Baby's die overgeven: wanneer moet je je zorgen maken?
Ouders zijn vaak van streek als hun kinderen overgeven. Hoewel het bij baby’s heel gewoon is, is het toch belangrijk te weten waarom het gebeurt. Ook moeten ouders in staat zijn die alarmsignalen te herkennen die regelmatig overleg met een kinderarts nodig maken. Kom in dit artikel meer te weten over baby’s die overgeven.
Baby’s die overgeven
Overgeven is een complexe reflexhandeling, waarbij de maag zijn inhoud in de slokdarm en vervolgens via de mond naar buiten laat stromen.
In tegenstelling tot wat er gebeurt bij regurgitaties of gastro-oesofageale reflux, gaat het bij braken om een gecoördineerde inspanning tussen de volgende organen:
- Spijsverteringskanaal: maag, slokdarm, mond.
- Spieren van de borstkas en buikholte: onder andere de diafragma, buikwand, intercostale spieren.
- Sfincters: dit zijn de poorten die de spijsverteringsholten van elkaar scheiden en die gelijktijdig geopend moeten worden.
Deze reactie in het lichaam ontstaat om verschillende redenen, maar in alle gevallen wordt het zenuwcentrum dat dit mechanisme coördineert geactiveerd, met als doel de maaginhoud te elimineren.
Oorzaken van overgeven bij baby’s
Overgeven is een veelvoorkomend symptoom bij kinderen en de oorzaken ervan zijn niet altijd spijsverteringsproblemen. Bij sommige ziekten is het het overheersende symptoom, terwijl het bij andere een secundaire manifestatie is.
Hier zijn de meest voorkomende oorzaken van overgeven bij baby’s.
Overgeven bij baby’s door infecties
Dit is de meest voorkomende reden voor overgeven bij kinderen en kan van virale, bacteriële, parasitaire of schimmelachtige oorsprong zijn.
Sommige infecties ontstaan direct in het spijsverteringskanaal, zoals gastro-enteritis of hepatitis . Braken is dan een overheersend symptoom.
Andere infecties, zoals otitis of urineweginfecties, kunnen zich via dit symptoom manifesteren. Hoe kleiner de baby, hoe groter de kans dat braken deel uitmaakt van het klinisch beeld. In het geval van hersenvliesontsteking daarentegen is deze regel omgekeerd. Braken verschijnt dan meestal als manifestatie bij oudere kinderen.
Er is nog een ander type van ernstiger en algemenere infecties (sepsis), die gekenmerkt wordt door intensere en veranderlijke symptomen, die bij kinderen in een algemene conditie optreden. Binnen het spectrum van mogelijke verschijnselen valt overgeven.
Vergiftigingen
Na infecties zijn vergiftigingen de meest voorkomende oorzaak, en binnen deze groep die welke door voedsel veroorzaakt worden. Deze komen voor als gevolg van gebrekkige hygiëne bij het hanteren, bereiden of bewaren van voedsel. Hoewel ze vaker voorkomen in de zomer, kunnen ze het hele jaar door voorkomen.
Een voorbeeld hiervan zijn zuivelproducten die op een gegeven moment warm hebben kunnen worden. Hoewel we vaak waarschuwen voor smaakveranderingen, vinden die niet altijd plaats.
Behalve door voedsel kunnen ook vergiftigingen door bepaalde medicijnen (zoals aspirine) of giftige stoffen (zoals lood of kwik) zich door braken manifesteren.
Allergieën
Als een jonge baby braakt, is het belangrijk om een mogelijke allergie voor koemelkeiwit te overwegen. Hoewel er geen eenduidige vorm van presentatie voor deze aandoening is, is overgeven meestal een frequent symptoom en het is belangrijk dat de arts het bij de differentiële diagnoses rekent. Vooral als de baby vaak overgeeft.
Verstoppingen van het spijsverteringsstelsel
Het spijsverteringsstelsel bestaat uit verschillende buisvormige structuren, die een voortzetting vormen van de mond naar de anus.
Als de doorgang van voedsel op enig niveau belemmerd wordt, raakt het verkeer in het gebied vóór de obstructie verstopt, zoals bij een verkeersopstopping. Hierdoor keert het voedsel terug naar de mond en wordt het door braken uitgescheiden.
Enkele omstandigheden die deze toestand veroorzaken zijn de volgende:
- Meconium ileus
- Pylorische stenose
- Vreemde voorwerpen of bezoars
- Hernias, invaginaties, of intestinale volvulus
Andere oorzaken
Minder vaak kan overgeven bij baby’s aan andere oorzaken te wijten zijn. Daaronder zijn stofwisselingsziekten (zoals congenitale bijnierhyperplasie), neurologische ziekten (zoals hersenoedeem), nier-, hart- of leverziekten.
Wat zijn de risico’s van overgeven bij baby’s?
Als een kleine baby overgeeft moeten we nadenken over wat er met hun lichaam gebeurt en wat de oorzaak is van het braken van het kind.
