ARFID bij kinderen: een weinig bekende eetstoornis
Is je kind erg kieskeurig wat eten betreft of vermijdt het een groot aantal voedingsmiddelen? Je kind zou dan een eetstoornis kunnen hebben die Vermijdende/Restrictieve Voedselinname Stoornis heet, of ARFID (Avoidant/Restrictive Food Intake Disorder).
Deze aandoening bestaat uit het vermijden en beperken van verschillende bestanddelen van de voeding. Lees verder om meer te leren over ARFID bij kinderen.
Hoewel het misschien nieuw voor je is, is deze stoornis in 2013 in het Diagnostic Manual of Mental Disorders (DSM-V) opgenomen, om het te onderscheiden van andere eetstoornissen. Op dit moment varieert de prevalentie van ARFID tussen 5% en 14% en treft het meestal kinderen tussen de 8 en 13 jaar.
Diagnose van ARFID bij kinderen
De diagnose van deze aandoening wordt gesteld op grond van het onvermogen om aan de energie- en voedingsbehoeften van het kind te voldoen, opgeteld bij de aanwezigheid van een of meer van de volgende criteria:
- Aanzienlijk gewichtsverlies of moeite om voldoende aan te komen op grond van de leeftijd.
- Aanzienlijk voedingstekort.
- Afhankelijkheid van het gebruik van orale supplementen om in de basisbehoeften aan voedingsstoffen te voorzien.
- Belemmering van de dagelijkse activiteiten door het onvermogen om behoorlijk te eten. Het kind vermijdt bijvoorbeeld eten in het openbaar.
We moeten erbij zeggen dat deze stoornis geen verband houdt met het niet beschikbaar zijn van voedsel of met beperkingen om culturele of religieuze redenen.
Bovendien houdt het geen veranderde perceptie van gewicht of lichaamsbeeld in, zoals bij anorexia of boulimia het geval is. Het kan echter samengaan met andere psychische stoornissen.
De oorzaken en symptomen van ARFID
Deze pathologie manifesteert zich meestal met niet-specifieke symptomen. Denk bijvoorbeeld aan:
- Buikpijn.
- Maag-darm ongemak.
- Angst om te braken of te stikken.
- Een gevoel van volheid.
- Afkeer van bepaalde texturen, geuren of smaken van voedsel.
Zoals hierboven vermeld, kan ARFID ook samengaan met andere geestesziekten. Denk bijvoorbeeld aan obsessief-compulsieve stoornis, gegeneraliseerde angst, autisme, aandachtstekort- en hyperactiviteitstoornis, en sommige leerstoornissen.
Vergeleken met anorexia hebben kinderen met ARFID echter meestal minder episodes van depressie en een hoger gevoel van eigenwaarde, volgens het Journal of Eating Disorders(Engelse link).
Tot slot zijn er meerdere mogelijke oorzaken voor het ontstaan van deze aandoening:
- Een geschiedenis van een traumatische eetervaring (zoals verslikken).
- Overgevoeligheid voor bepaalde zintuiglijke prikkels, zoals voedseltexturen.
- Druk van de ouders om de eetgewoonten te verbeteren.
- Gebrek aan blootstelling aan nieuwe voedingsmiddelen vroeg in het leven.
Voedingsgevolgen en complicaties van deze eetstoornis
Volgens het Archief van Pediatrie (Engelse link), varieert het tekort aan voedingsstoffen dat met deze aandoening gepaard gaat, afhankelijk van de beperkte voedingsmiddelen.
De meest voorkomende tekorten zijn echter ijzer, calcium en vitamine C, D, en A. Daarom komt het vaak voor dat deze kinderen last krijgen van bloedarmoede en verminderde botmassa. Op lange termijn kan dit zich uiten in bijvoorbeeld vermoeidheid, slechte concentratie en rachitis.
Verder zijn er complicaties die secundair zijn aan ondervoeding. Denk bijvoorbeeld aan bradycardie en elektrolytenstoornissen.
Hoe ARFID bij kinderen te behandelen
De behandeling bestaat uit het aanpakken van het gedrag van het kind en van zijn voedselinname. Daarom zijn er verschillende professionals (Engelse link) voor nodig, zoals een psycholoog en een diëtiste of voedingsdeskundige.
Afhankelijk van het geval kan ook het inschakelen van een logopedist nodig zijn om het slikken opnieuw te leren en de angst voor verslikken te verbeteren. Op deze manier kunnen kinderen hun angst voor eten beheersen en in hun behoefte aan voedingsstoffen voorzien.
Wat farmacologische behandelingen betreft, is er geen bewijs dat het gebruik ervan ondersteunt.
Je moet ook weten dat sommige kinderen in het ziekenhuis moeten worden opgenomen om via een nasogastrische buis gevoed te worden. Maar dat is in extremere gevallen.
Tot slot is het belangrijk dat je kinderen niet dwingt te eten en dat je probeert ze geleidelijk bloot te stellen aan die voedingsmiddelen die ze uit angst afwijzen. Hoe vrediger de eettafel omgeving, hoe beter de resultaten.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Katzman, D K; Norris, M L; Zucker, N (2019) Avoidant Restrictive Food Intake Disorder. Psychiatr Clin North Am, 42(1): 45-57.
- Zimmerman, J; Fisher, M (2017) Avoidant/Restrictive Food Intake Disorder (ARFID). Curr Probl Pediatr Adolesc Health Care, 47(4): 95-103.
- De Toro, V; Aedo, K; Urrejola, P (2021) Trastorno de Evitación y Restricción de la Ingesta de Alimentos (ARFID): Lo que el pediatra debe saber. Andes Pediatr, 92(2)298-307.
- Keery, H; LeMay-Russell, S; Barnes, T L; Eckhardt, S; Peterson, C B; Lesser, J et al (2019) Attributes of children and adolescents with avoidant/restrictive food intake disorder. J Eat Disord, 7:31.
- Kurotori, i; Shioda, K; Abe, T; Kato, R; Ishikawa, S;Suda, S (2019) An Inpatient Observational Study: Characteristics And Outcomes Of Avoidant/Restrictive Food Intake Disorder (ARFID) In Children And Adolescents In Japan. Neuropsychiatr Dis Treat, 15:3313-21.
- Feillet, F; Bocquet, A; Briend, A; Chouraqui, JP; Darmaun, D; Frelut, ML et al (2019) Nutritional risks of ARFID (avoidant restrictive food intake disorders) and related behavior. Arch Pediatr, 26(7): 437-41.
