Huismoeders zijn ook werkende vrouwen

Heb jij er bewust voor gekozen om huismoeder te worden? Of ben je weer gaan werken maar had je nog liever langer thuis willen blijven? Deel je ervaringen met ons.
Huismoeders zijn ook werkende vrouwen

Laatste update: 12 december, 2018

Huismoeders die thuisblijven om voor hun kinderen te zorgen, zijn ook werkende vrouwen. Ze dragen ook bij aan het gezin, ondanks het feit dat ze geen salaris ontvangen. Ze gaan ook laat naar bed zonder overuren te krijgen.

Hoewel veel mensen het moeilijk vinden om te geloven, verrichten huismoeders waardige taken en hebben ze misschien wel de mooiste baan ter wereld.

We weten allemaal dat we leven in een wereld waar veel van vrouwen wordt geëist. Vrouwen vragen ook veel van zichzelf, namelijk extreme efficiëntie op alle gebieden van hun leven.

  • Ze vechten dagelijks in een samenleving die hen weinig erkenning geeft.
  • Schema’s maken ze, ze zorgen voor hun kinderen, zetten ze af en halen ze op van school.
  • Tevens zorgen ze financieel voor hun gezin en zorgen tegelijkertijd ook voor hun emotionele gezondheid.

Het is niet gemakkelijk en toch zijn er nog steeds miljoenen vrouwen die deze taak dagelijks uitvoeren. Zij voeden op, geven voorlichting en bereiken hun succesquota in hun respectieve beroepen.

Er zijn echter ook veel moeders die er vrijwillig voor kiezen om de terugkeer naar hun werkplek uit te stellen na de bevalling.

Soms is dit te wijten aan een persoonlijke keuze, soms vanwege de werkcontext zelf of de complexiteit van het vinden van een nieuwe baan waarin integratie moeilijk is. Het is echter belangrijk om te onthouden dat de vrouw of man die thuisblijft om voor hun kinderen te zorgen ook werkt.

Laten we hierover nadenken.

Ik verdien geen salaris, maar ik werk en investeer mijn leven in het beste project

Huismoeders verdienen geen salaris maar werken ook

Een kind is niet alleen een vitaal project. Het is onze verantwoordelijkheid, onze dagelijkse inspiratie en iemand aan wie we de rest van ons leven zullen wijden.

  • We weten dat er tegenwoordig geen tekort is aan moeders die met enthousiasme opnieuw aan het werk gaan, na hun verlof van 16 weken.
  • Ongeveer 80% van de paren denkt nog steeds dat deze tijd onvoldoende is.
  • Organisaties zoals de WHO raden aan om borstvoeding zes maanden te verlengen. Daarom zou het logisch zijn als maatschappelijke organisaties met hetzelfde principe zouden corresponderen.

Het is duidelijk dat op ons werk er niet altijd voor wordt opengestaan voor deze belangrijke behoeften. Dat is de reden waarom veel vrouwen gewoon kiezen om thuis te blijven als huismoeders om hun kinderen groot te brengen.

Wij zijn huismoeders maar geven niets op

Tot op de dag van vandaag is het merendeel van de mensen verrast als een moeder vrijwillig voor deze optie kiest om thuis te blijven. Het eerste dat mensen vaak denken, is dat ze waardevolle tijd ‘opgeven’, waarin ze anders professioneel en persoonlijk zouden kunnen groeien.

  • Echter door thuis te blijven geven ze niets op. Deze huismoeders verdienen quality time en investeren in hun eigen kinderen in een omgeving waar er geen haast, planning, stress of druk is.
  • Het is ook belangrijk om te weten dat er veel mannen zijn die er ook voor kiezen om thuis te blijven. Dit is echter meestal wanneer het gezin een hoger inkomen heeft. Hierdoor kan de vader vrijwillig zijn terugkeer naar het werk uitstellen.
Wij zijn huismoeders maar geven niets op

Ouderschap is een taak die 24 uur per dag duurt

Het is geen betaalde baan, er zijn ook geen pauzes of vakanties. Bij het opvoeden van kinderen moet je een graad in geduld, een doctoraat in expertise en een meester in uithoudingsvermogen hebben.

  • Er is weinig slaap in het spel, schema’s zijn niet flexibel en weekenden zijn gewoon een voortzetting van de week.
  • Hier zijn geen koffiepauzes of diners op vrijdagavond.

Moeders die huismoeder worden klagen niet over hun salaris en zullen dit nooit doen. Er is namelijk geen betere betaling dan de glimlach van hun kinderen. Een welterusten knuffel of een gezamenlijk dutje op de bank.

Noorwegen, een paradijs voor moeders en gezinnen

Er is een feit dat we allemaal duidelijk moeten hebben: als ons sociaal beleid meer zou investeren in bemiddeling, zou een vrouw niet aarzelen om beide aspecten te combineren: werk en moederschap.

Tegenwoordig zijn er echter veel vrouwen die de extreme situatie van het verliezen van hun baan zien gebeuren, omdat ze zwanger raken.

Zodra dit begint te gebeuren, betekent dit dat we niet vooruitgaan als een samenleving.

Dat is de reden waarom een ​​van onze hoogste referenties met betrekking tot zwangerschapsverlof Noorwegen is.

Noorwegen is een paradijs voor huismoeders en gezinnen

Zwangerschapsverlof in Noorwegen

In Noorwegen is het zwangerschapsverlof 56 weken (ongeveer 1 jaar en 2 maanden)

  • Noorse moeders kunnen ervoor kiezen om 46 weken met 100% salaris of 56 weken met 80% vrij te nemen.
  • De vader geniet een verlof van 10 weken met volledig salaris.
  • Bovendien zijn kinderopvangdiensten gegarandeerd. De meeste bedrijven in Noorwegen hebben er één.
  • Werktijden zijn gemiddeld 37 uur per week.
  • Ze hebben 20 dagen rechtvaardig verlof om voor hun kinderen te zorgen.
  • De staat biedt 120 euro per maand tot het kind 18 wordt.

Concluderend kunnen we stellen dat het Noorse model ideaal is voor alle landen om te imiteren. Het is de enige manier om te investeren in gelijkheid. Het geeft tenslotte ook waarde aan het opvoeden van de kinderen die onze toekomst zullen zijn.

We mogen nooit discrimineren tegenover een vrouw die, om welke reden dan ook, besluit thuis te blijven om voor haar kinderen te zorgen. Ze investeert ook in de toekomst.


Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.


  • Bowlby, J. (1986). Vínculos afectivos: formación, desarrollo y pérdida. Madrid: Morata.
  • Bowlby, J. (1995). Teoría del apego. Lebovici, Weil-HalpernF.
  • Garrido-Rojas, L. (2006). Apego, emoción y regulación emocional. Implicaciones para la salud. Revista latinoamericana de psicología, 38(3), 493-507. https://www.redalyc.org/pdf/805/80538304.pdf
  • Marrone, M., Diamond, N., Juri, L., & Bleichmar, H. (2001). La teoría del apego: un enfoque actual. Madrid: Psimática.
  • Moneta, M. (2003). El Apego. Aspectos clínicos y psicobiológicos de la díada madre-hijo. Santiago: Cuatro Vientos.

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.