6 sleutels tot goede communicatie met tieners
De pubertijd is een gecompliceerde fase in het leven van kinderen. Het is een tijd van talrijke veranderingen die hun uiterlijk en emoties beïnvloeden. Een goede communicatie met tieners kan dan erg moeilijk worden. Om je een beter idee te geven van hoe je met hen kunt praten, geven we je vandaag enkele nuttige suggesties.
Volwassenen kunnen echt moeite hebben om goede communicatie met tieners te hebben. In de leeftijd van 12 tot 20 jaar draaien de interesses van kinderen om zichzelf en hun onafhankelijkheid.
Ouders zijn ondertussen vaak een bron van conflicten, een onderdrukking van hun vrijheid en constante ruzies.
We weten echter allemaal dat het uiteindelijke doel voor ouders het geluk van hun kinderen is. Om dit te bereiken, moet er een gezonde dialoog zijn. Het kan natuurlijk extreem uitdagend en best lastig zijn om te proberen een ontspannen en vertrouwende relatie met je tiener te onderhouden.
6 sleutels tot goede communicatie met tieners
Hoewel er problemen kunnen zijn bij het praten met een tiener, moeten ouders geduldig zijn en nooit opgeven. Het is tenslotte hun beste hulpmiddel om een band met hun kinderen op te bouwen.
Hier zijn enkele aanbevelingen die nuttig kunnen zijn:
1. Forceer de situatie niet
Een praatje moet niet plaatsvinden wanneer de ouders het willen. Integendeel, het moet plaatsvinden wanneer tieners het nodig hebben. Forceer ze niet om te gaan zitten en te praten en te vertellen over hun problemen.
Het beste wat je kunt doen, is laten zien dat je open, begripvol en beschikbaar bent. Empathie zal ook een grote hulp zijn. Zonder onder druk te staan, zeg je gewoon dat je ook door soortgelijke situaties bent gegaan en dat je ervaring nuttig kan zijn.
2. Luisteren is belangrijk bij een goede communicatie met tieners
Interessant is dat de tweede sleutel tot goede communicatie met tieners te maken heeft met luisteren in plaats van praten. Veel praatjes met ouders en kinderen eindigen in monologen, toespraken en anekdotes die niet relevant zijn. Op deze manier lukt het je alleen om ze weg te jagen.
Jouw missie is het tegenovergestelde. Je moet aandacht besteden aan hun zorgen en, indien gevraagd, commentaar geven op hun mening. Je moet op een praktische manier handelen, net zoals een vriend dat zou doen, maar verlaat tegelijkertijd je rol als ouder nooit. Als je in bepaalde zaken grenzen moet stellen, aarzel dan niet om dit te doen.
3. Bouw een vertrouwensrelatie op
Naast het respecteren van de vertrouwelijkheid, wil je kind je ook zien als iemand die hij kan vertrouwen. Als hij bijvoorbeeld een ernstig probleem met je deelt dat hij heeft, is het het beste om hem te troosten en vervolgens te proberen het op te lossen.
Als dit allemaal is gebeurd, kun je hem waarschuwen of aangeven wat hij verkeerd heeft gedaan. Overweeg gewoon wat het resultaat zou zijn als je de dingen anders zou doen? Waarschijnlijk zal hij je zijn problemen nooit meer vertellen.
4. ‘Onschuldige’ vragen zijn van belang bij een goede communicatie met tieners
Een zeer effectieve communicatieve tactiek is om ‘onschuldige’ vragen te stellen. Je kunt bijvoorbeeld iets zeggen als: “Dus wat je echt probeert te zeggen is …?” Of “Dit heeft je echt het gevoel gegeven dat …”
Wees voorzichtig om dit op een niet-twijfelende manier te doen. Toon geen enkel wantrouwen en wees gewoon eerlijk.
Dit geeft hem niet alleen aandacht en interesse in hem, maar ook een manier om spanningen weg te nemen. Het geeft je ook de tijd om te proberen een andere een andere manier van handelen te bedenken. Dit zal hem misschien meer op zijn gemak stellen, en daardoor zal hij wellicht zelfs meer aan je vertellen.
5. Je moet kalmte brengen in het gesprek
Niets goeds kan voortkomen uit praten als schreeuwen en verheven stemmen aan de orde van de dag zijn. Probeer altijd een gevoel van kalmte en redenering bij het gesprek te brengen. De tiener zal namelijk paraat zijn om agressief te reageren op tekenen van ruzie of sterke tegenstand.
6. Het antwoord
We hebben al het belang van luisteren genoemd van een goede communicatie met tieners. Maar hoe moeten we nu reageren? Het eerste waar we rekening mee moeten houden, is dat, hoezeer we ook het vertrouwen van onze tiener willen winnen, we ook een rolmodel, gids en leraar moeten zijn.
Daarom zullen we soms wat toe moeten geven wat bepaalde zaken betreft, maar juist standvastig blijven wat andere zaken betreft. Als dit minder belangrijke zaken zijn, probeer er dan niet te veel tijd of prioriteit aan te geven. Als je van alles een conflict maakt, zal dat je relatie echt niet ten goede komen.
Probeer in elke situatie naar de positieve kant te zoeken. Stimuleer en vertrouw op je tiener en vertel hem dat alles met moeite en doorzettingsvermogen altijd goed zal komen.
Vergeet niet dat ze op deze leeftijd de neiging hebben om dramatisch en negatief te zijn. Dus wees niet gealarmeerd als je kind een beetje ‘gesloten’ lijkt te zijn. Hij leert enkel hoe hij zijn eigen identiteit moet opbouwen.
Houd altijd in gedachten dat je een andere mentaliteit hebt dan zij. Verplaats jezelf in hun schoenen en denk na over hoe moeilijk het is voor tieners om zich bij hun ouders te openen en te vertrouwen. Mis de kans niet om hen te helpen!
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Faber, A., & Mazlish, E. (2006). Cómo hablar para que los adolescentes escuchen y cómo escuchar para que los adolescentes hablen. Barcelona: Medici.
- Estévez, E., López, E. E., & Ochoa, G. M. (2007). Relaciones entre padres e hijos adolescentes (Vol. 3). Nau Llibres.
- Estévez López, E., Musitu Ochoa, G., & Herrero Olaizola, J. (2005). El rol de la comunicación familiar y del ajuste escolar en la salud mental del adolescente. Salud mental, 28(4), 81-89. http://www.scielo.org.mx/scielo.php?script=sci_arttext&pid=
- Jiménez, Á. P., & Delgado, A. O. (2002). Comunicación y conflicto familiar durante la adolescencia. Anales de Psicología/Annals of Psychology, 18(2), 215-231. https://revistas.um.es/analesps/article/view/28421
