Problemen met de schildklier en zwangerschap
De schildklier voert vele belangrijke functies uit in ons lichaam. Een zwangerschap eist meer van deze klier, wat daardoor kan resulteren in schildklierproblemen bij moeder en baby. Vandaag zullen we het hebben over de aspecten wat de relatie tussen de schildklier en zwangerschap betreft.
De functie van de schildklier is om triiodothyronine (T3) en thyroxine (T4) te produceren. Deze twee zeer belangrijke hormonen reguleren het metabolisme en de lichaamstemperatuur. Ze dragen ook bij tot de functies van:
- De hersenen.
- Het hart.
- De spieren.
- Taken met betrekking tot vruchtbaarheid en voortplanting bij vrouwen.
Na de conceptie moet deze kleine klier, die zich net onder de adamsappel bevindt, echter overuren maken. De schildklier wordt gedwongen zijn productie van thyroxine te verhogen. Dit komt omdat een deel van het hormoon wordt overgedragen aan de foetus totdat de baby zijn eigen hormoon produceert.
Met andere woorden, de schildklier kan genoeg hormonen produceren voor zowel de moeder als de baby. Er zijn ook andere verbanden tussen de zwangerschap en de schildklier. Lees verder om meer te weten te komen.
Het T4-hormoon is verantwoordelijk voor de verwerking van de voedingsstoffen die je consumeert en zet dit dan om in energie. Het is echter ook een van de hormonen die bijdraagt aan de vorming van de placenta.
Aangezien de foetus tot de 12e week van de zwangerschap geen eigen schildklier ontwikkelt, moet de moeder de nodige hormonen voor zowel haar zelf als voor de baby leveren.
De schildklier en zwangerschap
Tijdens de zwangerschap neemt de productie van T3 met ongeveer 30% toe, terwijl de productie van T4 met ongeveer 50% toeneemt.
Humaan choriongonadotrofine (hCG), het hormoon dat wordt opgespoord door zwangerschapstests, is verantwoordelijk voor de stimulatie van de schildklier. Vanaf het tweede trimester van de zwangerschap en verder, verandert oestrogeen ook de productie van dit hormoon.
Veranderingen in de schildklier voorafgaand aan de zwangerschap, evenals die tijdens de zwangerschap verschijnen, kunnen problemen veroorzaken tijdens de zwangerschap.
Tijdens de zwangerschap neemt de productie van T3 met ongeveer 30% toe, terwijl de productie van T4 met ongeveer 50% toeneemt.
Hypothyreoïdie tijdens de zwangerschap
Wanneer de schildklier niet voldoende thyroxine produceert om de eisen van de zwangerschap het hoofd te bieden, wordt dit hypothyreoïdie genoemd.
In dit geval schrijft een medische professional aan de aanstaande moeder gewoonlijk orale medicatie voor ter compensatie van het tekort.
Een zwangere vrouw die deze insufficiëntie ervaart, kan bijvoorbeeld haar jodiuminname verhogen door gejodeerd zout aan haar dieet toe te voegen. Gejodeerd zout verhoogt namelijk de productie van hormonen.
De volgende symptomen zijn een aanwijzing dat je mogelijk te maken hebt met hypothyreoïdie:
- Vermoeidheid
- Zwakheid
- Gewichtstoename
- Constipatie
- Spier- en gewrichtspijn
- Droge huid
- Verzwakking van de huid en nagels
De combinatie van hypothyreoïdie en zwangerschap kan ertoe leiden dat de foetus een struma (oftewel een schildkliertumor) krijgt na het ontwikkelen van zijn eigen schildklier. De struma verdwijnt echter slechts enkele dagen nadat de baby geboren is.
Hypothyreoïdie tijdens de zwangerschap wordt gevaarlijk wanneer het niet op tijd wordt behandeld (vóór het derde trimester). Een vrouw met onbehandelde hypothyreoïdie loopt het risico op onder andere een:
- Miskraam
- Vroeggeboorte
- Hoge bloeddruk
- Zwangerschapsvergiftiging
Hyperthyreoïdie tijdens de zwangerschap
Het tegenovergestelde van hypothyreoïdie is hyperthyreoïdie. Hyperthyreoïdie tijdens de zwangerschap verwijst naar een productie van hormonen door de schildklier die de hoeveelheid die nodig is voor de zwangerschap overschrijdt.
Het percentage van vrouwen die last heeft van hyperthyreoïdie tijdens de zwangerschap is echter erg laag, ongeveer 2 op de 1000 vrouwen.
Wat zijn dan de symptomen die wijzen op het mogelijke bestaan van hyperthyreoïdie tijdens de zwangerschap? Hier is een lijst met de meest voorkomende symptomen. Denk bijvoorbeeld aan:
- Tachycardie
- Gewichtsverlies
- Trillen
- Onregelmatige darmfunctie
- Gevoeligheid voor hitte
- Emotionele zwakte
- Klamme, koude huid
- Groei van de schildklier
De behandeling van hyperthyreoïdie tijdens de zwangerschap omvat schildkliermedicatie. Dit medicijn werkt om hormoonniveaus te normaliseren, zowel voor de moeder als voor de baby.
Als hyperthyreoïdie onbehandeld blijft, dan kan dit een miskraam, foetale tachycardie, laag geboortegewicht of dood van de foetus veroorzaken.
Hyperthyreoïdie kan ook schadelijk zijn voor de moeder. De meest voorkomende gevolgen zijn:
Schildklierstorm
Een schildklierstorm verwijst naar de verslechtering van de symptomen van hyperthyreoïdie. Het wordt veroorzaakt door onder andere stress, ernstige infectie, geïnduceerde anesthesie, onthouding van schildkliermedicatie of na behandeling met jodium.
Zwangerschapsvergiftiging
Dit is een complicatie die zorgt voor een verminderde bloedcirculatie naar de organen van de moeder. De aangetaste organen omvatten de nieren, de hersenen en ook de placenta. Bovendien brengt zwangerschapsvergiftiging risico’s met zich mee voor het leven van de ongeboren baby.
Preventie van schildklier gerelateerde complicaties tijdens de zwangerschap
De vroege detectie van deze aandoeningen is erg belangrijk. Tijdige detectie is de meest effectieve manier om eventuele complicaties te voorkomen.
Een medische geschiedenis in de familie van schildklierproblemen of ongezonde gewoonten zijn dus factoren waar je rekening mee moet houden.
Wanneer een vrouw het verlangen krijgt om zwanger te worden of als er een schildklierprobleem ontdekt wordt, dan zal haar arts normaal gesproken een reeks controles uitvoeren. Dit omvat bloedtesten die haar hormoonspiegels meten.
Een medische geschiedenis in de familie van schildklierproblemen of ongezonde gewoonten zijn factoren waar je rekening mee moet houden.
De gevolgen van een overactieve of te trage schildklier tijdens de zwangerschap kunnen dus zeer ernstig zijn. Er is echter geen reden tot bezorgdheid, aangezien hypothyreoïdie en hyperthyreoïdie gemakkelijk kunnen worden gediagnosticeerd en perfect behandelbaar zijn.
