Hoe het brein van een kind werkt als het een driftbui heeft

Als we begrijpen hoe de hersenen van een kind werken als het een driftbui heeft, kunnen we onze verwachtingen van volwassenen bijstellen. Meer weten?.

Op het eerste gezicht geven driftbuien ons de indruk van wispelturig gedrag. De neurowetenschappen hebben echter hun bijdragen geleverd om te begrijpen hoe het brein van een kind werkt als het een driftbui heeft.

Kinderen nemen hun toevlucht tot dit soort emotionele uitbarstingen omdat ze niet over de nodige middelen beschikken om op een andere manier uit te drukken wat hen overkomt. Dit komt omdat de hersenen van kleintjes nog volop in ontwikkeling zijn. We moeten daarom hierbij hun gids zijn en bij al het leren van het leven.

Hoe het brein van een kind werkt als het een driftbui heeft

Naar de metafoor van de neuropsycholoog Álvaro Bilbao is het brein een ‘drie-in-een’ orgaan en bestaan er verschillende structuren naast elkaar in verschillende graden van evolutie:

1. Het reptielenbrein: dit is verantwoordelijk voor ons overleven en wordt daarom door instincten geleid om vitale functies uit te voeren, zoals ademhalen.
2. Het emotionele brein: zoals de naam al zegt, is het verantwoordelijk voor het faciliteren van onze emoties, om te onderscheiden wat we leuk vinden en wat niet.
3. Het rationele brein: dit geeft ons toegang tot organisatie, planning en besluitvorming.

Tijdens de eerste drie levensjaren overheersen het reptielenbrein en het emotionele brein. Vanaf dan begint het rationele brein een belangrijkere rol in te nemen.

Als een kind boos is, kun je dus moeilijk verwachten dat het redeneert als een volwassene. We moeten dus strategieën bedenken waarmee we contact kunnen maken met het emotionele en reptielenbrein van het kind.

Bovendien is op zulke momenten cortisol in het bloed aanwezig, het hormoon dat verantwoordelijk is voor alertheid en stress. Daarom moeten we begrijpen dat er achter het gedrag van de zuigeling veel meer zit dan de wil.

Wat te doen als een kind een driftbui heeft

Nu we weten dat driftbuien een mogelijke en verwachte vorm van emotionele expressie bij jonge kinderen zijn, moeten we onderscheid maken tussen passende en ongepaste maatregelen om ermee om te gaan.

1. Geef kinderen de tijd om tot rust te komen en te kalmeren

Als de driftbui aanhoudt, is het belangrijk om het kind te laten uitrazen. Aan deze bui komt op een gegeven moment een eind en het heeft geen zin om te proberen de timing te versnellen vanwege ons eigen ongemak.

Als volwassenen zich zorgen maken over een driftbui, worden we bozer dan het kind. En in plaats van ze te kalmeren, voegen we nog meer spanning aan het tafereel toe.

Het is moeilijk, maar geduldig zijn , kalmte en begrip zijn de enige geldige hulpmiddelen voor deze momenten.

2. Wees altijd beschikbaar

Kleintjes hebben nog niet het vermogen om zichzelf te reguleren. Volwassenen fungeren dus als een soort van steiger zodat ze dat kunnen bereiken. Als we ons aan hen aanpassen wanneer ze dat nodig hebben en hen respect en empathie geven, zullen kinderen beetje bij beetje hun emoties kunnen begrijpen en hun gedrag onder controle kunnen houden.

Het is daarom belangrijk de voorkeuren van onze kinderen te kennen. Sommige kinderen verlangen namelijk lichamelijk contact in deze omstandigheden, terwijl andere dat helemaal afwijzen.

3. Het brein van een kind tijdens een driftbui: anticipeer op gebeurtenissen

Het kennen van kinderen helpt ons situaties te vermijden die hen frustreren of boos maken. Als we bijvoorbeeld weten dat ze op een bepaald tijdstip een dutje doen, is het beter op dat tijdstip geen activiteiten voor ze te organiseren.

Veel driftbuien hebben te maken met onvervulde basisbehoeften, zoals voedsel, rust, geborgenheid en genegenheid.

4. Het brein van een kind: geef een les over wat er gebeurd is

Als de rust hersteld is, is het tijd om een les aan te bieden. Je bewust zijn van wat er gebeurd is helpt hen hun emoties te begrijpen en zich vaardigheden eigen te maken om ze te beheersen.

5. Vermijd bedreigingen, manipulatie en geweld

Het komt vaak voor dat je een ouder tegen zijn kind hoort zeggen: “Of je stopt met huilen of ik ga nu weg.” Maar op het moment dat kinderen een emotionele uitbarsting hebben, hebben ze hun ouders het hardst nodig. Deze strategie schept dus alleen maar afstand met je kleintje en getuigt van onbegrip van de volwassenen.

Er zijn kinderen die het nodig hebben hun frustraties fysiek te ontladen en soms schoppen of slaan ze. Voor je eigen veiligheid en die van andere mensen moet dit soort gedrag niet geaccepteerd worden en omgebogen worden naar andere, meer geschikte gedragingen. Bijvoorbeeld door ze onder bepaalde voorwaarden te laten slaan of een kussen op de grond te gooien.

Begrijp het waarom achter het hoe

Als we even stilstaan, ontdekken we een hele catalogus van kwalificaties voor deze kinderlijke uitspattingen: stuipen, meltdowns, scènes, uitbarstingen, onder andere. De meeste ervan zijn pejoratief en op volwassenen gericht.

Een kind helpen dat midden in een emotionele crisis zit, vereist oneindig geduld, wat soms uiterst moeilijk is. Het is echter de enige gezonde manier om ze te helpen hun kalmte terug te vinden. Zo kunnen ze leren dat ze op een andere manier uiting kunnen geven aan wat hen overkomt.

Emotionele intelligentie (Spaanse link) is een aspect van de ontwikkeling waaraan we met onze kinderen vanaf de kleutertijd moeten beginnen te werken.

Tot slot is het belangrijk te begrijpen dat alle kinderen verschillend zijn. Dat ze niet dezelfde vermogens hebben als volwassenen om te vragen wat ze nodig hebben.

Daarom, als we begrijpen hoe het zich ontwikkelende brein van een kind werkt als het een driftbui heeft, kunnen we onze verwachtingen van volwassenen afstemmen op hun leeftijd en emotionele hulpbronnen.