Ga nooit weg zonder afscheid te nemen

Op een normale manier afscheid nemen en je kind vertellen dat je terugkomt, zal veel beter zijn voor jullie beiden.
Ga nooit weg zonder afscheid te nemen
María Alejandra Castro Arbeláez

Beoordeeld en goedgekeurd door de psycholoog María Alejandra Castro Arbeláez.

Geschreven door Gladys González

Laatste update: 22 december, 2022

Moeders vermijden vaak bepaalde situaties die hun kinderen van streek kunnen maken. Ze willen hun kind niet zien huilen en schoppen en horen vragen of ze met ons mee mogen wanneer we even weg moeten. Misschien vind je het heel moeilijk maar soms moet je gewoon even weg. Ga echter nooit weg zonder afscheid te nemen.

In je rol van moeder heb je vast wel eens op een bepaald moment opgetreden als een ontsnappingskunstenaar: op je tenen lopen, je kind afleiden om uiteindelijk  te verdwijnen zonder afscheid te nemen. Zo wist je te voorkomen dat je kind je weg zag gaan en misschien daardoor overstuur raakte.

Je gedragen als een spion om gewoon naar je werk te gaan, naar de winkel of waar dan ook naar toe, is echt geen goed idee. Het is behoorlijk vermoeiend. Daarnaast kom je ook in een vicieuze cirkel die je maar beter kunt doorbreken voor het welzijn van het hele gezin.

Hou je kinderen niet voor de gek elke keer dat je even weg moet

Zodra je kind ontdekt dat je bent vertrokken, zal hij zich misleid, onbeschermd en ontroostbaar voelen. En dat is precies het tegenovergestelde van wat je wilde bereiken met je stille vertrek.

Stilletjes wegsluipen kan een voortdurende frustratie en een groot probleem worden. Het zal veelal resulteren in:

  • Vertraging voor jou.
  • Zorgen en stress.
  • Ongewenst gedrag van je kind.

Op een normale manier afscheid nemen en je kind vertellen dat je terugkomt zal daarom veel beter zijn voor jullie beiden. Afscheid nemen wordt zo ook een minder traumatische gebeurtenis, zowel voor je kind als voor de rest van het gezin.

Na verloop van tijd  kun je de onbewuste alarmbelletjes en de negatieve gevoelens over ‘wegsluipen’ zonder afscheid te nemen achter je laten.

In plaats daarvan zul je op de juiste manier communiceren. Dat zal handig zijn zijn voor jullie beiden, ook al begrijpt je baby het misschien niet helemaal bij de eerste paar pogingen.

Maak er een gewoonte van om afscheid te nemen op een gewone en leuke manier, als onderdeel van hun opvoeding in deze maatschappij. Geleidelijk zal je kind eraan gewend raken.

Uitleggen dat je weggaat zou deel uit moeten maken van je dagelijkse communicatie als moeder. Zo zal je kind op een bepaald moment deze boodschap op een natuurlijke manier aannemen. Uiteindelijk zul je bevrijd zijn van de duizenden trucs die je tot nu toe hebt gebruikt om weg te kunnen sluipen.

Aanbevelingen die het moment van afscheid minder traumatisch maken

Stuur ze een positieve boodschap

Moeders laten vaak merken dat ze het naar vinden bij hun kind weg te gaan, hetzij door gebaren, hetzij door woorden. Als we proberen om deze negatieve boodschap niet door te geven, zal ons kind zich veel fijner en veiliger voelen. En dat maakt het dagelijkse afscheid nemen toch veel makkelijker?

Benadruk dat ze veilig zijn. Herhaal wie er op ze komt passen wanneer jij er niet bent. Vertel ze wanneer je er weer zult zijn. Op deze manier zullen ze zich veilig voelen, ook als jij even weg bent.

Kies er nooit voor om weg te gaan zonder afscheid te nemen. Kinderen hebben bovendien de neiging het gedrag van degenen van wie ze houden te imiteren. Dit zou een ongewenste gewoonte zijn voor hun ontwikkeling.

Als je ze iets moois of iets liefs zegt of als je ze een voorwerp of speeltje geeft dat ze leuk vinden, kunnen ze steun voelen en een gezonde afleiding hebben als jij weg bent.

Versterk de positieve boodschap

Wanneer je terugkomt, vraag dan hoe ze zich hebben gedragen of wat ze allemaal gedaan hebben. Vertel zelf ook wat je hebt gedaan of laat zien wat je hebt gekocht als je naar een winkel bent geweest.

Dit zal een eind maken aan elk negatief gedrag. Ze zien dat het waar was dat je zou terug zou komen en het zal de veiligheid en het vertrouwen tussen jullie beiden versterken.

Het is goed om van tijd tot tijd hun goede gedrag te belonen, omdat dit kan helpen eventuele minder juiste gedragingen in toom te houden.

Erken gevoelens

Verduidelijken dat het normaal is om angst, rusteloosheid en gehechtheid te voelen, helpt je kind om je beter te begrijpen. Leg uit dat de korte scheiding toelaat dat jullie allebei iets anders kunnen doen. Maar zeg erbij dat je altijd terugkomt en er dan weer voor hem zal zijn met al je liefde en al je begrip.

Als je hun gevoelens niet serieus neemt of hen emotioneel chanteert, verlengt dit hun woede of lijden. Vergeet niet dat wij, als volwassenen, controle over de situatie hebben. Het is onze plicht als moeder om hen te helpen wanneer ze onze steun nodig hebben.

Aanbevelingen die het moment van afscheid minder traumatisch maken

Hieronder vind je enkele aanbevelingen opdat je niet weggaat zonder afscheid te nemen en hoe je dit moment in iets natuurlijks kunt veranderen:

  • Blijf kalm.
  • Hou het moment van afscheid zo kort mogelijk.
  • Toon genegenheid.
  • Herinner hem eraan dat je terug zult komen.
  • Vertel je kind wie er bij hem blijft.
  • Stel activiteiten voor die hij tijdens jouw afwezigheid kan doen:  een tekening of een knutselwerkje voor jou, speelgoed opruimen, enz.
  • Laat hem weten dat je erop vertrouwt dat hij lief zal zijn.
  • Beloon positief gedrag.
  • Luister naar wat hem dwars zit.
  • Beantwoord vragen en neem twijfels weg.

Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.


  • Bowlby, J. (1986). Vínculos afectivos: formación, desarrollo y pérdida. Madrid: Morata.
  • Bowlby, J. (1995). Teoría del apego. Lebovici, Weil-HalpernF.
  • Garrido-Rojas, L. (2006). Apego, emoción y regulación emocional. Implicaciones para la salud. Revista latinoamericana de psicología, 38(3), 493-507. https://www.redalyc.org/pdf/805/80538304.pdf
  • Marrone, M., Diamond, N., Juri, L., & Bleichmar, H. (2001). La teoría del apego: un enfoque actual. Madrid: Psimática.
  • Moneta, M. (2003). El Apego. Aspectos clínicos y psicobiológicos de la díada madre-hijo. Santiago: Cuatro Vientos.

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.