Je kind zal niet altijd klein zijn, geef hem al je aandacht
De tijd dat je kind klein is, is een fase in het leven die je niet moet missen. Het is bovendien een fase die zo snel voorbij gaat. Wanneer we ons kleintje thuis hebben, beseffen we soms niet hoeveel geluk we hebben.
Hoewel de eerste maanden gevuld zijn met bezigheden als luiers verschonen, een papje bereiden en de was doen, komt er een dag dat je hem bij de hand pakt en op school afzet. En dan realiseer je je opeens dat je kind niet meer zo klein is.
Waar is de tijd gebleven? Wanneer is hij ineens zo groot geworden?
Vanaf dit moment zul je al die momenten die je samen elke dag deelde, beginnnen te missen. Je begint zelfs die momenten te missen waarop het je soms misschien zelfs wat teveel werd. Helaas… er is geen weg terug.
De jonge kindertijd is slechts een fase, je kind zal niet voor altijd klein blijven
Hoe snel kinderen groeien
Groei is het biologische proces dat kenmerkend is voor de kindertijd. In de eerste paar levensjaren neemt het gewicht en de lengte van een kind snel toe.
In het eerste levensjaar verdrievoudigt het kind in gewicht in vergelijking met zijn geboorte. Hij groeit ongeveer 25 cm, dat is meer dan de helft van de lengte die hij bij zijn geboorte had.
Deze buitensporige groei zal zich niet herhalen in de rest van zijn leven. Tijdens het tweede en derde levensjaar groeit hij ongeveer de helft van wat hij in het eerste jaar is gegroeid.
Na de leeftijd van 4 beginnen kinderen op een stabielere manier te groeien. Het groeiritme vermindert geleidelijk. Het wordt een langzaam maar continu proces.
Ten slotte begint de laatste fase van de groei op ongeveer 12-jarige leeftijd. Dit is wanneer de puberteit begint en het kind weer een snelle groeispurt gaat maken.
Deze periode gaat ook gepaard met belangrijke veranderingen die leiden tot volwassenheid, inclusief het proces van seksuele rijping.
Ze groeien ook emotioneel
De groei van onze kinderen is niet alleen lichamelijk. Hun emotionele ontwikkeling is bepalend voor hun toekomst als volwassene. We moeten aanwezig zijn om hen te helpen.
De emoties van kinderen ontwikkelen zich naarmate ze groeien; ook deze ontwikkeling is biologisch geprogrammeerd.
Beetje bij beetje begint het kind zich intellectueel te ontwikkelen. Het kind wordt zich bewust van zijn eigen emoties en van de emoties van anderen.
Eigenwaarde is van essentieel belang in dit stadium van hun ontwikkeling, omdat het ook invloed heeft op hoe de andere emoties van onze kinderen zich ontwikkelen.
Gelukkig beginnen kinderen zich ervan bewust te worden dat hun emoties en acties bepaalde grenzen zouden moeten hebben in bepaalde situaties. Schaamte is voor hen het belangrijkste repressieve gevoel.
Wat je met ze doet, zal hun toekomst beïnvloeden
Je zult altijd hun rolmodel, hun voorbeeld zijn, goed of slecht. Hun toekomst ligt in jouw handen. Het gaat allemaal om de kleine dingen die je kinderen beïnvloeden om een bepaalde weg in te slaan of een andere. Daarom moeten we ons altijd goed bewust zijn van hoe we bezig zijn.
We moeten hen ook helpen om van hun fouten te leren en hun gedrag te veranderen wanneer ze iets verkeerds doen. En laten we nooit vergeten hen te prijzen voor hun prestaties. Dit alles zal helpen hen op te laten groeien tot succesvolle volwassenen.
De voorbeelden die wij hen geven zullen hun leven vormen. Wanneer onze kinderen ons iets vertellen, moeten we altijd luisteren en tolerant zijn. Ze moeten weten dat ze altijd op ons kunnen bouwen, ons kunnen vertrouwen.
Het beste geschenk dat je je kind kunt geven, is je tijd.
Het draait er allemaal om de dagelijkse activiteiten enigszins te organiseren. We moeten altijd proberen tijd voor hen uit te trekken om samen met hen te kunnen zijn. De sleutel is dat we proberen alle tijd die we met onze kinderen doorbrengen te transformeren in een plezierige tijd.
We kunnen ze betrekken bij onze dagelijkse activiteiten, zoals boodschappen doen, koken of gewoon kleding opruimen die net is gewassen.
Natuurlijk moeten we ook tijd vrijmaken om hen te helpen met hun huiswerk, om voor hen te lezen voordat ze gaan slapen of om gewoon plezier te maken met je kind.
Deze periode is voor jullie allebei onbetaalbaar. Vergeet niet dat de tijd vliegt. Met wie kan je je tijd beter doorbrengen dan met je eigen gezin?
Bewaar kleine souvenirs van hun kindertijd
Er zijn herinneringen die we niet in een doos kunnen bewaren, herinneringen zoals een specifieke geur of een smaak. De meeste andere belangrijke dingen van de kindertijd van onze kinderen kunnen echter worden bewaard.
Vergeet niet om foto’s te maken van al hun belangrijke momenten, hun verjaardagen, schoolvoorstellingen of gewoon een mooie lentemiddag waarop jullie in het park speelden.
Sommige nostalgische ouders bewaren ook het eerste haarlokje van hun baby. Anderen bewaren het eerste melktandje of de eerste pop waar de baby altijd mee heeft geslapen.
En wat het is het mooiste van het bewaren van al deze herinneringen en souvenirs? Het antwoord is eenvoudig. Wanneer je kind ouder wordt en al die souvenirs ziet, zul je veel verhalen te vertellen hebben. En met het vertellen zul je samen weer een fijne tijd doorbrengen.
Een laatste advies
Haal het meeste en het beste uit elk moment. Wees aanwezig in elke periode. Geniet van de kleine momenten. Dit alles voorkomt dat je over een paar jaar op een ochtend wakker wordt en ontdekt dat je niet tot het uiterste hebt genoten van de kinderjaren van je kind!
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Bowlby, J. (1986). Vínculos afectivos: formación, desarrollo y pérdida. Madrid: Morata.
- Bowlby, J. (1995). Teoría del apego. Lebovici, Weil-HalpernF.
- Garrido-Rojas, L. (2006). Apego, emoción y regulación emocional. Implicaciones para la salud. Revista latinoamericana de psicología, 38(3), 493-507. https://www.redalyc.org/pdf/805/80538304.pdf
- Marrone, M., Diamond, N., Juri, L., & Bleichmar, H. (2001). La teoría del apego: un enfoque actual. Madrid: Psimática.
- Moneta, M. (2003). El Apego. Aspectos clínicos y psicobiológicos de la díada madre-hijo. Santiago: Cuatro Vientos.