Geforceerde affectie: waarom beter van niet

Wil jij dat je kind anderen met een knuffel begroet of laat je ze hier vrij in?

Beoordeeld en goedgekeurd door de psycholoog María Alejandra Castro Arbeláez.

Geschreven door Macarena Esperanza Marina

Laatste update: 22 december, 2022

“Geef je tante een kus”, “Geef je oma een knuffel”, enz. Het is aannemelijk dat je dit soort zinnen opvangt tijdens een familiebijeenkomst. Het produceert echter een ongemak bij kinderen die terugdeinzen wanneer hun ouders van hen verlangen dat ze knuffels of een kus geven. Dit is wat bekend staat als geforceerde affectie.

Maar, is het oké om je kind te forceren om fysiek contact of affectie te tonen wanneer hij dit niet wil? Wat voor boodschap over fysieke grenzen zend je naar je kind wanneer je dit doet? Geforceerde affectie? Ja of nee?

Geforceerde affectie: zenden we ons kind de verkeerde boodschap?

Veel mensen zijn tegen geforceerde affectie, omdat zij geloven dat het kinderen leert om hun ware gevoelens te verbergen. Anderen zien geforceerde affectie als manipulatief. Maar er is meer over te zeggen dan dat.

Wanneer we onze kinderen forceren om aanhalig te zijn tegen hun wil in, vertellen we ze dat ze niet hun eigen lichaam bezitten. We leren ze dat volwassenen hen kunnen forceren om dingen met hun lichaam te doen, ook al willen ze dit niet.

Auteur Katia Hetter bespreekt deze kwestie in haar CNN artikel “Ik bezit niet het lichaam van mijn kind”. Zij stelt dat geforceerde affectie – kinderen iemand aan laten raken, terwijl ze dit niet willen – hen kwetsbaar maakt voor kindermishandeling.

Doe geen aanslag op de comfortzone van je kind

Alhoewel deze bewering misschien een belachelijk overdrijving lijkt, komt de kinderpsychologie op voor deze kwestie ter ondersteuning van Hetter’s theorie.

Nichole M. stelde dat wanneer je je kind forceert om affectie te tonen, “Je een aanslag doet op hun comfortzone en de kinderen zullen leren iedereen te accepteren die in die oncomfortabele zones binnenkomt”.

De CNN-specialiste beweert ook dat het forceren van kinderen om affectie te tonen tegen hun wil in, ook de relaties tijdens de adolescentie kan aantasten. “Kinderen vertellen om iemand te kussen of knuffelen die ze niet willen aanraken, leert ze om hun lichamen te gebruiken om jou of anderen met autoriteit, of werkelijk wie dan ook, te plezieren” schrijft Hetter.

Hoe om te gaan met deze situaties

Wat is er beter dan een positief rolmodel zijn voor je kind? Wees niet beschaamd om volwassenen te vragen je kind alleen te laten en hem niet te dwingen. In deze context zul je altijd respect en prioriteit moeten geven aan de wens van je kind, eerder dan die van die van de volwassene.

Het vermogen van ouders om gezonde grenzen vast te stellen is de sleutel. Natuurlijk wil je grenzen stellen die relaties met anderen bevordert. Maar je moet ook de tijd die je kind nodig heeft om zich aan te passen in gedachten houden.

Het is nooit acceptabel om je kind te beledigen of belachelijk te maken. Evenmin zul je moeten toestaan dat een ander dit doet.

Leer je kinderen om hun eigen lichamen te respecteren

Je kinderen leren om hun eigen lichaam te respecteren is van groot belang. Om dit te kunnen doen, moeten ze over de grenzen leren die betrekking hebben tot anderen die hun persoonlijke ruimte binnenkomen.

Kinderen moeten begrijpen dat niemand ze ooit aan zou mogen raken als dit hen ongemakkelijk laat voelen. Bovendien moeten ze begrijpen dat zijzelf het recht hebben om beslissingen met betrekking tot hun lichaam te maken. Zij bepalen wie er wordt toegestaan in hun persoonlijke ruimte.

Het is belangrijk dat onze kinderen zich vrij voelen om te kiezen. Wij moeten aan hen uitleggen dat zij de macht hebben om te kiezen of ze iemand willen kussen of knuffelen.

Een kind zou nooit moeten voelen dat dergelijke acties verplicht zijn. We zullen onze kinderen eerder moeten leren om te luisteren naar hun eigen gevoel en instinct. Dit is een belangrijk startpunt.

Omgaan met de pijn van de afwijzing van je familielid

We zouden het afwijzen van affectie nooit in de categorie wangedrag moeten plaatsen. We zouden het ook niet moeten beschouwen als een gebrek aan respect of manieren.

Katia Hetter verduidelijkt dat kinderen goede manier kunnen laten zien en tegelijkertijd respectvol zijn, terwijl ze ook hun persoonlijke grenzen in stand houden. “Manieren – anderen behandelen met respect en zorg – is iets anders dan van anderen eisen dat ze fysieke affectie tonen.”

De eerste stap impliceert het uitleggen van ons beleid aan anderen om ons heen. Zij moeten op hun beurt bereid zijn om deze positie te accepteren. Deze beslissing zal waarschijnlijk wat werk vereisen. Het zal anderen echter helpen om de affectie die je kind wél laat zien echt te waarderen.

Je kunt je kinderen de mogelijkheid geven om hun dierbaren op een minder intieme manier te groeten. Ze kunnen bijvoorbeeld hun knuffels en kusjes vervangen door het geven van een hand, high five, of een vuiststoot. Als je kind verlegen is, is dit een geweldige manier om hem te leren om anderen met zorg en respect te behandelen.

Werk samen naar een positieve oplossing

Zoals je kunt zien, is er geen reden om gefrustreerd te raken als je kind geen affectie wil laten zien naar anderen.

Je kunt simpelweg met degenen in de situatie spreken en je kind andere, meer comfortabele manieren leren om iemand te groeten. Dit gaat niet over het onder druk zetten van je kind, maar eerder over het samenwerken naar een positieve oplossing.

Hoe zit het met jou? Wat is jouw houding nu tegenover geforceerde affectie? Wat is jouw mening over de informatie in dit artikel? Welke oplossingen ten aanzien van deze ongemakkelijke dagelijkse ontmoetingen heb jij gevonden?