Misselijkheid en het geslacht van je baby
Misselijkheid tijdens de zwangerschap is een kenmerk van het eerste trimester en verdwijnt meestal in de vierde maand (tussen 12 en 16 weken). Echter niet alle zwangere vrouwen ervaren dit. Het komt ook vaker voor bij de eerste zwangerschap.
Misselijkheid is een akelig gevoel dat voelt alsof het tot braken gaat leiden, maar vaak komt het niet zover. Dit gevoel ervaren toekomstige moeders normaalgesproken in de mond en keel.
Het is een normaal symptoom van zwangerschap, dus hoeft geen zorgen te veroorzaken. Maar misselijkheid tijdens de zwangerschap kan zeker vervelend zijn en je dagelijkse routine verstoren. Het kan namelijk ieder moment van de dag opkomen.
Oorzaken van misselijkheid
- Constipatie.
- Psychologische factoren.
- De grootte van de placenta.
- Hoog oestrogeengehalte.
- Laag gehalte vitamine B.
- Aanwezigheid van humaan choriogonadotrofine (hCG).
Er is geen duidelijke oorzaak maar misselijkheid tijdens een zwangerschap is meestal verbonden aan een hoge aanwezigheid van het hCG hormoon, wat door de placenta geproduceerd wordt.
Dit is hetzelfde hormoon dat men ook gebruikt in een bloedonderzoek om te bepalen of een vrouw zwanger is of niet.
Tussen 50 en 80% van zwangere vrouwen hebben last van misselijkheid.
Risico factoren
- Stress.
- Angst.
- Eerste zwangerschap.
- Hoofdpijn/migraines.
- Geschiedenis van gastro-intestinale ziekten.
- Gevoeligheid voor geuren en smaken.
Dit is echter speculatie, omdat misselijkheid tijdens de zwangerschap gezien wordt als het resultaat van vele factoren en niet een enkele oorzaak heeft.
Mythes over misselijkheid
- Als je veel misselijk bent gedurende je zwangerschap, krijg je een meisje.
- Als je misselijkheid meevalt, kan de baby een jongetje zijn.
Geeft misselijkheid aanwijzingen over het geslacht van de baby?
Een groep Zweedse onderzoekers vond, als deel van een onderzoek onder een behoorlijk grote groep zwangere vrouwen (ongeveer 2 miljoen), dat vrouwen die ‘s ochtends misselijk waren en overgaven, vervolgens meisjes kregen.
Deze conclusie bereikten de onderzoekers na analyse van de resultaten van hun onderzoek, waarbij ze aantoonden dat 56% van de vrouwen die te maken hadden met misselijkheid in de eerste drie maanden van hun zwangerschap een meisje kregen.
Vrouwen met een draaglijkere zwangerschap bevielen van jongens.
Dit onderzoek voerde men uit aan de Columbia Universiteit in New York City, en verwijst specifiek naar vrouwen die last hadden van hyperemesis gravidarum. Dit betekent dat je 24 uur per dag misselijk bent en meer dan 12 weken aanhoudt.
Samen met standaard controles, wordt er verondersteld dat misselijkheid aanwijzingen geeft over het geslacht van de baby. Er is hiervoor geen duidelijk bewijs, maar onderzoek wordt voortgezet in de hoop op meer informatie hierover.
De meest betrouwbare manier om het geslacht van de baby te achterhalen is door middel van een echo, vruchtwaterpunctie of een vlokkentest, waarbij de arts een monster van cellen uit de baarmoederwand afneemt.
De laatste twee testen om het geslacht te bepalen doet men alleen als er een risico is voor geslacht gerelateerde problemen.
Echo’s zijn de meest voorkomende manier om het geslacht van de baby te achterhalen.
We wijzen erop dat er baby’s zijn waarvan het geslacht niet bepaald kan worden door een echo, omdat ze tijdens het onderzoek in een positie zijn waarin je hun genitalia niet kan zien.
Over het algemeen is het het moeilijkst om het geslacht te bepalen als de baby helemaal naar achteren gericht is.
Extreme misselijkheid tijdens zwangerschap
Vrouwen met hyperemesis gravidarum ervaren extreme misselijkheid en braken tijdens de zwangerschap. Dit kan meer dan 5% verlies van lichaamsgewicht veroorzaken en in de ergste gevallen uitdroging teweegbrengen. Het kan zelfs ook nodig zijn om opgenomen te worden in het ziekenhuis.
Hoewel dit tijdens iedere zwangerschap voor kan komen, komt hyperemesis gravidarum echter vaker voor als de moeder een tweeling verwacht.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Di Loreto, S. (2005). Prevalencia de náuseas, vómitos, antojos y aversiones en embarazadas del Hospital Escuela Eva Perón (Doctoral dissertation, Universidad de Belgrano. Facultad de Ciencias de la Salud.). http://190.221.29.250/bitstream/handle/123456789/76/127_di_loreto.pdf?sequence=1&isAllowed=y
- D’Onofrio, S. La bebida más antigua del mundo. La manipulación simbólica de la leche en el sur de Italia. Estudios Hombre, 15. http://www.publicaciones.cucsh.udg.mx/pperiod/esthom/pdfs/31_Modos_de_beber.pdf#page=11
- Pineda, M. A. G. (2000). La concepción del cuerpo humano, la maternidad y el dolor entre mujeres mayas yukatekas. Mesoamérica, 21(39), 305-332.
- Chura Sillo¹, S. (2016). Aplicación informática para predecir el sexo fetal intrauterino y su desarrollo. Fides et Ratio-Revista de Difusión cultural y científica de la Universidad La Salle en Bolivia, 12(12), 167-191. http://www.scielo.org.bo/pdf/rfer/v12n12/v12n12_a10.pdf
- Silva, C. (2006). Hiperemesis gravídica. Revista de Obstetricia y Ginecología de Venezuela, 66(3), 178-186. http://ve.scielo.org/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0048-77322006000300008