De 6 gevolgen van gebrek aan vrije tijd voor kinderen

Hoewel het een goed idee lijkt om kinderen voortdurend te vermaken, tast het gebrek aan vrije tijd hun humeur en creativiteit aan.

Beoordeeld en goedgekeurd door de psycholoog Maria Fátima Seppi Vinuales.

Geschreven door Maria Fátima Seppi Vinuales

Laatste update: 19 december, 2022

Het lijkt misschien een uitstekend idee voor kinderen om zich de hele dag te vermaken en van de ene activiteit naar de andere te gaan. Maar het gebrek aan vrije tijd bij kinderen heeft verschillende gevolgen, zoals stemmingswisselingen, vermoeidheid, of de weinige tijd die ze met hun gezin doorbrengen.

Tegenwoordig lijkt het alsof ze naast volwassenen moeten rennen en we vergeten dat wat zou moeten overheersen spelen is. De vrije tijd van kinderen is een bron van ontwikkeling en leren. Laten we eens kijken naar de gevolgen van het opvoeden van kinderen met een fulltime agenda.

Angst voor de vrije tijd van kinderen

We zijn vaak bang voor verveling en de vrije tijd van kinderen. Soms denken we vanuit de logica dat hoe meer gestimuleerd ze zijn, hoe beter, alsof het een zonde is om hun volledige potentieel te missen.

We doen het ook vanuit de poging om de gezinsdynamiek te organiseren. We moeten werken, en daarom is het beter dat kinderen vermaakt worden. Andere keren vullen we ook hun agenda om zelf tijd over te houden. In feite kunnen al deze redenen tegelijkertijd voorkomen.

Het is echter essentieel dat we eerlijk tegen onszelf kunnen zijn en manieren kunnen vinden om tijd te creëren zonder de kinderen bloot te stellen aan lichamelijke en geestelijke uitputting. Daarnaast is het even belangrijk om de voordelen van vrije tijd voor kinderen te kennen en de gevolgen die ontstaan bij een gebrek aan vrije tijd.

De 6 gevolgen van gebrek aan vrije tijd bij kinderen

Enkele gevolgen van gebrek aan vrije tijd bij kinderen zijn als volgt:

1. Geen tijd voor spontane verkenning en verveling

Kinderen die een fulltime schema hebben, hebben weinig kans om zich te vervelen en de creativiteit op te wekken die ontstaat als ze niet weten wat ze moeten doen. Dit belemmert natuurlijk de ontwikkeling van fantasie en improvisatie.

2. Moeilijkheden met zelfkennis zijn aanwezig

Vaak wordt de dagelijkse routine geregeld door van de ene activiteit naar de andere te gaan. Alle plannen worden uitgevoerd als in de automatische modus, door inertie. Zo gebeurt het vaak dat kinderen zich in één richting bewegen, de richting die hen vertelt wat ze moeten doen, en zich verwijderen van die andere paden waar ze kunnen verkennen en ontdekken wat ze zouden willen doen.

3. Veranderingen in de stemming bij gebrek aan vrije tijd

Stel je voor hoe je je voelt als je een dag vol activiteit hebt, en van de ene plaats naar de andere moet: prikkelbaar, ongericht, met weinig vermogen om je te concentreren en je best te doen. Hetzelfde gebeurt met kinderen. Ook zij raken uitgeput en zijn als gevolg overweldigd. Op den duur zijn dit situaties die angst en stress opleveren.

4. Hun vermogen tot zelfbeheer van tijd en autonomie is aangetast

Als er weinig ruimte is om te beslissen, raken kinderen gewend aan het volgen van een zeer vaste routine. Daardoor krijgen ook bepaalde sociale vaardigheden weinig kans om geoefend en op de proef gesteld te worden.

5. Ze missen de mogelijkheid om gezinsactiviteiten te delen

Thuis tijd doorbrengen en gezinsactiviteiten delen is belangrijk voor kinderen. Daarom is het belangrijk om een evenwicht te vinden. De tijd die we besteden aan knutselen, koken met hen, of het uitvoeren van een ander plan is een manier om de banden te versterken, dichter bij elkaar te zijn, en hen beter te leren kennen.

6. Hun sociale vaardigheden worden aangetast als er gebrek aan vrije tijd is

Door te spelen en vrije tijd te hebben, oefenen kinderen ook persoonlijke en sociale vaardigheden (Spaanse link), zoals plannen, beslissen, delen of afspreken, onder andere.

Wanneer zullen kinderen spelen?

Enkele jaren geleden maakte Maná, een Mexicaanse muziekgroep, een lied waarin ze zich afvroegen waar kinderen zullen spelen, in het licht van een wereld die bepaalde ruimtes begon te ‘dynamiseren’, alles vulde met cement en open ruimtes en het buitenleven verdrong.

Vandaag zouden we aan de inhoud van dit lied deze bezorgdheid kunnen toevoegen: Wanneer zullen kinderen spelen als ze vandaag een agenda hebben die overvloediger is en meer wordt ingevuld dan die van de volwassenen zelf? Van school naar sport, van sport naar taal, van taal naar muziekles, enzovoort.

In deze hyper veeleisende wereld, waar het lijkt alsof kansen alleen opengaan voor wie het meest complete resumé heeft, verplaatsen we de logica van volwassenen naar de wereld van de kindertijd. We zien echter een fundamentele kwestie over het hoofd: kinderen zitten midden in hun ontwikkeling en spelen is de belangrijkste manier waarop ze dat doen. Kinderen moeten tijd hebben om kind te zijn.