4 verkeerde opvattingen over de puberteit

Als ouders kunnen we verkeerde opvattingen hebben over de puberteit door hoe onze kinderen zich gedragen. Dit gedrag is echter gewoon een onderdeel van hun ontwikkeling.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Mara Amor López.

Laatste update: 22 december, 2022

Soms weten we als ouders niet hoe we het gedrag van onze tieners moeten interpreteren. Dit is volledig normaal, omdat we te maken krijgen met gedrag dat we nog nooit eerder hebben gezien. Dit gedrag kan ertoe leiden dat we verkeerde opvattingen krijgen over de puberteit en wat pubers denken en voelen.

Als we zien hoe onze tieners zich gedragen, moeten we niet overhaaste conclusies trekken. We lopen het gevaar om interpretatieve vooroordelen te hebben, wat betekent dat we dingen interpreteren in overeenstemming met onze behoeften en manier van denken.

Verkeerde opvattingen over de puberteit

Doordat onze kinderen zich anders gaan gedragen, kunnen we verkeerde overtuigingen of gedachten krijgen over bepaalde aspecten van de puberteit. Laten we een kijkje nemen naar een aantal voorbeelden.

Onze rol als ouders baseren op het gedrag van onze pubers

Als we beginnen in te zien dat onze tieners veel tijd met hun vrienden doorbrengen, kunnen we gaan denken dat ze liever bij hun zijn dan bij ons. We denken daardoor misschien ook dat onze mening niet meer telt omdat we minder belangrijk voor hun zijn, of dat we ze op een of andere manier in de steek hebben gelaten. We beginnen ons af te vragen of wij de reden zijn dat ze zich zo gedragen. Dit is echter totaal niet realistisch.

We moeten ervoor zorgen dat we niet tot dit soort conclusies komen. Het gedrag van onze kinderen wordt namelijk niet door ons, de ouders, veroorzaakt. Het is belangrijk om je te realiseren dat kinderen in de puberteit zich geaccepteerd willen voelen door hun leeftijdsgenoten. Het is daarom ook heel normaal dat ze veel met hun om willen gaan.

Tijdens deze periode vindt het zogenaamde ‘differentiatieproces’ plaats. Dit betekent dat de tiener aandacht zal schenken aan een groep die niet bij het gezin hoort. Ze zullen banden creëren met mensen van hun eigen leeftijd. Als gevolg zullen zij een eigen persoonlijkheid en identiteit vormen.

Zelfs als je kind vaak van huis is, betekent dat niet dat je kind niet meer bij jou thuis wil zijn. Het betekent alleen dat hij of zij zich onafhankelijker wil voelen. Deze afstand is noodzakelijk en normaal voor de ontwikkeling, ook al vinden wij het als ouders moeilijk om deze afstand te accepteren.

Denken dat minder tekenen van genegenheid betekent dat ons kind niet meer van ons houdt

Alleen omdat onze tieners niet meer zo lief voor ons zijn als ze eerst waren, betekent dit niet dat ze niet meer van ons houden. Dit gedrag is in deze periode van hun ontwikkeling heel normaal, aangezien kinderen ook emotionele onafhankelijkheid van hun ouders zoeken.

Daarom moeten we stoppen met herinneringen ophalen van een tijd toen ze nog aanhankelijk waren. Dat zijn ze nou eenmaal nu niet meer. Stop met denken “Hij houdt niet meer zo veel van ons” of “Ze knuffelde en kuste ons vroeger en nu wil ze dat niet meer. Ze schaamt zich vast voor ons en houdt niet meer van ons.” Als je je kinderen respecteert, zal je snel merken hoe die liefde zich weer zal laten zien. Dit zal zich echter misschien op een andere manier uiten dan voorheen.

Geloven dat pubers niet in staat zijn om regels te respecteren en na te leven

In de puberteit willen kinderen graag gelijk zijn aan de volwassenen in hun leven. Als ouders of andere volwassenen ruzie maken met hun vanuit een autoritair standpunt, zijn ze snel geneigd deze argumenten niet te accepteren. Ze vinden dat ze betrokken moeten worden bij het vastleggen van regels.

Dit betekent niet dat zij simpelweg hun ouders proberen uit te dagen, maar dat ze de behoefte voelen om hun mening te geven. Ze verzetten zich alleen tegen de beslissingen van de ouders als het volgens hun niet klopt. Het is normaal dat ouders gefrustreerd raken als ze dit meemaken, maar dit mag ons er niet van weerhouden om regels te behouden.

Hoewel ouders autoriteit moeten hebben, zijn ze ook hun vangnet en een plek waar ze veilig kunnen zijn. Als een tiener tegen ons in gaat, moeten we niet denken dat het probleem bij ons ligt, maar eerder bij de onafhankelijkheid van onze tieners.

Geloven dat pubers niet klaar zijn voor de wereld

Het is volkomen normaal dat ouders zich zorgen maken over de veiligheid van hun kinderen. Geen enkele ouder wil dat hun kind iets ergs overkomt. Toch is dat lastig, omdat tijdens de puberteit kinderen vaker vaker uitgaan en meer risico’s lopen.

Toch moeten we ze, als ouders, vertrouwen. Als we ze goede waarden mee hebben gegeven, zullen ze weten hoe ze goede keuzes maken. Daarnaast is het belangrijk dat we met ze praten over de gevaren die ze mogelijk mee kunnen maken en hoe ze hiermee om moeten gaan om negatieve gevolgen te voorkomen.

Wat betreft de verkeerde opvattingen over de puberteit…

Zoals je gezien hebt, kloppen de verkeerde opvattingen die je misschien over de puberteit hebt niet. Als we hiervan bewust zijn, weten we hoe we hier beter mee om kunnen gaan. Het is belangrijk dat onze kinderen tijdens hun puberteit het gevoel hebben dat we ze begrijpen en respecteren. Op deze manier wordt de communicatie tussen ouder en kind een stuk gemakkelijker.

Vergeet niet dat ze hun persoonlijkheid aan het ontwikkelen zijn en op zoek zijn naar hun identiteit. Daarom moeten wij ze helpen om met alle emoties die ze voelen te begrijpen – emoties waarvan zij soms niet weten hoe ze er mee om moeten gaan.