Waarom is mijn tiener zo opstandig?

Heb je het gevoel dat je kind steeds in opstand komt? Misschien proberen ze gewoon hun identiteit op te bouwen. Vandaag bekijken we de vraag "Waarom is mijn tiener zo opstandig?".

Beoordeeld en goedgekeurd door de psycholoog Elena Sanz Martín.

Geschreven door Elena Sanz Martín

Laatste update: 22 december, 2022

Vraag je je wel eens af: “Waarom is mijn tiener zo opstandig?” De adolescentie is een erg gestigmatiseerde fase. Ouders zijn er bang voor en we nemen allemaal aan dat jongeren op deze leeftijd onhandelbaar worden. Daarom maakt het stereotype van de opstandige puber deel uit van de collectieve verbeelding. We proberen daarom voortdurend dit gedrag te vermijden of te sussen.

Als je kind de puberteit voorbij is, heb je misschien veranderingen in zijn of haar houding opgemerkt. Bij sommige jongeren vallen de gedragsveranderingen meer op dan bij anderen. Maar in beide gevallen zijn de patronen vergelijkbaar. Er is sprake van verzet tegen het gezag, het in twijfel trekken van normen, en verzet tegen de ouders.

Dit zijn allemaal natuurlijke gedragingen die typisch zijn voor deze fase. Maar als we ons er niet van tevoren van bewust zijn, kunnen ze als ouders de nodige verwarring en leed veroorzaken. Om je beter voorbereid te vinden op de adolescentie van je kind, gaan we je uitleggen waar deze gedragsveranderingen aan te wijten zijn. En belangrijker, hoe je ze kunt begeleiden.

Waarom is mijn tiener zo opstandig?

Hoewel je misschien anders gedacht hebt, is je tiener niet opstandig omdat hij je wil ergeren of je ongemakkelijk wil maken. Evenmin handelen ze zo door gebrek aan opvoeding of veranderingen in hun persoonlijkheid.

Hieronder laten we je de belangrijkste redenen zien die je kind ertoe kunnen brengen opstandig te zijn.

Ze hebben last van stress door alle veranderingen

Allereerst moet je begrijpen dat het niet gemakkelijk is voor pubers om deze fase door te maken. Plotseling worden ze geconfronteerd met een veelheid aan veranderingen (Spaanse link). Met lichamelijke en emotionele en sociale druk die er vroeger niet was. Leren omgaan met deze nieuwe realiteit kan verwarrend en ingewikkeld zijn.

In feite kunnen ze zich vaak overweldigd voelen en op een ongepaste manier op stress reageren. Ze worden opvliegend, reactief, of humeuriger dan gewoonlijk. Maar dit is niets anders dan het gevolg van een intern conflict dat ze niet kunnen beheersen.

We mogen niet uit het oog verliezen dat hormonale werking plotselinge veranderingen in stemming veroorzaakt. Bovendien is de cognitieve ontwikkeling (Spaanse link) van adolescenten nog niet voltooid, zodat ze nog niet in staat zijn hun impulsen te beheersen of de gevolgen van hun daden te meten zoals een volwassene dat doet.

Kortom, je adolescente kind beschikt nog niet over de strategieën en persoonlijke middelen die nodig zijn om de veranderingen waarmee het in dit stadium te maken krijgt op zich te nemen.

Ze eisen zichzelf op als persoon

Als tieners hun ouders trotseren, regels overtreden, of zich tegen het gezag verzetten, brandmerken we ze als opstandig of ongehoorzaam. Toch is hun houding in zekere zin begrijpelijk.

Hoe zou jij reageren als iemand je vertelde hoe je je moest kleden, naar welke muziek je moest luisteren, of wanneer je je telefoon moest gebruiken?

Als iemand anders zich probeerde op te dringen aan zulke essentiële zaken in je leven, zou je ook in opstand komen. En hoewel het duidelijk is dat adolescenten nog niet volwassen zijn en dat ze grenzen nodig hebben, is hun standpunt toch begrijpelijk: ze voelen zich niet langer kind.

Daarom komt een adolescent in opstand in de mate waarin hun ouders een onaangepaste opvoedingsstijl (Spaanse link) hanteren.

Hoe minder je naar hen luistert, hoe meer je je toevlucht neemt tot straffen. En hoe meer je bevelen de dialoog overschaduwen, hoe groter de kans dat je jongere in opstand komt. En dit zal gebeuren als een manier om zichzelf als persoon te rechtvaardigen en hun recht te beschermen om te zijn wie ze zijn.

Tieners zoeken onafhankelijkheid

Sommige ouders schrikken als hun tieners zich lichamelijk en emotioneel van hen terugtrekken, geen tijd meer met het gezin willen doorbrengen of niet meer zo liefdevol zijn als vroeger.

Dit is echter een natuurlijke en gezonde gang van zaken. Tijdens de adolescentie houdt het gezin op de belangrijkste referentie voor de jeugd te zijn en neemt hun leeftijdsgenotengroep een leidende rol in.

Daarom is het normaal dat je kind meer tijd met zijn vrienden wil doorbrengen, meerdere uren met hen doorbrengt om met hen te praten. en hun goedkeuring zoekt in plaats van de jouwe. Probeer deze gebeurtenissen niet persoonlijk of als een daad van rebellie op te vatten. Het zijn namelijk veranderingen die nodig zijn voor hun rijping.

Ze kunnen aan een psychische stoornis lijden

Ondanks al het bovenstaande is het belangrijk te bedenken dat rebels gedrag uit lijden kan voortkomen.

Als deze uitdagende, opvliegende, of agressieve houdingen buitensporig voorkomen, is het mogelijk dat de jongere met een psychische kwestie kampt. Angst, depressie, of pesten kunnen achter deze gedragsveranderingen schuilgaan en mogen niet genegeerd worden.

Waarom is je tiener zo opstandig? Het hoort bij hun groei

Zoals je ziet is rebellie een normaal onderdeel van de adolescentie. We hoeven het niet per se als iets negatiefs te beschouwen. Als het binnen de verwachte grenzen blijft, is het slechts een teken van de gezonde ontwikkeling van de persoonlijkheid van de jongere.

Wapen je dus met geduld en begrip. Bevorder de dialoog om je kind te begeleiden terwijl het door deze fase van zijn leven gaat. In plaats van ze als opstandig te bestempelen en ze de schuld te geven van hun gedrag, probeer je ze te begeleiden en ze te helpen hun emoties te beheersen. En als je denkt dat er een onderliggend probleem kan zijn, aarzel dan niet om een professional te raadplegen.