafd” en “arm mens”, onder andere, zijn schadelijke en beledigende termen die de neiging hebben de persoon te omvatten alsof de handicap het enige aspect van zijn leven is.
- Bevorder empathie en moedig kinderen aan om via spel op een natuurlijke manier om te gaan (Engelse link) met leeftijdsgenootjes die een handicap hebben.
- Wees het rolmodel. We weten al dat kinderen veel dingen leren van observatie en imitatie. Laten we daarom als eerste gewenst gedrag vertonen. Laat bijvoorbeeld klasgenoten met een handicap niet links liggen als het gaat om verjaardagsfeestjes of gewoon een middagje naschools spelen. Praat in plaats daarvan met hun ouders en vraag hen hoe we hun deelname kunnen vergemakkelijken. Dat kind heeft misschien wat extra ondersteuning nodig, maar moet toch deel uit kunnen maken van de groep.
Stop met van handicaps een taboe te maken
Het is belangrijk om in gedachten te houden dat de sociale kijk op iets meestal meer invaliderend is dan de handicap zelf. Het is deze afstand tussen onze vooroordelen en andere mensen die meer leed veroorzaakt dan het feit dat je niet kunt zien of niet kunt lopen. Kinderen zijn meestal naïever en hebben een visie die ontdaan is van stereotypen. Laten we van hen leren, verschillen naturaliseren en diversiteit bevorderen.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Silva, P. O., Garduño, A. G., & Velásquez, A. S. (2005). Expectativas y maneras de vivir la paternidad con niños discapacitados. Psicología y salud, 15(2), 263-269.
- del Toro Alonso, V. (2014). El juego como herramienta educativa del educador social en actividades de animación sociocultural y de ocio y tiempo libre con niños con discapacidad.
