Curriculum verrijkingsplekken in de klas
Curriculum verrijkingsplekken in de klas zijn een eenvoudige en geweldige maatregel om in de behoeften van makkelijk lerende leerlingen te voorzien. Het maken van zo’n plek is heel simpel. Het is namelijk simpelweg het ontwerpen van een ruimte in de klas waar zeer gemotiveerde leerlingen activiteiten kunnen uitvoeren.
Deze verrijkingsplekken in de klas dienen als extra onderwijshulp wanneer snelle leerlingen hun klaswerk afmaken. Echter, ze kunnen ook gebruikt worden door de andere leerlingen in de klas. Zij kunnen bijvoorbeeld wekelijks tijd doorbrengen op deze curriculum verrijkingsplekken.
Kenmerken van curriculum verrijkingsplekken in de klas
Curriculum verrijkingsplekken bevatten materialen en bronnen waarmee leerlingen zelfstandig en creatief kunnen werken. Daarom moeten leraren en docenten verantwoordelijk zijn voor het voorbereiden van een of meer van deze plekken in hun klas. Ze kunnen vervolgens de inhoud van deze plekken van tijd tot tijd naar eigen inzicht aanpassen.
Leraren moeten de verschillende plekken evalueren op basis van een bestudering van de voor- en nadelen die ze bij het gebruik van de verrijkingsplekken waarnemen. Zo is het makkelijker om in te spelen op de behoeften van leerlingen, vooral van die leerlingen met een hoog intelligentie niveau. Daarom is het belangrijk dat leraren en docenten openstaan voor het maken van noodzakelijke aanpassingen om beter aan die behoeften te voldoen.
De doelstellingen van het toepassen van curriculum verrijkingshoeken in de klas zijn de volgende:
- Curriculum verrijkingshoeken verhogen de motivatie.
- Ze maximaliseren taken met betrekking tot onderzoek en research.
- Verhoogde creativiteit.
- De mogelijkheid van een grote verscheidenheid aan activiteiten binnen de klas.
- Deze verrijkingsplekken spelen ook maximaal in op de intellectuele behoeften van de leerling.
- Ze verbreden de kennis van verschillende concepten, procedures en attitudes.
Soorten van curriculum verrijkingsplekken
Curriculumverrijking bestaat uit twee categorieën, namelijk:
- Verticale curriculumverrijking. Dit bestaat uit het vergroten van de hoeveelheid leerstof die leerlingen kunnen leren.
- Horizontale curriculumverrijking. In dit geval ligt de toename van de hoeveelheid leerstof meer op de achtergrond. De focus ligt namelijk eerder op het creëren van verbindingen tussen de verschillende leerstoffen die de leerling leert.
Binnen deze twee typen zijn er meerdere soorten curriculum verrijkingsplekken die docenten kunnen invoeren. Hieronder staan slechts enkele voorbeelden.
Voorbeelden van verticale curriculum verrijkingsplekken in de klas
Enveloppen om meer te leren
Dit is ons eerste voorbeeld van verticale leerplanverbetering. De enveloppen bevatten extra inhoud over een bepaald onderwerp dat de klas aan het bestuderen is, die de leerlingen vervolgens kunnen bestuderen.
Deze plek bestaat uit het creëren van speciale onafhankelijke leerruimtes in de klas. Deze ruimtes bevatten in dit geval een aantal enveloppen met activiteiten die de kennis van de leerlingen over een specifiek onderwerp vergroten. Het doel van deze activiteiten is een aanvulling op de lessen die de docenten geven, of op de inhoud in de lesboeken van de lessen.
De enveloppen bevatten dus inhoud met betrekking tot het onderwerp in kwestie. Dit kan bijvoorbeeld nieuws zijn, weetjes, extra informatie, enzovoort. Enveloppen worden ingedeeld in verschillende kleuren en niveaus.
Creativiteitsmappen
Dit is een ander voorbeeld van verticale leerplanverrijking. In dit geval bieden docenten hun leerlingen mappen aan met een verscheidenheid aan activiteiten. Deze activiteiten hebben ook te maken met het onderwerp waar de klas op dat moment mee bezig is.
Met de mappen kunnen leerlingen verschillende aspecten van creativiteit ontwikkelen. Daarom is dit een uitstekende methode voor leerlingen met een hoog intellectueel inzicht. Terwijl de leerlingen de activiteiten uit de map uitvoeren, ontwikkelen ze de volgende gebieden:
- Zelfstandigheid.
- Verbeeldingskracht.
- Creativiteit.
- Het vermogen om te leren leren.
- Het vermogen om te onderzoeken en bestuderen.
Voorbeelden van horizontale leerplanverbetering
Interdisciplinaire activiteiten
Dit betreft het maken van een plek waar studenten interdisciplinaire activiteiten kunnen uitvoeren. Hier moeten ze vervolgens relaties zoeken tussen concepten en procedures van verschillende onderwerpen of studiegebieden.
Het doel van deze activiteit is juist niet dat studenten aanvullende inhoud over een bepaald onderwerp leren. Integendeel, het gaat er hier om dat de focus ligt op het maken van verbindingen tussen verschillende onderwerpen van hetzelfde niveau. Om op deze manier vergroten ze niet alleen hun blik op één onderwerp, maar ook met betrekking tot andere onderwerpen.
Het is belangrijk dat leerlingen deze interdisciplinaire verbanden leren te leggen. Daardoor krijgen ze een meer globale kijk op leren.
Activiteiten om dieper te graven
Deze curriculum verrijkingsplekken bieden activiteiten aan die leerlingen in staat stellen om hun begrip te verdiepen. De activiteiten maximaliseren hun vermogen om op een hoger niveau na te denken via de taxonomie van Bloom en Anderson.
Met andere woorden, kinderen leren op basis van een hiërarchie die is onderverdeeld in verschillende cognitieve niveaus, van eenvoudig tot ingewikkeld.
Op deze plekken komen leerlingen een reeks activiteiten tegen die betrekking hebben op een thema of een studiegebied. Deze activiteiten worden vervolgens verdeeld volgens het behalen van bepaalde doelstellingen. Daardoor beginnen ze met onthouden en eindigen ze met creëren.
Op deze manier zijn de activiteiten waarmee de leerlingen hun kennis kunnen verdiepen een geweldig motiverend instrument. Bovendien helpen ze leerlingen te begrijpen dat leren een geleidelijk proces is.
Conclusie
Concluderend kunnen we zeggen dat het gebruik van curriculum verrijkingsplekken in de klas gunstig is voor alle leerlingen. Ze zijn echter vooral gunstig voor leerlingen met hoge intellectuele capaciteiten. Zo bieden deze plekken leerlingen een dieper, uitgebreider en globaal begrip van leren.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Arocas, E., Martínez, P. y Martínez, M. D. (2004). Experiencias de atención educativa con el alumnado de altas capacidades. Valencia: Generalitat Valenciana. Conselleria de Cultura, Educació y Esport.
- Bloom, B. (1956). Taxonomy of educational objectives: Handbook I, The cognitive domain. Nueva York: David McKay & Co.
- Cobo, C., Eguren, J., Fernández, S., Galende, I., González, M.I., Armendáriz, J.M, Pérez, M. M. y Puertas, M. L. (2014). Enriquecimiento curricular. País Vasco: Servicio de Imprenta y Reprografía del Gobierno Vasco.
- Gallego, C. y Ventura, M. P. (2007). Actividades de ampliación para el alumnado de altas capacidades. Orientaciones para el profesorado (Etapa primaria). Navarra: Centro de recursos de educación especial de Navarra.
