Epilepsie bij kinderen: oorzaken, symptomen en behandeling
De meeste kinderen met epilepsie kunnen een normaal leven leiden. Hoewel de meeste van hen medicatie nodig hebben, zijn er ook mensen die het niet nodig hebben. Het is zelfs mogelijk dat de epilepsie bij kinderen verdwijnt voordat ze volwassen zijn. Dit hangt echter af van verschillende factoren.
Als je de mogelijke oorzaken, symptomen en behandeling van deze ziekte kent, kun je het in het leven van je kind beheersen. Zo kun je misschien moeilijke momenten en onnodige zorgen vermijden. Het belangrijkste is namelijk dat je de kwaliteit van het leven van je kind merkbaar verbetert.
Kinderen met epilepsie: wat zijn de oorzaken?
- De oorzaak van epileptische aanvallen is een gebrek aan controle over elektrische ontladingen, wat komt doordat de neurotransmitters niet in balans zijn. Dit gebeurt als er te veel van deze chemische substantie signalen zendt tussen de neuronen.
- Een andere oorzaak zou een afname van het aantal van deze neurotransmitters kunnen zijn. In veel gevallen van epilepsie bij kinderen is het echter een idiopathische aandoening, wat betekent dat het een onbekende oorzaak heeft.
- In een kleiner percentage van de gevallen zijn er cryptogene of symptomatische epileptische aanvallen, dus door een specifieke oorzaak. Ze kunnen verschijnen vanwege ziekten zoals meningitis, hersentumoren, problemen tijdens of na de geboorte, trauma, afwijkingen of beroertes.
Symptomen van epilepsie bij kinderen
Men zegt dat een kind aan epilepsie lijdt als hij meer dan één aanval heeft gehad. Veel baby’s hebben een aantal symptomen voordat een aanval gebeurd.
Dit kunnen bijvoorbeeld hoofdpijn, gedragsveranderingen of problemen met de spijsvertering zijn. Het kan echter zijn dat deze tekenen onopgemerkt blijven, of zelfs dat er helemaal geen tekenen zijn.
We moeten erop wijzen dat de ene aanval verschilt van de andere, omdat de aanval maar een paar seconden of een paar minuten duurt.
- Sommige epileptische aanvallen zijn tonisch en veroorzaken totale lichaamsstijfheid.
- Er zijn ook atone aanvallen of lipothymieën die gedurende enkele seconden flauwvallen en inactiviteit veroorzaken.
- Aan de andere kant zijn er ook afwezigheidsaanvallen, waarbij het kind een verloren blik op zijn of haar gezicht heeft gedurende een paar seconden.
- Sommige aanvallen veroorzaken spierschokken door het hele lichaam. Deze zijn oncontroleerbaar en repetitief, met volledig verlies van bewustzijn.
- Andere aanvallen zijn gedeeltelijk en vinden plaats zonder het bewustzijn te verliezen; ze beïnvloeden slechts één deel van het lichaam. Na een crisis kan het kind een periode van slaperigheid hebben en gedurende een uur misschien niet op externe prikkels reageren.
Hoe weet ik of mijn kind epilepsie heeft?
Het eerste is dat je kind ten minste één aanval heeft gehad, zodat de dokter een fysiek onderzoek uit kan voeren. Dit is een onderzoek van het lichaam van het kind en naar de duur van de aanval.
Hij zal ook vragen stellen over de bewegingen die tijdens de aanval plaatsvonden, en of er een verlies van bewustzijn was of dat alleen een bepaald deel van het lichaam was aangetast.
De evaluatie wordt altijd afgesloten met een elektro-encefalogram. Deze test meet de elektrische activiteit van de hersenen, wat het type aanval dat het kind heeft opgelopen, en de mogelijke oorzaken ervan vast kan stellen.
Bloedonderzoek is ook belangrijk, omdat het kan helpen bij het vinden van mogelijke aandoeningen die de epilepsie kunnen veroorzaken. Als de neuroloog het nodig acht, zal hij ook een gecomputeriseerde axiale tomografie (CAT scan) voorstellen om te kijken naar acute neurologische letsels of andere ziekten.
Uiteindelijk kan een MRI-scan van de hersenen nieuwe aanvallen onthullen en ook waar in de hersenen ze zich voordoen.
Medische behandelingen voor epilepsie
Over het algemeen hebben kinderen met epilepsie medicatie nodig. Bedenkt echter wel dat dit een complexe ziekte is die elk kind op een andere manier treft. Daarom reageren niet alle kinderen hetzelfde op dezelfde medicatie, en dus is er geen vaste behandeling voor alle gevallen.
Gelukkig is er een breed scala aan medicijnen die kunnen helpen om de aanvallen minder vaak te laten gebeuren.
Het is van vitaal belang om het advies van de arts correct te volgen om de behandeling effectief te laten zijn. Er moet namelijk een bepaald niveau van de medicijnen in het lichaam zijn om het te laten werken.
Voor kinderen die niet op de medicatie reageren, zijn er andere opties. Er zijn medische apparaten die de aanvallen kunnen behandelen en diëten zoals het ketogene dieet. Dit dieet is vrij van koolhydraten en heeft als doel de glycemische index van het kind te verlagen.
In gevallen van ernstige epilepsie bestaat de mogelijkheid van een hersenoperatie en dit is met goede resultaten uitgevoerd.
Kan men epilepsie bij kinderen genezen?
Epilepsie kan vaak worden genezen of beheerst worden met medicatie. Dit is echter afhankelijk van een aantal factoren, zoals het type epilepsie, de reactie op een behandeling en de leeftijd waarop het begon. Een andere factor is of er schade is aan de zenuwen die de ziekte kan veroorzaken.
Symptomatische epilepsie is bijna niet te genezen, of zelfs te beheersen, omdat het wordt veroorzaakt door een hersenafwijking. Daarbij kunnen in deze gevallen de aanvallen het zenuwstelsel steeds meer beschadigen.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Austin, J. K., Risinger, M. W., & Beckett, L. A. (1992). Correlates of behavior problems in children with epilepsy. Epilepsia, 33(6), 1115-1122. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1528-1157.1992.tb01768.x
- Sillanpää, M. (1992). Epilepsy in children: prevalence, disability, and handicap. Epilepsia, 33(3), 444-449. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1528-1157.1992.tb01689.x
- Rodenburg, R., Stams, G. J., Meijer, A. M., Aldenkamp, A. P., & Deković, M. (2005). Psychopathology in children with epilepsy: a meta-analysis. Journal of pediatric psychology, 30(6), 453-468. https://academic.oup.com/jpepsy/article/30/6/453/948830
- Artigas, J. (1999). Manifestaciones psicológicas de la epilepsia en la infancia. Revista de Neurologia, 28(2), 135-141. https://sid.usal.es/idocs/F8/ART12478/manifestaciones_psicologicas_epilepsia_infancia.pdf
- Travé, T. D., Petri, M. E. Y., & Victoriano, F. G. (2007). Estudio descriptivo de la epilepsia infantil. Revista de neurología, 44(12), 720-724. https://dialnet.unirioja.es/servlet/articulo?codigo=2327687