Je kind huilt om alles: wat kun je doen?
Huilen is een van de meest gebruikte uitingsvormen voor baby’s en jonge kinderen. Als je kind huilt, is dit doorgaans een manier voor hem om je aandacht te trekken en verzorgd te worden indien nodig.
Tijdens deze fase vragen veel ouders zichzelf af waarom hun kind huilt terwijl er ogenschijnlijk geen enkele reden voor is.
In dit artikel bespreken we een aantal ideeën, tips en makkelijk herkenbare situaties.
Ieder kind ervaart een periode in zijn groeiproces waarin huilen de hoofdrol speelt.
Belangrijkste oorzaken voor het huilen
Baby’s en jonge kinderen klagen en huilen vaak wanneer ze honger of slaap hebben. Ze zijn namelijk zeer gevoelig voor deze prikkels.
Maar er zijn ook andere oorzaken zoals:
- wanneer je kind merkt dat hij alleen aandacht krijgt als hij huilt.
- wanneer huilen de perfecte manier wordt om te allen tijde te krijgen wat hij wil. Ouders hebben de neiging om hun kind zijn zin te geven wanneer er tranen aan te pas komen. Hieruit volgt dat het kind uiteindelijk krijgt wat hij wil.
- indien het kind lichamelijk niet op zijn gemak is. Veelvuldig de houding van de baby veranderen, is essentieel om vervelende huidirritatie te vermijden. Bovendien helpt het bij het verschonen en maakt het hygiënische taken plezieriger.
- pijn. Op dit moment verkeerd de baby in een fase van voortdurende aanpassing en zal meer dan eens pijn ervaren. In het bijzonder hebben baby’s de neiging om te huilen indien ze lijden aan maag- of buikpijn. Ongeacht of dit nu komt door winderigheid, obstipatie of koliek.
- eenzaamheid. Hoewel het kind lichamelijk in orde is, kan hij om meer tijd, liefde en bescherming vragen van de mensen om hem heen, in het bijzonder van zijn ouders.
Richtlijnen om te volgen wanneer je kind huilt
In het begin is het normaal dat je niet weet wat je moet doen als je kind huilt om alles.
Hieronder vind je een lijst van tips en richtlijnen die je kunt volgen. Zodoende worden deze momenten niet ongemakkelijk voor jullie beiden.
- Probeer de huilbuien van je kind en de oorzaken hiervan te identificeren. Dit kun je doen door hen te laten omgaan met verschillende situaties en omstandigheden.
- Als je hem op dat moment niet direct kunt verzorgen, probeer je kind dan te laten weten dat je beseft dat hij je nodig heeft. En laat hem ook weten dat je zo snel mogelijk bij hem zult zijn.
- Als je kind begint te praten, vraag hem dan om in woorden uit te leggen wat er aan de hand is.
- Reageer op verschillende manieren op zijn huilbuien: met liefdevolle gebaren, kusjes, knuffels of motiverende zinnen.
Huilen en de fase van imitatie
Ieder kind ervaart op een bepaald moment in zijn ontwikkeling een fase waarin hij het vermogen ontwikkelt om anderen na te bootsen.
Over het algemeen komt dit voor op jonge leeftijd, al tijdens de peutertijd, en duurt ongeveer tot de leeftijd van 2 of zelfs 3 jaar.
Tijdens deze fase hebben kinderen de neiging om anderen na te bootsen wanneer ze huilen of lachen. Het zou kunnen worden bestempeld als een besmettelijk effect. Het kan namelijk slechts gestopt worden door hun eigen ontwikkeling.
Dit is een voorspelbaar soort gedrag voor bepaalde leeftijden. Daarom hoef je je geen zorgen te maken. Dit zal verdwijnen naarmate het kind groeit en volwassen wordt.
In het begin is het normaal dat je niet weet wat je moet doen als je kind huilt om alles.
Huilen en het starten met school
Echter, als dit gedrag langer duurt dan normaal, bijvoorbeeld ver in de schoolfase, moeten we hier wel aandacht aan besteden.
In deze fase zijn er verscheidene oorzaken waarom je kind huilt: een probleem op school, ruzie met broer of zus of met vriendjes. Of gewoonweg iets dat hij niet leuk vindt.
In dit geval moet je geduld hebben en weten welke situaties je kind voor een korte periode storen.
Anders gezegd, het is belangrijk om zowel situaties te beoordelen in verband met huilen, als de mate waarin ze voorkomen.
Huilen en hooggevoeligheid
Ten slotte en het meest extreme is hooggevoeligheid. Hooggevoelige kinderen zijn doorgaans heel opmerkzaam. Zo veel zelfs dat ze opgewonden kunnen raken door elke prikkel.
Daardoor ontwikkelen ze een grote verbeelding en creatief vermogen.
Het meest effectieve advies om kinderen met deze eigenschappen te helpen is hen de kans geven om hun innerlijke gevoelens te uiten.
Het belangrijkste is dat ze hun gevoelens kunnen tonen aan de wereld. Om hen hierbij te helpen, moeten we alle obstakels uit de weg ruimen.
De fase waarin je kind huilt om alles gaat echt voorbij. Tijdens deze periode worden ouderfiguren fundamentele steunpilaren. Dit omdat ze onprettige en ongemakkelijke situaties voorkomen, zowel voor het gezin maar vooral voor het kind.
Het gedrag dat ouders vertonen wanneer ze omgaan met een huilend kind is doorslaggevend. Het is uiterst belangrijk om de juiste procedure te volgen om het kind deze fase te laten overwinnen.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Cardozo, S. Y. C., Cardozo, E. C., & Acevedo, E. A. P. (2018). El arte en un acto sensible: El niño en procesos creativos. Calle 14 revista de investigación en el campo del arte, 13(23), 186-196.
- de Cock, E. S., Henrichs, J., Rijk, C. H., & van Bakel, H. J. (2015). Baby please stop crying: An experimental approach to infant crying, affect, and expected parenting self-efficacy. Journal of Reproductive and Infant Psychology, 33(4), 414-425. https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/02646838.2015.1024212
- Long, T., & Johnson, M. (2001). Living and coping with excessive infantile crying. Journal of advanced nursing, 34(2), 155-162. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1046/j.1365-2648.2001.01740.x
- Jones, S. (1992). Crying baby, sleepless nights. Houghton Mifflin Harcourt.
- Illingworth, R. S. (1955). Crying in infants and children. British medical journal, 1(4905), 75. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2060770/
- Hiscock, H., & Jordan, B. (2004). 1. Problem crying in infancy. Medical journal of Australia, 181(9), 507-512. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.5694/j.1326-5377.2004.tb06414.x