De Cossettini pedagogie-methode

De Cossettini pedagogie-methode wil het kind centraal stellen en de echte wereld in de klas brengen. Lees het artikel van vandaag om meer te weten te komen.

Geschreven en geverifieerd door de pedagoog María Matilde.

Laatste update: 19 oktober, 2022

Door de hele geschiedenis van de pedagogiek heen zijn er leraren en professoren geweest die de moed hadden om te proberen de traditionele vormen van onderwijs te veranderen. In moderne scholen zijn de ideeën en ervaringen verwerkt van onderwijzers die het belang hebben aangetoond van het verbinden van school met het echte leven. Vandaag praten we daarom over een van die leraren door te kijken naar de Cossettini pedagogie-methode.

De pedagogie-methode van Olga Cossettini is niet erg bekend en wordt ook niet algemeen erkend. Haar methode bestaat echter uit vernieuwende vormingservaringen die een belangrijke erfenis zijn geweest voor de moderne pedagogiek.

Wie was Olga Cossettini?

Olga was een onderwijzeres en pedagoge uit Rosario, in de provincie Santa Fe, Argentinië. Ze werd geboren in 1898. Onder leiding van haar zus Leticia (Spaanse link) wijdde Olga haar hele leven aan onderwijs en de omvorming van het traditionele onderwijs. In het algemeen wilde ze school veranderen. Specifiek wilde ze het omvormen van een omgeving die gebaseerd was op routine-leren, straffen en berispen. Bovendien vond ze dat de school niet afgesloten mocht zijn van de sociale, arbeids- en politieke wereld.

In het kader van de Nieuwe School Theorieën nam Olga Cossettini (Spaanse link), in het twintigste-eeuwse Argentinië, nam ze deel aan en leidde ze een groots onderwijsproject. Haar project begon in 1930 gestalte te krijgen met een proefervaring in een school in Rafaela, een stad in de provincie Santa Fe. De school ging Escuela Serena (Rustige School) of Escuela Viva (Levende School) heten, en had tot doel het schoolleven een nieuwe betekenis te geven.

Serena School en de Cossettini pedagogie-methode

De Cossettini pedagogie-methode draaide om het kind en zijn of haar mogelijkheden. Met andere woorden, deze methode was dus gebaseerd op het idee dat kinderen veel meer konden en moesten leren dan alleen de encyclopedie. Bovendien richtte ze zich op het gebruik van niet-traditionele methoden. Cossettini verdedigde namelijk het idee dat kinderen hun verbeelding, creativiteit en hun zintuigen moesten gebruiken om te leren.

Bovendien besteedde Olga bij het ontwikkelen van haar methode veel aandacht aan zowel de biologie als de psychologie van het kind. En om hun individualiteit en persoonlijkheid beter te begrijpen, organiseerde ze samen met de leerlingen zeer vernieuwende onderwijservaringen.

Ook wilde ze de nadruk leggen op contact met de natuur, excursies en uitstapjes. In Olga’s gedachten was er geen betere manier om te leren dan de plaatselijke parken en stadspleinen te bezoeken.

Daarnaast organiseerde ze ook theater- en poppenworkshops, en praktijkervaringen met muziek, dans, zang en poëzie. Bij elke ervaring was het Olga’s doel haar leerlingen in contact te brengen met hun omgeving.

Door dit te doen zou elke activiteit die de leerlingen deden hen vervolgens helpen in contact te komen met de echte wereld. Daardoor konden de kinderen eindelijk hun leren verbinden met hun eigen leven en gezinssituatie.

In het algemeen werkt de Cossettini pedagogie-methode zo dat leerlingen leven en leren vanuit hun dagelijks leven. En in hun dagelijks leven moeten ze spelletjes doen, dansen op beats en leren met elkaar samen te werken. In Olga’s woorden gaat het “om een diepgaande hervorming van hoe we over school denken, door het een nieuwe geest te geven, en de deuren van ons klaslokaal open te zetten voor het leven”

Conclusie

De grootste bijdrage van de Cossettini pedagogie-methode aan het onderwijs is dat ze opvoeders in staat stelde het theoretische, op vakgebieden gebaseerde onderwijssysteem in twijfel te trekken. Olga Cossettini wilde onderwijs namelijk studentgericht maken. Ze wilde dat het vrijheid van denken zou inhouden met echte, stimulerende situaties die het leren bevorderen.

Ook kun je veel van haar ideeën, beschouwingen en onderwijservaringen als opvoeder lezen in meerdere publicaties en boeken. Dat betekent dat toekomstige pedagogen meer kunnen leren over Olga’s vernieuwende onderwijservaringen.

Zoals je ziet, zijn onze huidige onderwijspraktijken dus gevoed door de transformerende visie van leraren als Olga. Daardoor hebben de kinderen van vandaag toegang tot een meer omvattende, levendige, actieve en complexe opvoeding. Dit stelt hen in staat hun leren daadwerkelijk in verband te brengen met het echte leven.