10 tekenen dat je kind verslaafd is aan videospelletjes
Kinderen houden van videospelletjes en het is een gegarandeerde manier om plezier te maken zonder dat ze daarvoor energie hoeven te verbranden. Maar ouders moeten zich afvragen of hun kinderen een normale en gezonde ontwikkeling doormaken of dat ze eigenlijk verslaafd zijn aan videospelletjes.
Het is belangrijk te weten dat tussen 3 en 10% van de spelers verslaafd raakt aan videospelletjes. Tijdens het spelen lijkt het alsof er niets aan de hand is. Maar de realiteit is dat videospelletjesverslaving een probleem kan zijn. Als je niet zeker weet of je kind alleen maar graag speelt of dat het aan een verslaving lijdt, blijf dan lezen over de symptomen die je helpen je twijfels op te helderen.
Symptomen die verraden dat je kinderen verslaafd zijn aan videospelletjes
1. Ongewoon gedrag
Een videospelletjesverslaafde is vaak erg bezorgd over het goed blijven presteren om de prijs van het spelen van videospelletjes of het volgende level te verdienen. Lukt dat niet, dan kunnen ze zeer storend gedrag vertonen. Zelfs als ze zich concentreren op het spelen, kunnen ze onverschillig, afgeleid en prikkelbaar overkomen.
2. Afzondering van familie en vrienden.
Op dezelfde manier is een verslaafde aan videospelletjes in staat lange uren voor het scherm door te brengen, zelfs een heel weekend… Ze kunnen zelfs uren slaap verliezen of vergeten dat ze moeten eten. Sociale interactie wordt schaars en het gedrag van het kind is zo geïsoleerd dat het zorgwekkend wordt.
3. Gebrek aan controle
Als je kind niet in staat is de hoeveelheid tijd die het aan videospelletjes besteedt onder controle te houden, of niet in staat is zijn emotionele toestand te beheersen als de tijd gekomen is om de computer uit te zetten omdat ze al te lang gespeeld hebben, is het tijd om in te grijpen. Soms kunnen ze ook de controle verliezen als er regels worden gesteld over het gebruik van videospelletjes.
4. Impulsieve gewoonten
Je kind kan de dringende behoefte ervaren om meteen te spelen en ook, als hij of zij geld gespaard heeft, in staat zijn veel geld uit te geven of erom te vragen om meer videospelletjes, spelaccessoires, of iets anders dat met het onderwerp te maken heeft te kopen. Het kan ze niet schelen hoeveel geld er uitgegeven wordt, ze willen alleen maar meer en meer krijgen.
5. Hun tijd verspillen
Een ander symptoom, wanneer een kind verslaafd is aan videospelletjes, is dat ze de tijd helemaal uit het oog verliezen. Ze gaan zitten om ‘maar 15 minuten’ te spelen, maar zitten 8 uur later nog op precies dezelfde plek zonder ook maar te merken hoeveel tijd er verstreken is. Of het kan ze niet eens schelen omdat ze prioriteit geven aan spelen boven al het andere.
6. Ze lijken in een denkbeeldige wereld te leven
Het lijkt wel of het kind dat verslaafd is aan videospelletjes graag ontsnapt naar de wereld van de fantasie. Kinderen die veel tijd doorbrengen met spelen kunnen daardoor een probleem hebben met het omgaan met de werkelijkheid.
In veel gevallen zijn videospelletjes een manier om te ontsnappen aan wat er om hen heen gebeurt of om de werkelijkheid niet te accepteren.
7. Heeft negatieve effecten op andere gebieden van hun leven
Ook andere gebieden van hun leven kunnen negatief beïnvloed worden. Videospelletjesverslaafden kunnen afstandelijk worden van vrienden en familie en geen zin hebben om huiswerk te maken of te studeren. Allemaal om meer tijd te besteden aan het spelen van videospelletjes. Daarom kan het spelen ook hun gezondheid beïnvloeden. Overmatig gamen leidt namelijk tot een zittend leven (Engelse link), enz.
8. Verslaafd zijn aan videospelletjes verbergt negatieve of ongemakkelijke gevoelens
Er zijn jongens en meisjes die videospelletjes gebruiken om aan zelfmedicatie te doen wat hun emoties betreft. Kinderen kunnen een spel spelen om moeilijke situaties te vermijden, zodat ze hun echte gevoelens niet onder ogen hoeven te zien die hen een slecht en ongemakkelijk gevoel geven.
9. Iemand die verslaafd is aan videospelletjes vertoont een defensieve houding en ontken het voor de hand liggende
Als deze kinderen geconfronteerd worden met de houding van een ander die hen hun verslaving probeert te doen inzien, kunnen ze zich geconfronteerd voelen en ze zullen defensief worden door het voor de hand liggende te ontkennen. Als ze het ronduit ontkennen en zelfs agressief worden, is dat een duidelijk waarschuwingsteken dat er iets mis is.
10. Geld wordt niet goed beheerd als iemand verslaafd aan videospelletjes is
Verslaafden aan videospelletjes zijn in staat veel geld uit te geven aan nieuwe spelletjes, gadgets en accessoires waarvan ze denken dat ze niet zonder kunnen. Als het om een kind zonder geld gaat, zullen ze hun ouders vragen het voor hen te kopen. Ze raken vervolgens erg geïrriteerd als ze het niet kunnen krijgen of als de ouders weigeren het te kopen.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Carbonell, X. (2014). La adicción a los videojuegos en el DSM-5. Adicciones, vol. 26, núm. 2, abril-junio, 2014, pp. 91-95. Disponible en: https://www.redalyc.org/pdf/2891/289131590001.pdf
- Griffiths, M. D. (2005). Adicción a los videojuegos: una revisión de la literatura. Psicología conductual, 13(3), 445-462. https://www.behavioralpsycho.com/wp-content/uploads/2020/04/08.Griffiths_13-3oa.pdf
- Maldonado, M. J. L., Mancilla, M. A. A., & Buitrago, L. A. B. (2014). Videojuegos y adiccion en niños-adolescentes: Una revisión sistemática. Revista electrónica de terapia ocupacional Galicia, TOG, (20), 12. https://dialnet.unirioja.es/servlet/articulo?codigo=4892405
- Sáinz, Ó. B. (2021). El controvertido diagnóstico del trastorno de adicción a los videojuegos y la evolución del mismo durante la pandemia COVID-19: a propósito de un caso clínico. Psiquiatría Biológica, 28(3), 100335. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1134593421000440
- Vallejos, M., & Capa, W. (2010). Video juegos: Adicción y factores predictivos. Avances en Psicología, 18(1), 103-110. http://revistas.unife.edu.pe/index.php/avancesenpsicologia/article/view/1924