De gevolgen van een scheiding tijdens de jeugd en adolescentie
Als jij en je partner in scheiding liggen, leer dan over de gevolgen van een scheiding voor je kinderen en hoe je ze kunt helpen.
De scheiding van ouders tijdens de jeugd is iets dat steeds meer kinderen moeten meemaken.
Dit zorgt voor vreselijke emotionele, sociale en economische gevolgen voor de echtgenoten, maar kinderen lijden ongetwijfeld ook veel tijdens een scheiding. Wat kan je voor ze doen?
De gevolgen van een scheiding afhankelijk van leeftijd
Het is belangrijk te onthouden dat het gedrag van je kind afhankelijk is van zijn leeftijd. Daarom kan je er niet vanuit gaan dat alles met de scheiding te maken heeft.
Je kan er ook niet vanuit gaan dat alles met de tijd wel voorbij zal gaan. Je moet weten hoe je voor je kind moet zorgen en de juiste limieten te stellen die afhankelijk zijn van zijn of haar leeftijd.
Hoewel het waar is dat elk kind, ongeacht zijn leeftijd, zal lijden door een scheiding, is de manier waarop hij er mee omgaat wel afhankelijk van zijn leeftijd.
Experts hebben het lijden van kinderen als hun ouders uit elkaar gaan onderverdeeld in 4 fasen. Deze fasen omvatten:
- de babytijd tot 1 jaar oud.
- 2 tot 3 jaar oud.
- 3 tot en met 5 jaar oud.
- 6 tot 12 jaar oud.
In tegenstelling tot kinderen, zie je bij pubers van 13 tot 17 jaar geen aanzienlijke verschillen in hun vaardigheid om met de scheiding om te gaan.
We zullen nu kijken naar de gevolgen van een scheiding en waar je rekening mee moet houden.
Tot 1 jaar
Op deze leeftijd is het kind nog niet genoeg ontwikkeld om te weten wat er gebeurt. Daarom is het onmogelijk voor hem om te beseffen dat je door een scheiding gaat. Ondanks dit lijdt hij en reageert hij hier ook naar.
Dit komt doordat baby’s erg gevoelig zijn. Daarom kunnen ze de gespannen sfeer voelen door de emoties van de ouders en hun afwezigheid.
Op deze leeftijd worden ze gewoonlijk sneller geïrriteerd en huilen ze vanwege een gevoel van verlating. Hun slaap- en eetpatroon verandert ook, wat kan leiden tot gezondheidsproblemen.
De beste manier om deze gevolgen tegen te gaan is om te zorgen dat de baby beide ouders elke dag ziet in een zo rustig mogelijke sfeer.
Zowel jij en je ex-partner moeten zo vaak mogelijk tegen hem praten, voor hem zingen en met hem spelen. Je moet proberen te zorgen dat zijn eet- en slaapgewoontes niet aangetast worden.
Van 2 tot 3 jaar
Op deze leeftijd begrijpt het kind dat zijn ouders niet meer samenwonen, maar hij begrijpt niet waarom. Dit is gevaarlijk want op deze leeftijd is het belangrijk dat het kind zich veilig, beschermd en stabiel voelt.
Dit is natuurlijk moeilijk door de scheiding. Als resultaat kan hij niet goed omgaan met gevoelens als boosheid en verdriet.
In dit stadium van de groei leert het kind praten en lopen. Dit proces kan vertraagd worden door een scheiding in de jeugd. Kinderen kunnen ook last hebben van onder andere problemen met controle over de sluitspier en psychomotorische problemen.
Het is dus belangrijk om je kind te laten weten dat beide ouders van hem houden. Toon hem genegenheid zodat hij weet dat je hem niet achterlaat wanneer je weggaat.
Wees ook niet te boos op hem als hij een vertraagde ontwikkeling laat zien. In plaats daarvan, help hem om de autonomie te ontwikkelen om zichzelf te kunnen controleren.
Baby’s zijn erg gevoelig en kunnen daardoor de gespannen sfeer voelen door de emoties van zijn ouders.
