Waarom hebben Japanse kinderen geen driftbuien?
Heb je wel eens gehoord dat Japanse kinderen geen driftbuien hebben? Nou, dat klopt, ook al is het moeilijk te geloven. In de Japanse cultuur is het essentieel dat de moeder tijd doorbrengt met haar kinderen, en dit is een van de redenen waarom de kleintjes geen driftbuien hebben. Van kindertijd tot volwassenheid zijn het kalme, respectvolle en aanhankelijke mensen. Maar waarom?
Japanse mensen hebben grote controle over hun emoties, zelfs in gecompliceerde momenten of tragedies. Het grote respect dat ze hebben voor anderen en hun grote vermogen tot teamwerk zijn indrukwekkend. Toch valt het pas echt op hoe kinderen zich thuis en op school zo goed gedragen. Hoe kan dit? Dat vertellen we je in dit artikel.
Redenen waarom Japanse kinderen geen driftbuien hebben
Het ouderschap in Japan is totaal anders dan dat in het Westen en daarom hebben Japanse kinderen geen driftbuien. Maar wat zijn de redenen waarom ze dat niet doen? Laten we eens kijken.
Relaties tussen generaties zijn gebaseerd op respect
Kinderen en tieners zijn aanhankelijk en empathisch tegenover ouderen. Oudere volwassenen zijn op hun beurt ook heel geduldig en aanhankelijk met kleintjes en jongeren, omdat ze zich ervan bewust zijn dat die zich in een leerfase bevinden. Deze relaties tussen de twee generaties zorgen voor de rust en het respect die het kind nodig heeft om een beter mens te worden.
Schreeuwen en dreigen maken geen deel uit van hun opvoedingsmethode
Japanse kinderen hebben geen driftbuien omdat hun ouders hun opvoeding baseren op genegenheid en samen tijd doorbrengen. Zo groeien en ontwikkelen kinderen in een rustige omgeving die bevorderlijker is voor het leren.
Hun manier om kinderen aan te geven dat ze iets verkeerd hebben gedaan is door ze aan te kijken
Japanse ouders leren kinderen op een gevoelige en respectvolle manier met anderen om te gaan, zodat kinderen geen driftbuien hebben. Als een gedrag niet gepast is, berispen volwassenen hen door middel van een blik of gebaren van ongenoegen. Zo begrijpen kinderen dat hun gedrag ongepast is en gecorrigeerd moet worden.
Als Japanse kinderen iets breken, beroepen hun ouders zich niet op de materiële waarde, maar op de functie ervan
Als een kind iets breekt, gebruiken hun ouders de bewustmakingsmethode. Ze nemen bijvoorbeeld hun toevlucht tot zinnen als onder andere “je hebt het pijn gedaan” of “het deed pijn”. Ze proberen de functie te benadrukken van wat ze gebroken hebben en dit maakt hen ervan bewust. Op deze manier begrijpen kinderen dat hun wangedrag pijn kan doen en daarom niet herhaald kan worden.
Familiebijeenkomsten zijn gebaseerd op communicatie en het vertellen van ervaringen
Dit is nog een reden waarom Japanse kinderen geen driftbuien hebben. Op familiebijeenkomsten worden verhalen uit het verleden verteld die kinderen een gevoel van identiteit geven. Opgroeien in een rustige omgeving, waar iedereen elkaar respecteert en waar ze zich geliefd en verzorgd voelen, weerhoudt hen ervan explosief te zijn. Een van de sleutels is dat ze hun emoties kunnen beheersen, zodat ze nooit schreeuwen als vorm van communicatie.
Iedereen vervult zijn verantwoordelijkheden
In Japanse gezinnen zijn de verantwoordelijkheden van iedereen goed omschreven. Iedereen weet welke verantwoordelijkheden hij heeft en vervult die. Hierdoor is het gezin altijd in sociaal evenwicht.
Japanse kinderen hebben geen driftbuien: wat ze van hun ouders krijgen
We hebben hierboven al enkele redenen genoemd waarom Japanse kinderen geen driftbuien hebben. Naast al die redenen kunnen we ook zeggen dat het in Japanse gezinnen nooit ontbreekt aan het volgende:
- Kwaliteitstijd tussendoor: ouders zoeken momenten tussen hun verantwoordelijkheden door om kwaliteitstijd met hun kinderen door te brengen. Voor hen is dit een prioriteit.
- Goede woorden en een hechte band: ze begrijpen niet hoe kinderen uitgescholden of naar beneden gepraat kunnen worden. Voor hen zijn genegenheid, respect en met liefde tegen hen spreken namelijk het belangrijkste.
- Familie gezelschap: de Japanse cultuur hecht veel waarde aan familiegezelschap en het leren luisteren naar wat anderen te zeggen hebben.
- Liefde en respect voor ouderen: hun ouderen zijn wijze mensen die al hun respect verdienen en hen veel dingen kunnen leren.
- Emotionele beheersing: ze hebben grote controle over hun emoties en staan zichzelf geen explosies toe. Ze blijven daarom altijd kalm en gematigd, zelfs in ingewikkelde situaties.
Waarom Japanse kinderen geen driftbuien hebben
Zoals je in dit hele artikel hebt gelezen, hebben Japanse kinderen geen driftbuien, en dat is zo dankzij het soort onderwijs en opvoeding dat ze in hun cultuur hebben. Daar is de opvoeding gebaseerd op respect voor alle mensen, liefde en familie.
In dit land gebruiken ze geen geschreeuw of dreigementen om slecht gedrag bij hun kinderen te voorkomen. Slechts een blik is al voldoende voor kinderen om te begrijpen dat ze iets verkeerds hebben gedaan en het te corrigeren.
“De beste erfenis van een vader of een moeder voor hun kinderen is elke dag een beetje van hun tijd.”
-Leon Battista Alberti
Westerlingen zouden dit soort opvoeding als voorbeeld moeten nemen om het toe te passen op onze eigen kinderen. En bovenal zouden we rekening moeten houden met de kwestie van quality time doorbrengen met het gezin. Hoewel dit misschien dwaas lijkt, is het heel belangrijk voor een goede emotionele ontwikkeling van kinderen. Waarom zouden we het dus ook niet in praktijk brengen?
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Dazai, O. (2017) La felicidad de la familia: Ocho cuentos de Osamu Dazai. Editorial: Candaya. Disponible en: https://es.scribd.com/book/530921670/La-felicidad-de-la-familia-Ocho-cuentos-de-Osamu-Dazai
- Morillas, N. R. (2016). LA EVOLUCIÓN DE LA FAMILIA JAPONESA VISTA A TRAVÉS DEL CINE: CUENTOS DE TOKIO Y UNA FAMILIA DE TOKIO. La torre del Virrey, (20, 2016/2), 89-96. Disponible en: https://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:xx3B7uSpu9kJ:https://dialnet.unirioja.es/descarga/articulo/6745770.pdf&cd=1&hl=es-419&ct=clnk&gl=ar
-
Garaigordobil, M. (2017). Conducta prosocial: el papel de la cultura, la familia, la escuela y la personalidad. Revista Mexicana de investigación en Psicología, 6(2), 146-157. Dsiponible en: https://www.medigraphic.com/cgi-bin/new/resumen.cgi?IDARTICULO=70550