Je zult altijd mijn zwakte zijn, ook al geef je me kracht

Onze kinderen maken ons sterk maar tegelijkertijd zijn ze onze zwakte.

We hebben het al vaak gezegd: de komst van een kind verandert ons leven. Het maakt ons sterker en transformeert onze zwakte en onzekerheid, het voedt ons met hoop en moed.

Er is echter iets dat we moeten toegeven; dit nieuwe leven dat we in onze armen houden, zal altijd onze grootste zwakte zijn.

Gabriel Garcia Marquez heeft ooit in een van zijn boeken gezegd dat “wanneer een pasgeborene voor de eerste keer met zijn kleine handje in de vinger van zijn vader knijpt, hij hem voor altijd heeft gevangen.”

Dit gevoel wordt ervaren door iedereen die op natuurlijke wijze of door adoptie een stap zet in de richting van moeder- of vaderschap.

De emotionele afdruk die begint wanneer de eerste blik en streling plaatsvindt, wordt heel diep in hart en geest gemaakt.

We hebben het al meer dan eens op jebentmama vermeldt. Het brein is een fascinerend orgaan en zijn zijn veranderingen bij het opvoeden van kinderen verbluffend.

Het wordt alerter en scheidt hogere niveaus van oxytocine af, het hormoon dat de aandacht regelt. Het intensiveert ook de banden van genegenheid.

Er is echter iets diepzinnigs en kwetsbaars dat verandert als we ouders worden. Iets dat ons tijdelijk in de war brengt en ons nog meer verontrust, wanneer ons kind sterker wordt, ouder wordt en volwassen wordt.

Wat een kind ook doet, het maakt niet uit waar ze zijn, waar ze zich aan toewijden of de afstand die ons scheidt: hij of zij zal altijd jouw zwakte zijn.

Je zult altijd een deel van mij zijn, de helft van mijn hart

Of je ze nu 9 maanden hebt gedragen of niet, het kind groeide dag na dag in je hart. Ze laten een stempel op je achter dat eeuwig meegaat, een soort van emotioneel DNA dat je altijd zal vergezellen.

Niemand behalve jij weet hoeveel nachten je wakker hebt doorgebracht en voor hem gezorgd hebt. Alleen jij weet wat je hebt opgegeven en de moeite die je erin hebt geïnvesteerd. Je houdt nog meer van hem dan van jezelf.

Elke dag besteed aan ouderschap is een prestatie en een triomf. Hoewel elk kind zijn eigen ritmes heeft, zul je die ongelofelijke mijlpalen die je in je geheugen hebt voor altijd bewaren.

Hun eerste woorden, eerste stappen, eerste wedstrijd, eerste dag op school en het eerste verhaal dat ze voorlezen… Dit alles maakt deel uit van je levensverhaal.

Het is een erfenis die je interne architectuur als persoon zal vormen. Het zal je hart van moment tot moment boetseren tot je je realiseert dat je kinderen altijd de authentieke liefdes van je leven zullen zijn.

Je bent en blijft mijn zwakte, ongeacht tijd of afstand

Er wordt vaak gezegd dat moeders alles vergeven. Hoewel kinderen soms kiezen om het verkeerde pad te volgen, hebben ouders altijd een intrinsieke behoefte om hen te helpen. Door middel van de helpende hand te bieden of de warme troostende knuffel die hen thuis verwelkomt.

Een moeder weet dat haar kinderen altijd haar zwakte zullen zijn. Ze heeft namelijk het vermogen om zichzelf in hun schoenen te plaatsen. Te voelen wat haar kind voelt en meer te lijden dan iemand anders wanneer haar kind lijdt.

De grootste wens van een moeder is dat haar kleintje of het nu 7, 27 of 37 jaar is, gelukkig is.

Deze “onzichtbare en ongrijpbare navelstreng” heeft niets te maken met het willen beheersen van het kind, hem dichtbij te hebben en zich over te geven aan een soort van giftige relatie.

Een verstandige, intelligente en respectvolle moeder doet er namelijk alles aan om haar kind zich vrij, volwassen, sterk en in staat te stellen zijn eigen weg te kiezen en hun eigen geluk te bouwen.

We hebben de kracht om sterke kinderen groot te brengen, maar onze ware kracht is gevoeligheid

Dit is ongetwijfeld een merkwaardige maar prachtige tegenstrijdigheid. Het hebben van een kind dwingt ons om onze onzekerheid opzij te zetten en voor ons karakter te zorgen. Dit zodat we dat voorbeeld van matigheid, moed en kracht kunnen zijn om onze kinderen elke dag te inspireren.

Niettemin is het juist ons vermogen om gevoelig te zijn, waardoor we dichter bij hen kunnen komen om hen een betere opvoeding te bieden.

• Gevoelig zijn betekent dat we de emoties van ons kind kunnen begrijpen en onszelf in hun schoenen kunnen plaatsen.
• Gevoeligheid betekent dat we onze liefde, respect en genegenheid veranderen in onze beste educatieve tool.
• Gevoelig zijn betekent een spiegel worden, waarin onze kinderen zullen zien dat we in staat zijn om ze te begrijpen, te begeleiden, naar hen te luisteren zonder te oordelen, ze te begeleiden zonder iets op te leggen. We moeten op een eerlijke manier opvoeden zonder onze stem te verheffen.

Kortom, als het gaat om het onderwijzen en opvoeden van kinderen, is kracht essentieel, omdat het ons meer capabel maakt. Toch mogen we nooit vergeten dat wat kinderen het meest nodig hebben om te groeien, de gevoeligheid van hun ouders is.