Ik help mijn vrouw niet, we delen verantwoordelijkheden
Mijn vrouw en ik delen verantwoordelijkheden. Ik help mijn vrouw niet in het huis en dat ben ik ook nooit van plan. Ik zal me niet gedragen als een gast, wachtend om te worden bediend.
Tevens zal ik geen toeschouwer zijn, toekijkend hoe mijn vrouw de hele dag van de ene kant van het huis naar de andere rent. Ik ga niet zitten kijken terwijl zij alles doet en regelt. Vanaf de eerste dag begreep ik de verantwoordelijkheid van een relatie en van het vader zijn.
Vanaf het allereerste begin snapte ik dat ik de partner van mijn vrouw ben. Ik houd van haar en we hebben het prachtige pad gekozen om samen een gezin te stichten. Een gezin hebben houdt in genieten van de goede delen en de slechte delen accepteren.
Ik wist vanaf dag één dat het delen van verantwoordelijkheden cruciaal was. Als vader ben ik een deel van het huishouden en dat betekent dat ik ook deelneem aan de huishoudelijke activiteiten. Ik doe de afwas, strijk, verschoon luiers en kook. Geen van die dingen brengt me in verlegenheid of doet me wensen dat ik vrijgezel was.
Dat betekent voor mij een betere man zijn. Helaas is de realiteit in de wereld van vandaag, dat dit in veel huishuidens niet zo is. Vrouwen zijn vaak degenen die voor alles zorgen. De mannen zijn gewoon toeschouwers die andere dingen doen.
Maar als we denken aan onze kinderen, is het beste voorbeeld dat we hen kunnen geven een van een verenigd gezin dat huishoudelijke taken eerlijk samen deelt.
Ik help mijn vrouw niet, we delen de verantwoordelijkheden
Dit punt blijft altijd actueel. Wat is meer waard – het werk in of rondom het huis? De vraag die ik mezelf stel wanneer ik met mijn vrienden ben, is ‘Waarderen we het werk van onze vrouwen, zowel in als rondom het huis?’
“Laatst heb ik de afwas gedaan en mijn vrouw bedankte me niet”. Het is een zin die we allemaal van tijd tot tijd hebben gehoord.
Als je er even over nadenkt: waarom zou mijn vrouw me dan bedanken voor iets dat bijdraagt aan het verbeteren van ons gezinsleven?
Waarom zou ze me moeten bedanken voor iets wat ze zelf vaak doet zonder dat iemand haar ziet of bedankt?
Daarom beschouw ik het niet als mijn vrouw ‘helpen’. Ze heeft geen hulp van iemand nodig. Ze is onafhankelijk en volledig in staat om voor alles in huis en op haar werk te zorgen.
Wat zij en ik allebei nodig hebben, is een metgezel. We moeten elkaar steunen, ook al kan ze het alleen wanneer dat nodig is.
Ik help mijn vrouw niet met het huis schoonmaken. Ook ik probeer gewoon de ruimte waarin we samen leven fatsoenlijk te maken. Ik ontsmet en ruim op om de simpele reden dat ik hier ook woon, onder hetzelfde dak.
Nee, ik help mijn vrouw niet met koken. Ik spring gewoon bij en deel deze verantwoordelijkheid, omdat ik ook eet. En door dat te doen, maak ik borden en gebruiksvoorwerpen vuil, wat betekent dat het ook mijn verantwoordelijkheid is om achteraf op te ruimen.
Ik help mijn vrouw niet met de kinderen. Ik geef om de kinderen, omdat ze ook mijn kinderen zijn. De onze.
Ik help thuis mijn vrouw niet, ik doe mijn deel
Wassen, opmaken, de kleding van het hele gezin vouwen. Speelgoed opruimen. De kinderen lesgeven in wiskunde. In de tuin werken.
Wat het ook is dat gedaan moet worden, weet dan dat ik niet alleen thuis help, maar een deel ben van het gezin. Dat is waarom ik eraan deelneem zoals ik doe.
Ik zal nooit meer denken dat huishoudelijke klusjes gewoon de taak van de vrouw zijn. Ongeacht dat ik opgroeide met ideeën over de rol van de man en vrouw, wat mijn ouders me geleerd hebben of wat ik op school heb geleerd. Ik heb geluk met de familie die ik heb. Ik wil een positief voorbeeld zijn voor mijn kinderen.
Ik wil mijn vrouw als een partner behandelen en me niet als een gast gedragen. Dit wil ik doen, omdat ik mijn vrouw waardeer en alles wat ze voor onze familie doet. Ik respecteer haar zoals ze is. Dat is precies zoals ik wil dat ze mij behandelt.