Van 3 tot en met 5 jaar
Dit is de leeftijd van egocentrisme, dus je kind kan denken dat alles dat gebeurt met hem te maken heeft. Dus als zijn ouders op deze leeftijd scheiden kan je kind makkelijk denken dat dit zijn schuld is en in een staat van depressie raken.
Daarom is het van belang dat je gelijk de onjuiste conclusies van je kind over de scheiding recht te zetten. Herinner hem dat hij ondanks alles altijd de aanwezigheid en hulp van zowel zijn vader en moeder zal hebben.
Van 6 tot 12 jaar
Op deze leeftijd richt je kind zich veel op school. De wereld draait niet langer om hem en hij gaat rekening houden met de gevoelens van anderen.
Dit leidt tot het niet uitdrukken van zijn emoties, zelfs al is hij verdrietig of boos over de scheiding. Hij doet dit omdat hij bang is voor afwijzing van zijn ouders. Dit kan leiden tot isolatie.
Het is belangrijk dat je constant contact hebt met zijn docenten zodat je kind zijn academische prestaties niet beïnvloed worden.
Aan de andere kant moet je de communicatie met je kind niet verwaarlozen en moet je zorgen dat hij begrijpt dat jij en je ex-partner niet meer bij elkaar zullen komen.
Gevolgen van een scheiding van ouders in de pubertijd
In tegenstelling tot kinderen zijn pubers niet afhankelijk van jouw mening, maar die van zijn sociale groep.
Daarom kan hij jou of anderen proberen te manipuleren om te krijgen wat hij wil. Dit kan onveilige situaties opleveren, vooral wanneer hij een relatie probeert te hebben met iemand van het andere geslacht.
Om deze reden is het erg belangrijk dat jij en je partner de communicatie niet verwaarlozen. Probeer niet aan de goede kant van je kind te komen door je partner zwart te maken. Hou rekening met hem bij het maken van keuzes en geef hem verantwoordelijkheden.
Ten slotte, onthoud dat je kind het belangrijkste in je leven is en je hem altijd het beste moet geven. Verwaarloos hem niet en beroof hem nooit van het recht om zijn andere ouder te zien. Help hem daarnaast om zelfverzekerd te zijn en zo stabiel mogelijk te groeien.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Amato, P.; Keith, B. (1991). Parental divorce and the well-being of children: A meta-analysis. Psychological-Bulletin, 1991 Jul; 110 (1): 26-46
- Caplan, G. (1993). Prevención de los trastornos psicológicos en los hijos de padres divorciados. En: Caplan, G. Aspectos preventivos en salud mental. Barcelona: Paidós.
- Garin, P. B. (1992). Un análisis exploratorio de los posibles efectos del divorcio en los hijos. Psicothema, 4(2), 491-511.
- Salvador, G. P., & Del Barrio, V. (1995). El efecto del divorcio sobre la ansiedad de los hijos. Psicothema, 7(3), 489-497. https://www.redalyc.org/pdf/727/72707302.pdf
- Shaw, D. (1991) The Effects of divorce on children’s adjustment. Behavior Modification, 15(4), 456-485.
- Testor, C. P., Pujol, M. D., Vidal, C. V., & Alegret, I. A. (2009). El divorcio: una aproximación psicológica. Universidad Ramon Llull, 2, 39-46. https://www.researchgate.net/profile/Carles_Testor/publication/242775375_El_divorcio_una_aproximacion_psicologica/links/54e43ae50cf282dbed6ea7ba/El-divorcio-una-aproximacion-psicologica.pdf
- Arrieta, M. J., Macías, M. A., & Amarís, M. V. (2012). Afrontamiento en crisis familiares: El caso del divorcio cuando se tienen hijos adolescentes. Salud Uninorte, 28(1), 99-112. https://www.redalyc.org/pdf/817/81724108011.pdf
- Duarte, J. C., Arboleda, M. R. C., & Díaz, M. D. J. (2002). Las consecuencias del divorcio en los hijos. Psicopatología Clínica Legal y Forense, 2(3), 47-66. https://dialnet.unirioja.es/servlet/articulo?codigo=2516704