6 dingen die gebeuren als kinderen niet spelen
Spelen is heel gezond voor kinderen omdat het hen de wereld laat verkennen. Door te spelen leren kinderen om volwassenen na te doen en alternatieven te testen. Ze leren om te experimenteren, problemen op te lossen, en hun cognitie en creativiteit te ontwikkelen. Als kinderen niet spelen kan dat een negatieve invloed hebben op hun toekomst.
Tegenwoordig hebben kinderen steeds minder kans om te spelen. Ze hebben vaak een druk agenda, vol met activiteiten die de hele dag tijd kosten. Ze hebben geen tijd om te kunnen spelen.
Daarbij hebben ze geen tijd om vrijuit te spelen. Het is belangrijk dat de familie begrijpt dat spelen leren is. Speeltijd is fundamenteel voor de ontwikkeling van een kind.
Wat gebeurt er als kinderen niet spelen?
1. Weinig creativiteit en inbeelding
Creativiteit is essentieel in het leven. Het is de sleutel die ons problemen op laat lossen en met verschillende situaties om laat gaan. De wereld die kinderen creëren als ze spelen wordt echt voor ze.
Met behulp van spelletjes ontplooien kinderen creativiteit. Het is bewezen dat als kinderen niet spelen, hun vermogen om op originele gedachten te komen minder wordt.
2. Gebrek aan zelfstandigheid en onafhankelijkheid
Als kinderen opgroeien, moeten ze steeds minder afhankelijk worden van hun ouders en meer zelfstandigheid ontwikkelen.
Spelletjes zijn een soort training voor deze onafhankelijkheid. Als kinderen niet spelen, kunnen ze afhankelijk en onzeker worden.
3. Verlegenheid
Kinderen die vanaf een jonge leeftijd niet spelen zijn vaak verlegen en onzeker. Ze twijfelen aan alles wat ze doen en schamen zich in iedere situatie waaraan ze blootgesteld zijn.
Vaak komt dit door de ouders die het kind altijd vertellen wat ze moeten doen. Daarbij berispen ze het kind als dingen niet goed gaan.
Het gaat hier om kinderen die niet de ruimte krijgen om vrijuit te spelen, om hun energie en potentieel vrijuit te laten gaan, of om hun talent te ontdekken.
Het is belangrijk voor het gezin om te begrijpen dat spelen leren is, en dat de tijd die een kind speelt fundamenteel is voor hun ontwikkeling.
4. Moeilijk om met anderen om te gaan
Spelen draagt bij aan de ontwikkeling van sociale vaardigheden. De meeste sociale vaardigheden die een persoon nodig heeft om slagen in het leven, worden verkregen door te spelen als kind.
Door te spelen, leren kinderen om zichzelf te beheersen, om te onderhandelen, samen te werken, te wachten en te delen. Als kinderen niet spelen, worden het teruggetrokken mensen die op zichzelf gericht zijn.
5. Onvolwassen emotionele ontwikkeling
Spelen is essentieel voor de emotionele ontwikkeling van kinderen. Spelletjes waarbij ze hun fantasie nodig hebben, zijn fundamenteel, omdat kinderen zo veel over zichzelf leren en hun emoties zonder grenzen leren uitdrukken.
Ze beelden zich in dat ze obstakels en angsten overwinnen, en zegevieren in gevaarlijke situaties. Dus deze visualisaties worden echte ervaringen die hen verrijken.
Spelen zorgt ervoor dat kinderen zich sterk en onafhankelijk voelen, en daarom is dit goed voor hun emotionele stabiliteit.
6. Slecht gedrag
In veel gevallen is het slechte gedrag van kinderen een direct resultaat van niet de kans krijgen om te spelen. Tijdens spelletjes laten kinderen spanning gaan. Spelen heeft een ontspannende functie, dus als kinderen niet spelen, moet de spanning op een andere manier eruit.
De alarmbellen rinkelen bij de psychologen: computerspelletjes leggen veel beperkingen op en bieden weinig verrijking. Ook al kunnen videospelletjes aanvullend zijn, het is belangrijk om vrijuit te spelen zonder vaste regels.
Het liefst wissel je tijden van zelf spelen af met tijden die hij deelt met andere kinderen.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Dodd, H. F., & Lester, K. J. (2021). Adventurous play as a mechanism for reducing risk for childhood anxiety: a conceptual model. Clinical child and family psychology review, 24(1), 164-181. https://link.springer.com/article/10.1007/s10567-020-00338-w
- Sanz Cano, P. J. (2019). El juego divierte, forma, socializa y cura. Pediatria atencion primaria, 21(83), 307-312. https://dialnet.unirioja.es/servlet/articulo?codigo=7991225
- Segarra, M. L., Muñoz, V. M. D., & Segarra, M. J. (2020). Juego libre incluido: Propuesta innovadora para el desarrollo de la creatividad en Educación Infantil. Congreso Internacional de Investigación e innovación en educación infantil y primaria. https://digitum.um.es/digitum/handle/10201/87593
- Urbina, M. R. N., & Aguinaga, M. C. P. (2020). El juego en la identidad y autonomía del niño. UCV Hacer, 9(1), 11-17. http://revistas.ucv.edu.pe/index.php/ucv-hacer/article/view/551/532
- Yogman, M., Garner, A., Hutchinson, J., Hirsh-Pasek, K., Golinkoff, R. M., Committee On Psychoocial Aspects Of Child And Family Health, & Council On Communications And Media. (2018). The power of play: A pediatric role in enhancing development in young children. Pediatrics, 142(3), e20182058. https://publications.aap.org/pediatrics/article/142/3/e20182058/38649/The-Power-of-Play-A-Pediatric-Role-in-Enhancing