Op dit punt is het belangrijk om overgeven te onderscheiden van regurgitatie (onvrijwillige en moeiteloze eliminatie) of reflux (meer progressief en chronisch). Op zich gaat braken gepaard met een verlies van lichaamsvocht. Als dit symptoom de hele dag aanhoudt en gepaard gaat met het onvermogen om dit vocht via de mond te vervangen (orale intolerantie), raakt het kind uiteindelijk uitgedroogd.
Wanneer uitdroging van mild naar ernstig gaat, hangt voor een groot deel af van de leeftijd en de grootte van het kind. Dus, hoe jonger de leeftijd, hoe groter het risico op uitdroging bij de baby.
Hoe kan ik mijn baby helpen bij braken?
Het belangrijkste om te controleren bij een baby die overgeeft is de staat van hydratatie. Daarvoor moet je rekening houden met de volgende tips:
1. Neem een voedingspauze na het overgeven
Het is belangrijk om na het braken te stoppen met de voeding van de baby, zodat zijn lichaam zich kan herstellen. In die zin is het belangrijk ze bepaalde troostmaatregelen te geven, zoals ze ontsmetten, rechtop houden en geruststellen.
Het is het beste een tijdje geen vloeistoffen aan te bieden , zodat het kind zijn misselijkheid en ongemak kan overwinnen .
2. Als de tijd rijp is, bied je vloeistoffen in kleine hoeveelheden aan
Als de baby hersteld is en het accepteert, bied dan vloeistoffen in kleine hoeveelheden aan.
Bedenk dat hun maag nog gevoelig is en geen grote hoeveelheden tegelijk kan verdragen. Daarom is het beter dat ze de gebruikelijke hoeveelheid krijgen, maar dan verdeeld over een groter aantal kleinere innames.
- Als de baby borstvoeding krijgt, bied dan de borst aan zoals gewoonlijk en observeer de signalen. Baby’s die borstvoeding krijgen hebben de neiging zelfregulerend te zijn en kunnen de inname zelf verdelen.
- Als de baby flesvoeding krijgt, zul je kleinere hoeveelheden moeten aanbieden, in meerdere keren. Dat kan met een flesje, met een lepeltje, of met een spuitje.
- Als het kind ouder is dan 6 maanden, kunnen verse, fractionele heldere vloeistoffen worden aangeboden: water of orale rehydratatieserums. Het gebruik van suikerhoudende dranken of vruchtensappen of sportdranken voor dit doel is niet aan te bevelen.
3. Controleer de luiers van baby’s die overgeven
Als reactie op uitdroging hebben baby’s de neiging minder te plassen. Wanneer dit gebeurt, is het belangrijk de hydratatiemaatregelen te versterken, omdat het verlies groter is dan de inname.
Wanneer de uitdroging voorbij is, is het gebruikelijk dat je in de gaten houdt of de baby zijn luiers weer in het gebruikelijke tempo nat maakt.
4. De gebruikelijke voeding herstarten
Als de baby al eet, kunnen hem, naarmate hij beter wordt, de gebruikelijke voedingsmiddelen in zijn dieet worden aangeboden. In het algemeen worden granen, kip, kalkoen, fruit en groenten goed verdragen.
Wanneer moet ik de baby naar de eerste hulp brengen?
Volgens de aanbevelingen van de Spaanse Vereniging voor Pediatrische Spoedgevallen (Spaanse link) moet je dringende medische behandeling zoeken als de baby die overgeeft aan enkele van de volgende criteria voldoet:
- Is jonger dan 3 maanden en heeft al bij twee of meer voedingen overgegeven.
- Het overgeven is frequent en overvloedig.
- Heeft een onvermogen om vocht langer dan 15 minuten in zijn maag vast te houden.
- De baby heeft braaksel dat groen, bloederig is, of op koffiedik lijkt.
- De baby voelt zich down, heeft erge dorst, de ogen zijn meer ingevallen, hij of zij huilt zonder tranen, of plast minder dan gewoonlijk.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Pellicer Martinez A, Moreno Sanz-Gadea B. Vómitos en el neonato y lactante. Pediatr Integral 2019; XXIII (3): 138 – 146.
- Ortega Paez E. Temas de Salud: Vómitos. En Familia. Asociación Española de Pediatría. Publicado en 2012, revisado en 2019. Disponible en: https://enfamilia.aeped.es/temas-salud/vomitos. Downloaded May 2021.
- Sreedharan R, Liacouras C. Major Symptoms and Signs of Digestive Tract Disorders. Chapter 306. En: Kliegman R et al. Nelson Textbook of Pediatrics. 20th Edition. Elsevier. Philadelphia. 2016.
- Diaz JJ, et al. Manejo del Niño Vomitador. Capitulo 20. En: Acuña Quiroz MD, et al. Protocolos diagnóstico-terapéuticos de Gastroenterología, Hepatología y Nutrición Pediátrica SEGHNP-AEP. Editorial Ergón. Madrid. Año 2010.
- Sociedad Española de Urgencias de Pediatría. Hojas Informativas para padres: Vómitos. Disponible en: https://seup.org/pdf_public/pub/hojas_padres/vomitos.pdf. Downloaded May 2021.
